สิ่งที่เห็น อาจมิใช่ สิ่งที่คิด สิ่งที่ผิด อาจมิใช่ สิ่งที่หมอง สิ่งที่ถูก อาจมิใช่ สิ่งที่ปอง สุดสิ้นหนองนที ที่น้ำคำ บางความคิด ผิดถูก ใช่ตาเห็น อย่าคิดเป็นอวดอ้าง ถ้อยคำแถลง อยากให้ถาม ให้ไถ่ คำตลบแตลง จึงจักแจ้ง หมองจิต ที่คิดไป คนหนึ่งสร้างคนหนึ่งปลูกอีกคนกลบ คนหนึ่งลบหนึ่งเขียน จะเสร็จไหม คนหนึ่งถูก คนหนึ่งผิด คิดอ่านใด สักวันไสร้ จักเหนื่อยใจทั้งสองคน อยากประจักษ์ รู้แจ้งก็ต้องตอบ อยากประจักษ์ รู้รอบก็ต้องถาม อยากประจักษ์ รู้จริงทุกเรื่องความ ก็ต้องถาม ต้องไถ่ จากเจ้าตัว มิใช่มองแค่เผิน แล้วเมินใส่ คนอื่นเขาจริงใจ ใช่เสแสร้ง คนอื่นรักบูชา คิดครางแครง จริงหรือแสร้ง อ่านจากใจใช่แววตา ค่าความจริงอยู่ที่เสี้ยวของความคิด จงใช้จิตใช้ใจ ใช่โทสา น้ำใจคน ก็หม่นเศร้า โศกโสกา ด้วยภาษา น่ารังเกียจ ที่เดียจไป ปล. ต้องขอโทษด้วยค่ะถ้ากลอนออกมาแปลกๆพิกล วกไปวนมา ตอนนี้หัวใจคนเขียนไม่ค่อยปรกติซักเท่าไหร่ อารมณ์ไม่ค่อยดี.....เฮ้อเศร้า!!!!!
5 มีนาคม 2551 08:50 น. - comment id 829335
โดนหมางเมินโดนไม่ได้รู้เรื่อง งงและเจ็บนะคะ
5 มีนาคม 2551 14:10 น. - comment id 829427
อื้ม ใช้เลยอ่ะพี่เพียงพลิ้น วินาทีแรกที่รู้น่ะ....งง อ่ะ เงียบเลย แล้วมันเหนื่อยเนอะ ไม่รู้จะทำยังไง.....เฮ้อ -> ถ้า "ไม่มีความลับใดในโลก"....แล้วเมื่อใครจะเข้าใจฉันซะที รีบๆเข้าใจซิ เฮ้อ