เอาผลไม้ ไปขายฝรั่ง

วิจิตรวาทะลักษณ์

         เอาผลิตผลตนเองเร่งผลิต
ด้วยเลือดเนื้อและชีวิตและสังขาร์
ที่ฟูมฟักรักหวงดั่งดวงตา
มาล้างน้ำใส่ตะกร้าพาออกงาน
	          ประหนึ่งบุตรของตนเป็นผลไม้
ที่ปลูกไว้ในสวนชวนสงสาร
ถึงเวลาออกผลมิยลนาน
ก็เก็บมาจากหลังบ้านขายกันกิน
	          ผลยังเล็กโตวัยไม่เต็มที่
มีอาจหนีถูกขว้างด้วยทางหิน
ก็หลุดหล่นจากที่ลงตีดิน
พ่อก็เก็บไปขายกินสิ้นเมตตา
	          ไปขัดสีฉวีวรรณหว่านน้ำหอม
แล้วชุบย้อมลงแป้งแสร้งตีค่า
ว่าสดใสวัยซิงวิ่งราคา
ใส่ตะกร้าเร่ขายใช้ชายชิม
	          ชาวต่างชาติเรียกซื้อถือไปขาย
ว่าลูกชายขายไหมน้องอยากลองลิ้ม
บอกหนึ่งพันฉันขายให้นายชิม
ฝรั่งยิ้มแปดร้อยหน่อยนะนาย
	          เจ้าของสวนนิ่งคิดสักนิดหน่อย
ได้แปดร้อยก็ยังดีจึงรี่ขาย
ผลักลูกน้อยเข้าห้องของผู้ชาย
แล้วเดินหายมารอหน้าหอเรือน
	          ครึ่งชั่วโมงผ่านไปไวยิ่งนัก
เห็นลูกรักเดินออกมาหน้าลอยเลื่อน
ไปจับมือรับเงินเดินกลับเรือน
พรุ่งนี้เพื่อนสั่งไว้ขายอีกที
	          อนิจจาอนิจจังนั่งอนาถ
ดูความเสื่อมของชาติในบัดนี้
เมืองเจริญไกลลับนับนาที
แต่จิตใจกลับต่ำตีหนีลงดิน