เพียงสายลมพัดผ่านเพียงผิวกาย ให้ความสบายเพียงแค่ชั่วโมงยาม แล้วพัดผ่านเลยไปไม่มีวันหวนคืนมา กลืนหายลับไปพร้อมกาลเวลา ทิ้งไว้แต่กลิ่นอายของความทรงจำ ............... เพราะเธอนั้นเปรียบดั่งสายลม พัดโถมห่มกายให้ไออุ่น เติมหัวใจมอบรักอ่อนละมุน แต่ฉันมิอาจคว้าสายลมกลุ่น ไม่อาจหยุดสายลมไว้เพียงฉัน ได้แต่ปล่อยลมอ่อนพัดเลยไป มิอาจรั้งเธอไว้ให้หวนคืนมา
5 มีนาคม 2551 21:53 น. - comment id 829519
สวัสดีค่ะ ผ่านมาทักทายค่ะ
5 มีนาคม 2551 23:13 น. - comment id 829540
เวิ้งฟากฟ้าพาดมาโอบอ้อมฝัน ล้อมสายลมรำพันผันสู่หล้า สู่อกเรียมอย่าควะคว้างกลางนภา ละล่องมาแผ่วผิวแล้วลิ่วลอย ลึกซึ้งกินใจดีค่ะ คุณปานฝัน
6 มีนาคม 2551 20:15 น. - comment id 829723
ลมละลายสายหมอกพัดดอกฝัน ยิ่งนานวันหนักหน่วงระร่วงผลอย ที่สุดโค้งขอบฟ้าตั้งตาคอย แม้หลุดล่องยังจะลอยมาพบกัน อิอิ..เอาใจช่วยจ้า..ปานฝัน...เลยเขียนกลอนต่อจากอักษราลี...ซะเลย
7 มีนาคม 2551 03:07 น. - comment id 829786
ก็เพียงแค่"พัดผ่าน" ประเดี๋ยวเมฆคลายท้องฟ้าก็เปิดค่ะ อย่าคิดมากนะ ชีวิตต้องสู้ สู้เพื่อ......( คิดกานเอาเองจ๊า ) * - * เด๋วน้ำตาก็แห้ง เด๋วคราบน้ำตาก็หาย สักวันฉันอาจเดินสวนเธอตรงขอบทางเดินริมถนน บางทีเธออาจตะโกนเรียกฉันจากขอบฟ้าที่ใดที่หนึ่ง เพียงแต่ตอนนี้ฉันไม่ได้ยินเพราะเสียงที่นี่ดังเหลือเกิน.....^^ ---> แด่คนบนฟ้า.....อย่าตะโกนนะเด๋วเค้าตกใจ ก็เราอยู่ใกล้กันแค่เอื้อมมือ เพียงแค่....ฉันตัวเล็กเกินไป กินนมมากหน่อย สักวันฉันคงเอื้อมมือไปถึงเธอนะ แค่รอหน่อยคนดี ^^ คิดถึงตัวนะคนบนฟ้า T_T