พุด สาวบ้านนา

18 มิถุนายน 2551 22:40 น. - comment id 863634

แรกรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน
พอไม่นานหวานหายกลายเป็นขม
รักคือมายาพาตรอมตรม
จิตระทมเพราะขาดธรรม คอยนำทาง...

.................
ด้วยชื่นชมศรัทธาค่ะ

ผมชื่อโจ้

18 มิถุนายน 2551 23:50 น. - comment id 863653

คือสงสัยว่า
คนที่โพสต์คืออาจารย์ศิวกานท์
หรือว่าเป็นลูกศิษย์ท่านคับ

--**ส่วนกลอนบทนี้
ไม่เหมือนอาจารย์เขียนเลย
มันเชยมาก ๆ 

ธมกร

19 มิถุนายน 2551 09:17 น. - comment id 863732

การที่ อ.ศิวกานท์ เขียนกลอนเชยๆ ก็ได้
(ตามที่โจ้ว่า...)
ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดานะโจ้ - ฮา

Darkness_Hero

19 มิถุนายน 2551 10:33 น. - comment id 863758

เพราะคนเราชอบเอาพิษมาเจือจุน
และค้ำชุนด้วยคำพิษแก้ไม่หาย
แม้สุดท้ายจักต้องอยู่เพียงเดียวดาย
ก็ยังคายคำพิษอยู่ทุกคืนวัน

รัมณีย์

19 มิถุนายน 2551 12:47 น. - comment id 863789

อ่านแล้วรู้สึกสบายใจดีจังครับ

แมวคราว...

19 มิถุนายน 2551 13:48 น. - comment id 863803

เข้าใจกันแล้วก้จับมือกันไว้นะครับ....
จะหาคนที่รักเราแท้จริงนั้นแสนยาก
เจอแล้วก็ถนอมน้ำใจกันไว้ให้ดีๆ
จะได้รักกันไปนานๆ...

แวะมาแจมครับ..

เพียงพลิ้ว

19 มิถุนายน 2551 14:27 น. - comment id 863815

ธมกร

19 มิถุนายน 2551 14:54 น. - comment id 863818

รักเข้าใจในรักย่อมศักดิ์สิทธิ์
คิดเข้าใจในคิดย่อมเห็นค่า
กวีเข้าใจกวีย่อมปรีดา
เข้าใจช้าก็ดีกว่ามิเข้าใจ

อายุบวร

อัลมิตรา

19 มิถุนายน 2551 21:59 น. - comment id 863928

หวิวหวิวลมลิ่วละล่องไล้
ไหวไหวจนหวั่นสั่นผวา
แว่วแว่วคลื่นเพรียกเรียกร่ำมา
เหว่หว้าวังเวงเกรงทุกข์ตรม

อัลมิตรา

19 มิถุนายน 2551 22:19 น. - comment id 863933

ชักสนุกล่ะ

จงลู่เอนเช่นไผ่อันไหวอ่อน 
ลมยอกย้อนผ่อนปรนจนห่างหาย
ประคองตนพ้นผ่านภยันตราย 
พายุคลายคงเด่นงามเช่นเคย

สุพรรณ วรรณแพศย์

24 มิถุนายน 2551 08:55 น. - comment id 865115

ทะเลาะกันมันส์ดีพี่ก็รู้
เมื่อเราอยู่ด้วยกันมันชาเฉย
ต้องศอกหมัดซัดมั่งเหมือนหยั่งเคย
สนุกเหวยเรานั้นหนอพอพอกัน