ฉันนั่งอยู่ตรงที่เก่า... ปล่อยหัวใจเหงา เหงา ลอยไปถึงฟ้า นั่งทบทวนบางอย่างที่ผ่านมา จากนาทีแรกที่ได้พบ..พูดจา..จนถึงวันที่บอกว่า..รักเธอ แม้แต่วินาทีนี้..ที่ฉันนั่งเหงา ในหัวใจดวงเก่า ยังคงมีเธอในนั้นเสมอ และในวันต่อไป..ที่เราอาจไม่ได้พบเจอ คำว่ารักที่เคยบอกเธอ...จะไม่เปลี่ยนไป หากฉันเป็นได้แค่..ความทรงจำช่วงหนึ่งของชีวิต บางเวลา ขอให้เธอคิดถึงคนคนนี้บ้าง ได้ใหม ฉัน...คนที่บอกรักเธอเสมอ แต่ไม่อาจเก็บเธอไว้ข้างกาย ขอเป็นเพียงใครก็ได้..ที่เธออาจไม่รัก..ไม่ห่วงใย ..แต่จะไม่ลืม...
7 มีนาคม 2545 23:38 น. - comment id 39206
ความคิดถึงที่มีต่อใครคนหนึ่งและอยากให้คนที่เราคิดถึงคิดถึงเราบ้างแต่งกลอนได้ดีคับ ^-^
8 มีนาคม 2545 00:10 น. - comment id 39226
ฮือออออออ........... อ่านแล้วอยากร้องไห้จังเลย เค้าคนนั้นไม่มีทางลืมเจทท์หรอก..ถ้าลืมสิ เล่เอาตาย ๕๕๕
8 มีนาคม 2545 02:05 น. - comment id 39243
แต่ไม่อาจเก็บเธอไว้ข้างกาย เก็บไว้ในใจจิ... ^___^
8 มีนาคม 2545 04:06 น. - comment id 39256
เพราะมาก ๆ เลย...อ่านแล้วอินเลยจ้ะ
8 มีนาคม 2545 08:23 น. - comment id 39265
เจทท์ ตรงกับชีวิตเลยเจทท์ ขอเป็นเพียงใครก็ได้..ที่เธออาจไม่รัก..ไม่ห่วงใย ..แต่จะไม่ลืม... ปอนด์ก็คิดว่าเค้าคงไม่ลืมจริงๆ หน่ะแหละนะ
9 มีนาคม 2545 15:32 น. - comment id 39510
แต่งได้ดีมากๆเลยบอกความรู้สึกที่เราได้คิดถึงใครบางคนได้ดีเลยทีเดียว