....ลักษณวงศ์รำลึก

"เพชรสังคีต"

....ลักษณวงศ์รำลึก
๏ จะจับคำทำเรื่องให้เฟื่องฟุ้ง
ด้วยดวงใจใฝ่ฝันจันทน์จรุง
ละเมอมุ่งหมายสานเป็นกานท์กลอน
จะเลียนแบบแยบคายครูให้รู้สึก
พอตริตรึกนึกทำตามคำสอน
ลักษณวงศ์ทรงเครื่องเรืองสุนทร
สุนทรภู่ครูกลอนว่าวอนไว้
ฉันชื่อเพชรสังคีตประณีตศัพท์
จะร้องรับขับขานตำนานไข
ตอนสุดท้ายมิวายทุกข์ระทมใจ
ทิพเกสรตักษัยบรรลัยลาน
ลักษณวงศ์ทรงทุกข์ระทมหมอง
กอดโกศทองของน้องพี่ที่ประหาร
ไม่ควรเลยยาใจจะวายปราณ
เพราะยี่สุ่นงุ่นงานพาลโกรธน้อง
พี่ก็หลงปลงใจมิได้คิด
ทุจริตผิดขึ้งจึงขุ่นข้อง
สละจริงทิ้งเยื่อใยไม่ปรองดอง
นวลละอองจึงอาสัญในวันนี้
อุตส่าห์ทุกข์บุกมาพาราเขต
แปลงเป็นพราหมณ์พรตเพศวิเศษศรี
กระนี้กูก็มิแหนงแคลงฤดี
ว่านวลพี่แปลงพราหมณ์ด้นตามมา
สะอื้นอ้อนอ่อนใจอาลัยรัก
อกจะหักเสียแล้วแก้วพี่จ๋า
สู้ทำแยบแอบแฝงแปลงลีลา
โอ้นวลแก้วแววตาอาลัยจริง
มาปะพบสบน้องเมื่อต้องทุกข์
วิปลาศคลาดสุขไปทุกสิ่ง
กรรมบันดาลพาลใจไม่ประวิง
กอดพระโกศแก้วมิ่งมาลาน้อง
"เปิดพระโกศมิ่งมิตรพิศพักตร์
โศกสลักทรวงในฤทัยหมอง
สะอื้นอ้อนกรกอดพระโกศทอง
ชลเนตรตกต้องพระปรางนาง
เอาผ้าทรงลงซับชลเนตร
ภูวเรศมิได้คิดอางขนาง
ละห้อยโหยโรยแรงกันแสงพลาง
โอ้ว่าปรางแม่ยังอุ่นละมุ่นมือ"
โอ้เจ้าแก้วแววตาตามหาพี่
จะสุขดีสักหน่อยน้อยไปหรือ
ว่าพลางทางละเมอเอออือ
กรรแสงฮือหอบซบสลบไป ฯ
************************************
บทในเครื่องหมายอัญประกาศคู่ คือสำนวนของพระสุนทรโวหาร (ภู่)