ปล่อยเขาว่าว่าไปไม่ขึ้งโกรธ ปล่อยเขาโทษทนพอไม่ท้อถอย ปล่อยเขาเถอะเราใช่คนเลิศลอย คงต้องปล่อยเข้าใจไปเช่นเคย ปล่อยเขาเยาะเย้ยหยันตัวปัญหา ปล่อยเวลาผ่านพ้นทนนิ่งเฉย ปล่อยดีกว่าใครเขาว่าเราเชย สุดเอื้อนเอ่ยแก้ตัวเปล่าไม่เข้าการ ชีวิตคนต่างกันเพศพันธุ์เผ่า ตัดสินเอาที่กำเนิดหรือถิ่นฐาน ยิ้มดีกว่ายอมรับด้วยใจเบิกบาน ประสบการณ์สอนให้ทำใจดี ชะตาเรารอใครไหนลิขิต ช่วงชีวิตวันวัยให้หมองศรี จะสุขเศร้าเพียรชอบประกอบมี ชั่วหรือดีคงทราบบาปหรือบุญ ปล่อยตัวตนให้หมดลดกิเลส ปล่อยสาเหตุแห่งใจที่ว้าวุ่น เก็บความฝันความดีมาเป็นทุน ให้ใจอุ่นดีกว่าพาสุขจริง กันนาเทวี ๒๓ เมษายน ๒๕๕๑
24 เมษายน 2551 01:27 น. - comment id 842191
นกตัวน้อยยังมีคู่ไว้ชูชื่น คู่ถูกปินนายพรานจนปีกหัก เจ็บป่วยไข้คู่มันยังร้องทัก ยังรู้จักรักษาไข้ให้รอดตาย คนเรานี้เปรียบเหมือนผู้วิเศษ แม้ต่างเพศเผ่าพันธุ์กันมากหลาย ถ้าได้รักให้รักกันจนวันตาย อย่าปลอยไปหลงระเริงเพลิงเผาตัว
24 เมษายน 2551 02:03 น. - comment id 842193
อิอิ..กันนาเทวี..ขอรับ เกิดอะไรขึ้นหรือ...กลอนดูเหมือน กับจะน้อยใจ....โถๆๆๆ..มีใครหนา ว่าครูได้...อะแฮม!!! เพียงลมปากเป่าผ่านสันดานดิบ มิควรหยิบมาครุ่นให้ขุ่นหมอง ดั่งสุนัขมักไล่เห่าใบตอง แค่ยืนมองจ้องดูเดี๋ยวหยุดเอง ...ง่ายๆนิ...เดี๋ยวเขาก็หยุดเอง...
24 เมษายน 2551 03:16 น. - comment id 842200
โอ้มนุษย์สุดล้ำกรรมกำหนด ยังไม่หมดกระแสใจให้ใฝ่หา แรงในใจใฝ่ใดย่อมนำพา ไร้หรือทรงคุณค่าอยู่ที่ตน //สวัสดีครับคุณกันนาเทวี
24 เมษายน 2551 08:13 น. - comment id 842233
ปล่อย ปล่อยวาง ปล่อยใจ ปล่อยความทุกข์ ปล่อยนก ปล่อยปลา ปล่อยไปมั่งก็ดี นะคะคุณครูกันนา ว่างๆจะไปปล่อยมั่งคะ ปล่อยความทุกข์ออกจากใจให้หมด จักสดใส
24 เมษายน 2551 09:23 น. - comment id 842252
ปล่อยวางดีที่สุดเนาะ...ทำให้ไม่เครียดด้วย
24 เมษายน 2551 09:45 น. - comment id 842286
สวัสดีค่ะพี่กันนา ปล่อย....ปล่อยวาง เป็นสิ่งสั้นๆ เขียนสั้น พูดสั้นๆง่ายๆ แต่เป็นสิ่งที่ทำยากที่สุด ของของกู* (ขออภัย) ตัวของ ก* คนของ ก* ที่ของ ก* งานของ ก* ฯลฯ ของ ก* สารพัดค่ะ....เขาว่าเราแรกๆ มันก็ปล่อยได้ แต่ถ้าโดนบ่อยๆ บางทีก็ชักมีอารมณ์เหมือนกันค่ะ สงสัยน้องเอยังฝึกตัวเองได้ไม่ดีพอ....อิอิ แต่ก็จะพยายามให้มากขึ้นค่ะ นับเลขถึงล้านเลยดีไหมคะ
24 เมษายน 2551 11:54 น. - comment id 842334
ถ้าแบกแล้วรู้สึกหนัก ปล่อยว่างเสียบ้างก็ดีครับ ผ่านมาชื่นชมครับ
24 เมษายน 2551 12:30 น. - comment id 842350
ป้าจ๋า..ปล่อย..ดีกว่าคะไม่หนักดี..อิอิ
