หยาดคำร่ายสายคำมาย้ำโศก ประหนึ่งโลกเร้นเศร้าเป็นเงาฝัน หยาดน้ำตาขมขื่นแห่งคืนวัน วาดรำพันรำพึงคนึงพา ครวญเอ๋ยว่าครวญคร่ำ ครวญใจไหวร่ำรำพันหา ไร้ดอกดาวพราวดวงห้วงนภา ตรมแต่ดอกน้ำตารินรดใจ ซ่อนเอ๋ย เจ้าซ่อนกลิ่น มิอาจซ่อนรอยชีวินอันวาดไหว ยามเลยล่วงห่วงหาโหยอาลัย รั้งแต่ทุกข์ปลุกหทัยอยู่มิวาย แลฟากฝันอันหมาย ณ ปลายฝัน ร้าวชีวันตรมตรึงคนึงหมาย แลโลกเศร้าเหงาเปลี่ยวอยู่เดียวดาย ดังเฝ้ารอความตายมาบรรเทา ฝากสายลมกระซิบย้ำลำนำโศก อ้างว้างโลกเดียวดายคล้ายว่างเปล่า ทิพย์น้ำค้างพร่างระยิบระยับเงา หยาดคำเศร้าปลอบปลุกผู้ทุกข์ตรม ---------------------- โดยคำ ลานเทวา
27 มีนาคม 2551 03:04 น. - comment id 835112
27 มีนาคม 2551 04:44 น. - comment id 835118
โศกศัลย์เศร้า เคล้าน้ำตา พาใจหาย ประหนึ่งกาย ที่วายสิ้น ทุกสิ่งหนอ เมื่อใจตาย กายหรือจะสู้ อยู่ทนรอ เพราะมัวท้อ หมดความหวัง พลังใจ ฝากดาวราย และสายลม มาชมชื่น สร้างกำลัง ให้หยัดยืน ลุกขึ้นใหม่ ทิ้งความเหงา ความโศกเศร้า เหล่านั้นไป ล้างหัวใจ ให้สะอาด ปราศมลทิน
27 มีนาคม 2551 08:37 น. - comment id 835138
มาช่วยซับดอกน้ำตาค่ะ
28 มีนาคม 2551 19:46 น. - comment id 835450
เมื่อราตรี มีวัน อันสิ้นสุด จันทราหยุด อาทิตย์ สถิตย์ที่ ความทุกข์ โศรกเศร้า ที่เรามี ย่อมมีวัน ผันหนี ไม่จีรัง แวะมาอ่านผ่านมาชื่นชมครับ
30 มีนาคม 2551 11:42 น. - comment id 835667
เศร้านะ