นอนนิ่งนิ่งดูดวงสุริยาลาลับฟ้า ริมทะเลเหว่ว้าราวภาพฝัน งามกว่างามเกินหาคำมารำพัน แสงตะวันดั่งสีทองอาบท้องน้ำ หากมีอกใครสักคนให้ซุกซบ คงจะลบเลือนหนาวทุกเช้าค่ำ คงสิ้นโศกโลกดายเดียวแลมืดดำ คงมิต้องร่ำสายน้ำตาณ กลางใจ หากมีเพียงดวงจิตที่เปลี่ยวร้าง อ้างว้างเสมอมายามไหนไหน มาลำพังไปลำพังรู้ทำใจ ไม่เป็นไรธรรมดาโลกย์รู้โศกทัน จึ่งพบสงบสว่าง ณ กลางจิต เพียงน้อยนิดหนึ่งลมหายใจมายาฝัน ดั่งหยาดน้ำค้างยามกระทบแสงตะวัน แล้วก็พลันหายวับไปกับลม....! วันเพ็ญพูนดวง เช้าไปใส่บาตร หลอมรวมจิตกับมิ่งมิตรกวีสายน้ำรักนิรันดร์ ฟังธรรม..ณ ลานหินโค้ง ตะวันโด่งไปเดินงานเฟอร์นิเจอร์แฟร์ สายไม่ยอมแพ้ไปกราบอธิษฐานจิตเบื้อง พระพักตร์หลวงพ่อโสธร งามสุกปลั่ง พร้อมทั้งเวียนเทียนรอบองค์ท่าน ยามเย็นตะวันรอน ไปนั่งอรชรทอดตา ดูดวงอาทิตย์อ้อนอำลาทะเลแถวอ่างศิลา ดูฟ้ายามโพล้เพล้ เห็นเหว่ว้าของภาพเรือที่กำลังคืนฝั่ง เห็นท่าเรือเงียบงันรอรับร่างพรานทะเล เห็นมนตรายามดวงสุริยา สาดแสงสีทองส่องทาบทาท้องน้ำให้งามจรัส เห็นตะวันดวงสุกชัดแดงจัด ค่อยๆทิ้งตัวเคลียม่านหมอกสีเทาอ่อน ค่อยๆจรจากพรากลา เหลือไว้เพียงนวลนภา อันงามเกินกว่าหาถ้อยคำมาบรรยาย แล้วได้ฤกษ์มงคลวิถีปุรณมีมาฆบูชา เข้าโบสถ์ไปฟังพระเทศนา ให้รำลึกซึ้งค่า ที่ได้เกิดมา.. ในร่มรัตน์ฉัตรธรรม ในแผ่นดินพุทธภูมิอันล้ำค่า ได้รู้ว่าหนึ่งชีพนิดหนึ่งน้อยนี้นั้น แค่เพียรทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตให้ผ่องแผ้วมิหมองมัว ก็งดงามแล้ว ประดุจดั่งบัวแพรวพิสุทธิ์ผุดพ้นเหนือโคลนตม และเพียรเพาะบ่มพัฒนาให้ดวงชีวาชีวิตนั้น พ้นพันธนา มายารัก โลภ โกรธ หลง รู้ปลงปลดปล่อย มิท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ดีที่ควร จวบจนกว่า.... วันหนึ่งไม่นานช้า ดวงชีวาเราก็จักลาลับดับไปดั่งดวงตะวัน...! ................................................................
