หลายครั้งที่เราเฝ้าุถามตัวเองว่า "รักคืออะไร" แต่คำตอบที่ได้กลับมานั้นยังคงว่างเปล่า ไร้เสียงกระซิบจากสายลม ไร้แสงกระพริบจากดวงดาว โลกทั้งโลกยังคงเงียบเหงา วังเวง อย่างน่าใจหาย เราจึงตั้งคำถามต่อไปว่า "แล้วต้องค้นหารักอีกอีกสักเท่าไหร่จึงจะได้พบเจอ" มันคงเป็นสิ่งที่ยากกับการที่จะตอบได้ บางครั้งสิ่งที่มีค่าอยู่ใกล้ตัวแต่เรากลับมองไม่เห็นมัน สองตานั้นยังมีไว้เพื่อมองสิ่งที่อยู่ไกล...แสนไกล แล้วปล่อยให้ความอบอุ่นใจซุกตัวอยู่อย่างเงียบๆ ความรักจึงไม่มีซึ่งความแน่นอน ถึงจะให้นิยามไม่ได้แต่กลับรู้สึกได้ว่าเป็นเช่นไร แค่ได้เฝ้ามองคนๆหนึ่งอย่างเงียบๆ โดยที่เขาไม่รู้ตัวก็สุขใจ แค่ได้เห็นเขาเดินผ่านมา ยิ้ม ทักทายคนรอบข้าง โลกใบนี้ก็กลับกลายเป็นสีชมพู หากวันไหนได้พูดคุยได้ทักทายด้วยแล้ว ชีวิตนี้มันก็มีความหมายมากขึ้นอีกหลายเท่าตัว ความรักจึงมิใช่การเรียกร้อง ความรักมิใช่การแย่งชิง ความรักมิใช่การครอบครอง แต่ความรัก รัก หรือที่เรียกคำว่า "รัก" นั้น กลับเป็นเพียงความหวังเล็กๆที่คอยหล่อเลี้ยงหัวใจ หากจะได้ก็ได้ด้วยใจ หากไม่ได้ก็มิเสียใจ ของเพียงแค่ได้มอง พูดคุย สบตา และรับรู้เหตุการณ์มากมาย...อยู่ห่างๆ เพียงเท่านี้แม้จะรู้สึกเจ็บปวดสักเพียงใด แต่อย่างน้อยความสุขใจที่ได้กลับมานั้น ช่างทรงคุณค่าและมีพลังเหนือสิ่งอื่นใด เพราะเหตุนี้ถึงจะเจ็บปวดแต่กลับยินดี เพราะฉันยังมีเธออยู่
6 สิงหาคม 2551 17:00 น. - comment id 883203
รักก็คือทุกอย่างที่เราปรารถนาจะให้เป็นณเวลานั้น..... บางครั้งสวยงาม บางครั้งน่าเกลียดน่ากลัว มันก็แล้วแต่ว่า ใจเราอยากให้มันเป็นอะไร จะรักได้ต้องมีหัวใจก่อน และจะรักคนอื่นได้ ต้องรักตัวเองก่อน ถ้าเราเจ็บปวดเท่ากับทำร้ายตัวเอง ไม่มีใครรักคนที่ไม่รักตัวของตัวเองหรอก ถนอมใจตัวเองให้ดี จึงแบ่งรักให้คนอื่น คนอื่นจะได้รับสิ่งดีๆ ไม่ใช่ได้รับ ความเจ็บปวดในหัวใจเรา