ฟ้ามืดเดือนหมองดาวร้องไห้ ลมคล้ายหยุดพัดไหว สายฝนตกต้องในใจ รานใดไหนเล่าหนาวชีวิต ขวัญเอยขวัญหาย เดียวดายเงียบงันดวงจิต เหลือเพียงลมหายใจน้อยนิด ลั่นดาลสนิทปิดดวงใจ เหลือเพียงจิตวิญญาณอิสระ ที่จะโบยบินฝันใฝ่ ใครเลยจักกักขังใคร เมื่อใจดวงนี้ไม่ยอม สัจจะวาจาจำจด งดงามยิ่งใหญ่ทะนุถนอม อ้อมรักภักดีพลีพร้อม จิตหลอมรวมดั่งคำมั่นสัญญา... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song480.html คำมั่นสัญญา ถึง ม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร ไม่ สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน แม้ อยู่ใน ใต้หล้า สุธาธาร ขอ พบพาน พิศวาส ไม่คลาดครา แม้น เนื้อเย็น เป็นห้วง มหรรณพ พี่ ขอพบ ศรีสวัสดิ์ เป็นมัจฉา แม้ เป็นบัว ตัวพี่ เป็นภุมรา เชย ผกา โกสุม ปทุมทอง แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป...
8 มีนาคม 2551 01:11 น. - comment id 830218
งามคับงาม ราตรีสวัสดิ์ครับพี่พุด
8 มีนาคม 2551 07:11 น. - comment id 830255
งดงามครับ ยอดเยี่ยม....
8 มีนาคม 2551 08:16 น. - comment id 830265
นิยายเรื่องแรกที่ซื้อ ..คำมั่นสัญญาค่ะพี่พุด
8 มีนาคม 2551 08:25 น. - comment id 830271
สวัสดีตอนเช้าค่ะ...... อยากมีคำมั่นเหมือนกันนะค่ะ แต่ก็ช่างเถอะ ชีวิตเราก็เดินไปได้เรื่อย ๆ เน้อ....
8 มีนาคม 2551 11:14 น. - comment id 830308
กลอนก็เพราะ..รูปตอนเป็นสาวก็สวย ไม่นึกเลยว่าพี่พุดจะเป็นลูกครึ่ง..ฮา แซวเล่นนะครับพี่
8 มีนาคม 2551 11:58 น. - comment id 830336
ฟ้าหม่นมืดมัวสลัวแสง โรยแรงจันทราคราอับศรี สายฝนหยุดโปรยโรยวารี ผิดที่ตกเล่นเป็นน้ำตา ขวัญหายพรายพาอุราร้าว เดือนดาวรางแสงแฝงเวหา ร่ำร่ำรำพันในสัญญา ตรึงตราในจิตนิจนิรันดร์ ......................................... จิตมนุษย์นี้ไซร้ยากแท้..หยั่งถึง...
8 มีนาคม 2551 12:45 น. - comment id 830348
ซึ้งจังเลยค่ะ เหมือนอยู่ในความรักหือการให้คำมั่นสัญญาในสมัยก่อนเลยนะค่ะ .. .....
8 มีนาคม 2551 16:35 น. - comment id 830409
สัญญารักฝากไว้ให้จำจด มิเลี้ยวลดลับลาหรอกหนาขวัญ ยังตราตรึงซึ้งซ่านทุกวารวัน จิตซื่อตรงคงมั่นจักหวั่นไย สวัสดีค่าพี่พุดไพร สบายดีนะคะ ไม่ค่อยได้พบกันเลยค่ะ ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าคะ
8 มีนาคม 2551 21:39 น. - comment id 830533
ความรักนี่ทรงอานุภาพจังเลยนะคะพี่พุด