พุด 22 ก.พ. 2551 09:29 น. - ID 112879 
5608
4
0
22 กุมภาพันธ์ 2551 09:49 น. - comment id 825828
มาฆบูขาน้อมดวงใจให้ใสเย็น http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song420.html พระจันทร์ วันมาฆบูชาบานเต็มดวง เหลืองทอง สุกปลั่ง ค่อยๆลอยเรี่ยทายทักฟ้างาม ในยามค่ำ อย่างอ่อนโยน นุ่มนวล..... แสงจันทร์งามละออ หวานปานสายน้ำผึ้ง ราวจะหยาดลงมาประโลมใจทุกๆคนบนผืนโลก ให้เยือกเย็น งดงาม หวานฉ่ำพอกันกับจันทรเจ้า.... แสงเทียน ในมือ เสียงธรรม ก้องสองหู จากเสียงสวดของพระสงฆ์... ขณะ ก้าวเดินอย่างช้าๆ.... ไปรอบโบสถ์งาม..... ตามกันไป ในเส้นทาง ของพระพุทธองค์ ผู้ทรงนำทาง ก่อนหน้า พาใจให้บานเบิก ราวบัวชูช่อรอรับ แสง อรุณรุ่ง... แห่งชีวิตนี้ที่ค่อยๆสว่างไสว... ไปกับตะวันเปล่งแสงเจิดจ้า จนกว่ายามสนธยา จะมาเยือน....และ จนกว่าแสงแห่งชีวีนี้ ที่จะเลือนหาย ไปกับสายลม ในยามค่ำ กลิ่นพิกุล หอมเศร้า เคล้าแสงเทียน วับแวม พิกุลร่วงพรูพราว รอคนรู้ค่า นำมาร้อยเป็นมาลัยหอมงาม ไว้ดอมดมชมชื่นใจ ประเพณีไทย ประเพณีงาม ในยามค่ำนี้ วันแสนดีของพุทธศาสนิกชน วันเพ็ญเดือนสาม ที่พระอรหันต์เอหิภิกขุ จำนวนหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบรูป มารวมกันที่เวฬุวนาราม อย่างพร้อมเพรียงกัน โดยมิได้นัดหนมายกันมาก่อน และพระพุทธองค์ ได้ทรงแสดงธรรมโอวาทปาฎิโมกข์ เรียกว่าจาตุรงคสันนิบาต ให้พุทธศาสนิกชน ได้หลุดพ้นจากการเวียนว่าย ในวัฏสงสาร ยาวนาน มิรู้สิ้น เช้า..ตักบาตร ฟังธรรม น้อมนำใจ ให้ใสเย็น ตั้งจิตอธิษฐาน กราบกราน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ให้ได้พบแสงธรรมนำทางทุกๆชาติไป ถ้ายังไม่หลุดพ้น ต้องเวียนวนมาเกิดชดใช้กรรม ค่ำ..เวียนเทียน นำดอกไม้ ธูปเทียน เป็นมาลัยแทนใจ แทนความดี ที่ศรัทธา น้อมบูชา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า.. ผู้นำทาง สว่างไสว มาสู่ใจนี้ ที่ยังไม่มืดบอด.. อธิษฐานเพิ่ม เติมต่อ ขอให้สุขภาพดี มีคนดี ที่มีใจรักมั่นคง มาเคียงครอง คุ้มผองภัย หวังสิ่งใด ก็ขอให้สมหวัง ถ้าเป็นสิ่งดี ที่คิดปอง กลับบ้าน มานอนดูพระจันทร์ ด้วยฝันเห่กล่อม ในอ้อมแขนของดาวเดือนเพื่อนผู้รู้ใจ ให้ไม่ว้าเหว่.... นอนฟังเสียงลม เสียงจิ้งหรีดเรไร..ในความงามเงียบ แกล้มกลิ่นหวานเศร้า หอมร่ำรวยริน กลิ่นดอกลั่นทม จันทร์ดวงงาม ใจดวงดี ไม่มีอะไรสุขเท่า ขอเพียงคิดเป็น ให้ธรรมชาติร่มเย็น หยิบยื่น ขุมทรัพย์ล้ำค่ามาสู่สายใจ ในทุกวันเวลา ถ้าเพียงรู้คำว่า..เปิดใจ.. ฝากสายลมยามค่ำ ไปกอดเธอ ฝากมวลหมู่ดาว พราวพร่างฟ้า ยามราตรีนี้ กระซิบบอกว่า อย่าร้องไห้นะคนดี ที่คิดถึงฉัน ฝากแสงจันทร์ โลมไล้ ดวงใจให้ไม่สิ้นหวัง โลกและคืนวัน แสนดี ยังมีอีกยาวนานนัก.. และทุกสิ่งจัก..แพ้พ่ายใจ ดวงดีที่มั่นคง ไม่ว่าจะรอนานสักเท่าใด ขอเพียงอย่าหวั่นไหว ในรักนี้ของสองเรา .. ..................................................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song420.html รางวัลชีวิต พระพุทธองค์ ท่านทรงสอนเรื่องเวรกรรม คนไหนใครทำ กรรมเคยก่อเอาไว้อย่างไร ก่อน นั้น เคยทำกรรมไว้ชาติใด ชาตินี้ต้องได้ รับกรรมที่ทำก่อนนั้น ตัวฉันคงทำ แต่กรรมซ้ำอยู่เสมอ ชาตินี้จึงเจอ เวรกรรมเก่าเข้าย้อนผูกพัน ปวด ร้าว ตรอมตรมขื่นขมอนันต์ ทำดี สารพันรางวัลที่ได้ก็คือเคราะห์กรรม โธ่ เอ๋ย พระเจ้าไม่เคยปราณี ในชาตินี้ ทำดีไม่เคยก่อกรรม หวัง ให้ ผลบุญได้น้อมนำ ล้างเวรที่เคยทำ แต่ชาติ ปาง ก่อน สิบนิ้วประนม สวดมนต์พร่ำบ่นบูชา กุศลนำมา จงนำข้าสิ้นเวรดั่งวรณ์ หากแม้ ชีวีสิ้นลับดับมรณ์ เวรกรรม ทุกชาติก่อน บรรเทาผันผ่อน อย่าตามซ้ำเลย...
