p.g.

6 มีนาคม 2551 00:00 น. - comment id 829545

วันชีพวายน้ำตานองที่สองแก้ม
สุดจะแย้มวจีดูอ่อนหวาน
ร้าวรานจิตผูกพันมั่นชั่วกาล
ยอดดวงมาร ลับโลก โศกชั่วกัล

ช่ออักษราลี

6 มีนาคม 2551 06:48 น. - comment id 829562

กอลนงามค่ะ

เพียงพลิ้ว

6 มีนาคม 2551 08:10 น. - comment id 829569

^_^ 

ยิ้มรอด้วยคนค่ะ

แอ็ปเปิ้ล

6 มีนาคม 2551 13:15 น. - comment id 829609

นานมากแล้วที่ไม่ได้แวะมาเยี่ยมพี่พุด
แต่ไม่เคยลืมว่า--อักษร ณ ที่แห่งนี้ งดงามเพียงใด

หวังว่าพี่พุด ---ยังจำน้องคนนี้ได้นะคะ
เวลาเดินทางผ่านไปอย่างปกติ แต่รู้สึกใจหาย
ที่เมื่อมองย้อนกลับไป เราเดินผ่านอะไร ๆ มามากมายเหมือนกัน

อ่านและฟังเพลงประกอบนี้แล้ว
รู้สึกอยากพัก พักนาน ๆ
วันที่เราได้หลับตานิจนิรันดร์ 
คงเป็นวันที่มีความสุขที่สุดแล้ว

สบายดีหรือเปล่าคะ---
ยังคิดถึงและส่งความห่วงใยให้เสมอนะคะ
พี่พุด---

ปราณรวี

6 มีนาคม 2551 14:30 น. - comment id 829628

บรรลุถึงขั้นนี้ได้ แสดงว่าเราพึงพอใจกับชีวิต
ที่ผ่านมามากเลยนะคะพี่พุด..ไม่มีสิ่งใดๆให้
ต้องห่วงกังวล...ยิ้มรับกับความตายได้เช่นนี้

ลิตเติ้ลหนุ่ย

6 มีนาคม 2551 18:04 น. - comment id 829693

เดินทางไกล มีใครเล่า จักไม่เหนื่อย
เดินไปเรื่อย เหนื่อยไมรู้ ก็มีหลาย
แม้นเห็นจิต คือชีวิต เดินทางไกล
จิตหยุดเดิน ได้เมื่อไร เลิศหนอแล

เห็นคุณพุด พร้อมจักหยุด เดินทางไกล
กายและใจ เตรียมพร้อมรอ ยิ้มรับได้
ตัวข้าน้อย ขอวันทา ด้วยจริงใจ
ภพยาวไกล ของคุณพุด หยุดยั้งเทอญ

ค้วยความเคารพค่ะ
ลิตเติ้ลหนุ่ย

พุด

6 มีนาคม 2551 22:55 น. - comment id 829766

พันดาว

7 มีนาคม 2551 14:12 น. - comment id 829956

บ้านพุด ...  ยังสงบร่มเย็น  เปี่ยมด้วยธรรมะ 
ไม่ว่า จะกลับมาเยี่ยมเมื่อไรครับ
กลอนไพเราะและความหมายดีมากเลยครับ

โคลอน

7 มีนาคม 2551 15:29 น. - comment id 830026

มาหลับตาพริ้มด้วยคนนะคะ

ผู้หญิงไร้เงา

7 มีนาคม 2551 21:25 น. - comment id 830176

จะฝึกจิตทีละนิดทีละหน่อย
แล้วบ่อยบ่อยคงสำเร็จเสร็จสมหวัง
ได้สงบพบความสุขทุกภวังค์
ไม่ต้องมาจังงังชังน้ำตา

แวะมาหาด้วยความคิดถึงค่ะ  แถมขอบอก  ชอบกลอนนี้จัง