... มือน้อยน้อยค่อยโน้มเด็ดดอกไม้ แต่โน้มรั้งอย่างไรก็ไม่ถึง ทั้งเขย่ง กระโดด จะคว้าดึง จนพักหนึ่งก็เหนื่อยลงนั่งคิด เธอทยอยขนอิฐมาหลายก้อน มาซ้อนกันแล้วขึ้นยืนบนอิฐ เอื้อมจนสุดเอื้อมแล้วเหลืออีกนิด อิฐหมดหยุดพิจารณา ท่อมท่อมเดินหาไม้ที่มีง่าม ได้อันเหมาะงามมาเงื้อง่า แต่เกรงดอกช้ำยามดึงมา ง่ามจะพาฉีกขาดพลัดลอยลม หากว่ามีเก้าอี้สักตัวหนึ่ง ครุ่นคำนึงตามประสาว่าคงสม จึงอุบายชวนแม่เก็บมะยม พอแม่ก้มเธอก็โหนขึ้นขี่คอ บอกว่าแม่เป็นเก้าอี้ของหนูแล้ว เดินไปแถวแถวโน้นกันเถิดหนอ มีดอกไม้น้อยที่คอยรอ ลูกจะขอเด็ดดมให้สมใจ แม่นึกยิ้มสนุกกับความคิด สูงน้อยนิด,โธ่แม่เด็ดให้ก็ได้ แต่เธอร้องบอกว่าดอกไม้ อยู่ไม่ไกลมือลูกแล้วตอนนี้ ยากแท้แต่ก็คว้ามาได้สม พนมดอกนิ้วน้อยกราบเก้าอี้ แม่โอบกอดดอกแก้วดวงฤดี ขณะที่ดอกไม้หอมใกล้กัน เธอทัดดอกไม้แล้วอวดแม่ ลูกสวยแท้เพราะใครรู้ไหมนั่น นี่น่ะเพราะมีแม่มหัศจรรย์ เป็นเก้าอี้เอื้อมสวรรค์มาทัดไว้ ธมกร (ศิวกานท์ ปทุมสูติ) จากหนังสือกวีนิพนธ์ กว่าจะข้ามขุนเขา (ด้วยปลายมีดของเธอและฉัน),๒๕๔๙
ธมกร 13 มิ.ย. 2551 15:46 น. - ID 116008 
1671
6
0
13 มิถุนายน 2551 16:44 น. - comment id 861530
ไพเราะครับ นึกภาพเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆไร้เดียงสา น่ารักจังครับ...
13 มิถุนายน 2551 17:05 น. - comment id 861547
ชอบจังค่ะ
13 มิถุนายน 2551 21:37 น. - comment id 861648
... แวะมาอ่านกลอนน่ารักๆค่ะ ... ขอบคุณสำหรับกลอนน่ารักนะคะ
13 มิถุนายน 2551 22:32 น. - comment id 861669
แมวคราว โคลอน ฉางน้อย ฝากถ้อย คิดนึก รู้สึกรู้สา โลกมี เจ้าดวง กมลา แห่งมิตร ภราดา...ขอขอบคุณ
14 มิถุนายน 2551 02:11 น. - comment id 861736
อ่านแล้วประทับใจมากครับ แต่ว่าเด็กน้อยก็เจ้าเล่ห์ไม่เบา มีใช้อุบายซะด้วย ดูจะฉลาดเกินวัยไปหรือเปล่า อิอิ
14 มิถุนายน 2551 08:01 น. - comment id 861779
รับขวัญ*ธมกร*รัดร้อยด้วยสร้อยดอกรัก มาทายทักสู้อ้อมใจในอ้อมฝัน สู่โลกเจ้าดวงดอกไม้เป็นนิรันดร์ มิ่งมงคลขวัญแก้วกวีกานท์สืนสานภาษาไทย ภาษาทองภาษาธรรม ................... รับขวัญน้องใหม่ ด้วงดวงดอกไม้แห่งรักแท้ ทั้งโลกหล้าค่ะ และขอให้ธรรมะธรรมชาติ ดินน้ำฟ้าคือมิ่งมิตรสนิทเนาในดวงใจนะคะ รักและเป็นกำลังใจเสมอไปค่ะ งานงดงามอ่อนเยาว์อย่างที่สุดคือ จะเมล์สอนการใส่ภาพให้นะคะ หากมีเวลา
14 มิถุนายน 2551 08:40 น. - comment id 861798
ขอบคุณรัมณีย์ รับไมตรีสาวบ้านนา อ่อนเยาว์ซึ่งเดียงสา จะเรียนรู้เส้นทางรัก
14 มิถุนายน 2551 15:05 น. - comment id 861939
อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤๅ มิใช่ของตลาดที่อาจซื้อ ฤๅแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม
14 มิถุนายน 2551 22:29 น. - comment id 862058
แม่คือเก้าอี้ชีวิต ให้ลูกสัมฤทธิผล ลูกตอบแทนเก้าอี้สักกี่คน จากต้นจรดปลายลมปราณ
14 มิถุนายน 2551 23:52 น. - comment id 862099
.. เหมือนตอนที่เรนมีพ่อ.... ..
15 มิถุนายน 2551 15:51 น. - comment id 862380
"เหมือนตอนที่เรนมีพ่อ" ถ้อยคำมีน้ำคลอบ่อรู้สึก แต่เรนรู้ไหมแค่ใจนึก ผลึกรักครั้งเก่าก็พราวพราย
18 มิถุนายน 2551 12:37 น. - comment id 863368
ขอเก้าอี้ตัวนั้นให้ฉันบ้าง อยากปีนเก็บหมอกบางรุ้งทอสาย วัยเยาว์หอมหวานมากมาย แต่รู้สึกเสียดาย....เพราะสายไป....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