24 เมษายน 2551 15:23 น. - comment id 842464
ทำบุญปล่อยนกปล่อยปลา เปิ้นว่าต่ออายุ ปล่อยวางกะคน...เปิ้นว่าต่อใจหื้อใหญ่..เนาะ
24 เมษายน 2551 19:26 น. - comment id 842628
สวัสดีค่ะคุณกันนาเทวี แวะมาอ่านกลอนด้วยคนค่ะ
24 เมษายน 2551 19:42 น. - comment id 842641
เมื่อเรารู้สึกถึงคำว่าปล่อย ก็เท่ากับว่าเรานั่นได้พอแล้ว แค่นี้ก็หลุดจากคำว่าทุกข์คะ แวะมาให้กำลังใจนะคะ
25 เมษายน 2551 09:04 น. - comment id 842789
จ่าน้อย.............. เจ้าค่ะ ปล่อยให้หลงระเริง ไม่ได้น้อ งั้นก็ขังหรือมัดไว้ดีดี ก็แล้วกัน้อ คุณจ่า
25 เมษายน 2551 09:07 น. - comment id 842790
ฝากฝัน............... ก็ไม่มีอะไร บ่นๆ ไปงั้นเองแหละนะ จากคติที่ว่า ใครชอบ ใครชังช่างเถิด ใครเชิด ใครชู ช่างเขา ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ
25 เมษายน 2551 09:09 น. - comment id 842791
อินทร์อาทิตย์ ใช่ แล้ว ค่าของคนอยู่ที่การกระทำกรรมเอง ทั้งหมดทั้งสิ้น
25 เมษายน 2551 09:11 น. - comment id 842793
ช่ออักษราลี ค่ะ ปลดปล่อยได้ก็คลายทุกข์นะ
25 เมษายน 2551 09:12 น. - comment id 842794
โคลอน............... แม่นแล้วจ้า ทุกข์เพราะเรายึดติดนั่นแหละ ปล่อยแล้วก็สบาย
25 เมษายน 2551 09:15 น. - comment id 842795
น้องจิตรำพัน ไม่เป็นไรนะคะ บางครั้งบางเรื่องก็เป็นกรรม ของเราต้องชดใช้ก็ต้อง ยอมก้มหน้ารับค่ะ
25 เมษายน 2551 09:16 น. - comment id 842796
ไร้อันดับ ขอบคุณค่ะ ที่แวะมา ปล่อยได้ก็ปล่อยค่ะ ไม่อยากถือไว้หนักเหมือนกัน
25 เมษายน 2551 09:18 น. - comment id 842797
พิมญดา.............. จ้าน้องพิมคนงาม ป้าจะปล่อยละนา ระวังเน้อ จะตกใส่ตี๋น อิอิ
25 เมษายน 2551 09:21 น. - comment id 842798
ไหมไทย.................. อ๋อเจ้า....ปล่อยหรือยัง ใจนั้นนะ ยังขังไว้อยู่กา
25 เมษายน 2551 09:22 น. - comment id 842799
โอเลี้ยง.................... ดีใจที่แวะมานะคะ ว่างๆมาคุยกันนะคะ
25 เมษายน 2551 09:24 น. - comment id 842801
ผู้หญิงมือสอง....................... ปล่อยวาง ว่างสบายน้อค่ะ
17 พฤษภาคม 2551 14:16 น. - comment id 850819
นี่ก็คือการให้ รับตามความสามารถของท่านก็แล้วกัน ไม่มีความดี ไม่มีความชั่ว ในโลกนี้ล้วนเป็นมายา สร้างสรรค์แต่ไม่ครอบครอง ทำงานแต่ไม่หวังชื่อเสียงเกียรติยศ เสร็จกิจแล้วลืมมันเสีย ผลงานจะดำรงอยู่ตลอดกาล การกระทำที่ไม่นึกถึงตน จึงบรรลุผลเต็มเปี่ยม หลีกเลี่ยงการต่อสู้ ไม่ตำหนิติเตียน ขาดแคลนดีกว่าได้มาอย่างล้นเหลือ แสวงหาความมั่งคั่งและยศถาบรรดาศักดิ์ หายนะจะตามมา เสร็จงานแล้ววางมือ รับเข้าไว้แต่ไม่เป็นเจ้าของ ทำตัวของท่านให้ว่างจากทุกสิ่งทุกอย่าง ปล่อยจิตให้พักอย่างสงบ สรรพสิ่งเกิดขึ้นแล้วแตกดับ ยุติความปรารถนาแล้วจะมองเห็นสิ่งที่ลึกซึ้ง ยามจะมอง มองให้เห็น ไม่เป็นทุกข์ ยามจะเป็น เป็นให้ถูก ตามวิถี ยามจะฟัง ให้ได้ยิน เป็นสุดดี ถ้าอย่างนี้ ไม่มีทุกข์ ทุกวันเอย ถ้าพวกเธอ เพียงแต่สามารถปลดเปลื้องตนเอง ออกเสียจากความคิดปรุงแต่งเท่านั้น พวกเธอจะประสบความสำเร็จทุกอย่าง จงรู้จัก ตัวเอง คำนี้หมาย ว่าค้นพบ แก้วได้ ในตัวท่าน หานอกตัว ทำไม ให้ป่วยการ ดอกบัวบาน อยู่ในเรา อย่าเขลาไป ในดอกบัว มีมณี ที่เอกอุตม์ เพื่อนมนุษย์ ค้นหา มาให้ได้ การตรัสรู้ หรือรู้ สิ่งใด ๆล้วนมาจาก ความรู้ ตัวสูเอง นอกไปจากจิตแล้วไม่มีพระพุทธเจ้า นอกไปจากพระพุทธเจ้าแล้วไม่มีจิต อย่าได้ยึดติดในความดี อย่าได้ปฏิเสธความชั่ว อย่าได้ยึดมั่นทั้งความบริสุทธิ์และความเศร้าหมอง ดังนี้แล้วเธอก็จะรู้ถึงความว่างของธรรมชาติ ของบาป ไม่มีแม้ขณะจิตเดียวที่เธอจะยึดถือในบาปได้ เพราะมันไม่มีตัวตนที่แท้จริง ดังนั้นโลกทั้งสามจึงเป็นเพียงจิต จักรวาลและสิ่งทั้งหลายเป็นตราแห่งธรรมอันมีหนึ่งเดียว เมื่อเธอเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยสัจจะพื้นฐานในทุกกรณีอยู่แล้ว เธอก็ไม่ควรพยายามจะเพิ่มเติมอะไรให้แก่สิ่งสมบูรณ์อยู่แล้วนั้น ด้วยการบำเพ็ญวัตรปฏิบัติต่าง ๆ ซึ่งไร้ความหมายเหล่านั้น เมื่อไรมีโอกาสอำนวยให้ทำก็ทำมันไป และเมื่อโอกาสผ่านไปแล้ว อยู่เฉยๆก็แล้วกัน ความจริงอันยิ่งใหญ่ที่ถูกค้นพบ วิถีสำหรับก้าวผ่านความรู้สึกทุกข์เศร้า ที่ดูเคร่งขรึม จนคล้ายเหินห่างจากเรา ทั้งที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม ไตรโลกเชื่อมโยงอยู่ด้วยใจดวงเดียว ถ้าใจปราศจากสันติสุข ถึงมีหน้าที่ใหญ่หลวง ก็ทำการใด ๆ ไม่ได้ ถึงมีทรัพย์มากเพียงใดก็ไร้คุณค่า ถึงมีราชวังและสวนชมดอกไม้ ก็ปราศจากความเบิกบาน ธรรมชาติช่างเข้มแข็งยิ่งนัก ชีวิตในวันพรุ่งนี้ไม่มีหลักประกันที่แน่นอน จงจริงใจกับการใช้ชีวิตในวันนี้ก็พอ ถ้าขจัดการปกปิดอันจอมปลอมทิ้งไป เผชิญหน้ากับเรื่องทั้งปวงอย่างเปิดเผย และรู้สึกขอบคุณ ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะเปลี่ยแปลงและค่อย ๆ ดีขึ้น โลกนี้ยึดมั่นเข้าแล้วเป็นทุกข์ ไม่มีอะไรได้ดังใจเรา ทุกสิ่งมีแต่ความเปลี่ยนแปลงเป็นกฎหลัก เป็นไปตามเหตุ ตามปัจจัย ไม่มีอะไรเป็นตัวตนเที่ยงแท้ของเรา ไม่มีอะไรอยู่ในบังคับของเราทุกสิ่งว่างจากความหมายแห่งความเป็นตัวตน