แก้มมันร้อนด้วยรอยน้ำตา ปล่อยให้แห้งเองช้าช้า จนกว่าจะหยุดไหล เพราะแก้มนี้..ไม่เคยมีใคร สนใจจะเช็ดน้ำตาให้..สักคน ขอบคุณลมหายใจที่แสนอบอุ่น ที่ทำให้ใจว้าวุ่นกลับชื่นเย็นเหมือนหยาดฝน รู้ใหม..ว่าการได้อยู่ใกล้ใกล้กับคนดีดีสักคน ก็ทำให้ความร้าวรอน ร้อนรน บางเบา ขอบคุณรอยอุ่นตรงข้างแก้ม ที่ช่วยมาแต่งแต้มกำลังใจในวันเหงา ขอเพียงตอนนี้..เวลานี้..มีเรา ฉันจะเอียงแก้มให้หอมเบาเบา..ตลอดคืน ^-^ อิ (จบแบบมีเลศนัย) เขียนตอบกลอนของผู้ชายคนเดิมค่ะ ^-^
9 มีนาคม 2545 02:28 น. - comment id 39443
^___^ แหะๆ
9 มีนาคม 2545 02:33 น. - comment id 39445
ฟอด..........^o^ ชื่นจายจริงๆเยย
9 มีนาคม 2545 11:54 น. - comment id 39467
อื้ม ..เขินเลยเรา ไม่รู้หน้าแดงรึเปล่า แถวนี้ไม่มีกระจกซะด้วย .. อย่าว่าแต่คนถุกหอมเลย คนที่ได้หอมก็เขินเป็นเหมือนกันนะเจทท์ กลอนน่ารักมากกกกกกกก จ้ะ ^__^
9 มีนาคม 2545 18:26 น. - comment id 39531
มีเล่หอมแก้มคนเดียวไม่พอใช่ม๊ะ ยังจะเอียงแก้มให้คนอื่นหอมอีก มะยอมอ่ะ จะหอมของเค้าคนเดียว (แก้มเจทท์ครายห้ามแตะ ๕๕) T-T
9 มีนาคม 2545 20:10 น. - comment id 39542
@^_^@ อยากหอมมั่ง
9 มีนาคม 2545 21:15 น. - comment id 39551
ชอบมาก ๆ เลย หวานซึ้ง ตรึงใจจัง...@^_^@