รัศมีตะวันแรกราวเรียวรุ้ง รับอรุณรุ่งวันใหม่ด้วยใจหอม รายรอบวิมานดินหอมอวลกลิ่นพวงพะยอม ผสานจิตหลอมรับหวานวิมานไพร เป็นลึกซึ้งทุกทิวามานานนัก โอบเอื้อรักจากธรรมชาติบริสุทธิ์ใส สอนสัจจะงามเรียบง่ายสมถะใจ โลกหมุนไปสักกี่กาลรานเช่นนั้น ธรรมดามายาโลกย์ไร้โศกสุข คิดจึ่งทุกข์จึ่งท้อพ้อเพ้อฝัน ไม่มีเราไม่มีเขาเป็นนิรันดร์ สร้างอัตตาเธอฉันชดใช้กรรม ฟ้าแลดินสิ้นเมตตาเฝ้ารับรู้ มวลมนุษย์สุดกู่เกินครวญคร่ำ น้ำตาฟ้าหยาดสายดั่งฝนพรำ ระรินร่ำสังเวยโศกโลกหายวับ.ชั่วกัปป์กาล...!
พุด 25 พ.ค. 2551 10:31 น. - ID 115379 
911
2
0
25 พฤษภาคม 2551 10:47 น. - comment id 853351
พระพิรุณโปรยปรายจากฟากฟ้า รินหลั่งมารดพิ้นดินมิสิ้นหวัง มวลมนุษย์สัตว์ทั้งหลายคลายพวัง ไม่สิ้นหวังดังปีกลายที่ผ่านมา
25 พฤษภาคม 2551 13:56 น. - comment id 853393
ภาพงดงาม บทกวีให้ความรู้สึก งดงามค่ะ
25 พฤษภาคม 2551 14:25 น. - comment id 853405
สวัสดีค่ะ โหภาพแต่งงานทั้งนั้นเลยค่ะ สวยดีค่ะ เพราะจังนะค่ะ อิอิ ว่างเลยมาดูบ้างค่ะ เหงา พลอย/เจี๊ยะ
25 พฤษภาคม 2551 19:36 น. - comment id 853520
ฟ้าหลังฝนดลจิตคิดสดใส เห็นดอกใบไม้ผลช่างล้นหลาม ยินเสียงกบเขียดร้องก้องทุ่งงาม มาหอบหามความเศร้าปัดเป่าไป
25 พฤษภาคม 2551 21:25 น. - comment id 853569
จากเก่าสู่ใหม่แพร้ว พัฒนา เปลี่ยนกวักวักโลกา กล่ำไหม้ กองขยะเทียมนรา ระแหยะ โดยใครเล่าได้ เริ่มต้นพัฒนา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