22 กุมภาพันธ์ 2551 09:58 น. - comment id 825833
สวัสดีเช้าวันศุกร์ค่ะพี่พุด
เมื่อวานไปเวียนเทียนหรือเปล่าคะ ป ไม่ได้ ไปเลยค่ะ มีปัญหากะสุขภาพนิดหน่อย
เห็นภาพดวงอาทิตย์ของพี่พุดแล้ว ป เลยเอา มาแจมด้วยภาพนึง ไม่ได้ย่อขนาดค่ะเลย ใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่ม ดูภาพใหญ่ๆ แล้วสวยดี สีมันสดมากเลยค่ะ
มีความสุขมากมายค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2551 10:23 น. - comment id 825848
ขอพลีเพลง*ตะวันลับฟ้า* แด่น้องปราณรวี ผู้ประดุจดั่งแสงระวี ในดวงใจพี่พุดนะคะ%
22 กุมภาพันธ์ 2551 10:43 น. - comment id 825857
สวัสดีค่ะ พี่สาว คนสวย สบายดีนะคะ..ได้ฝันสักนิดก็ดีค่ะ ...ความฝันบางทีก็เปี่ยมสุข แม้รู้ว่าบางทีมันไม่มีวันเป็นจริงค่ะ..
22 กุมภาพันธ์ 2551 13:40 น. - comment id 825910
ตะวันตกดินเป็นอะไรที่ อบอุ่นปนเหงานะคะ.....แต่ก็เป็นภาพที่งดงามเสมอ
23 กุมภาพันธ์ 2551 07:29 น. - comment id 826119
สุขสันต์วันเกิดนะคะ
23 กุมภาพันธ์ 2551 10:04 น. - comment id 826143
23 กุมภาพันธ์ 2551 10:14 น. - comment id 826144
มาช่วยต่อยอดให้ครบเป้าหมายโดยไว..ครับ แต่สำคัญกว่ายอดห้าพันนั้น..คือมาให้กำลังใจ สำหรับผู้ที่มีความพยายามต่อการรังสสรค์ ฝันของตนเองให้เป็นจริง..อย่างไม่ท้อ..จ้า..
23 กุมภาพันธ์ 2551 10:59 น. - comment id 826150
แด่น้องอรุณสุขด้วยบทกวีจากลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายธารที่เคยรจนาฝาก ไว้ให้พี่พุดค่ะ เพียงคำขอบคุณ..จากงานงามล้ำ คำพรวันเกิดจากล้ำน้ำน่านค่ะ ....................... มงคลปณิธานและลมหายใจกวี ลำน้ำน่าน เอาดิถีมาฆะฤกษ์วรทาน แย้มมิติวิญญาณสาส์นรังสรรค์ ร้อยวลีอักษรบวรพรรณ มอบกำนัลสุมาลีกวีมิตร เอาพระพุทธเจิมใจจนใสนิ่ง เชิญสัจจริงหิ้งพระมาสถิต ทิวากรว่อนเวียนเปลี่ยนชีวิต นฤมิตครบปีที่บรรจง เด็ดดอกไม้ร้อยป่ามาร้อยรวง เป็นดอกดวงร้อยใจให้ใหลหลง ยกวิมานรุกขเทวาจากป่าดง อีกสายน้ำนามวงก์วสุนธรา มาร่อนเรียงเคียงใจสู่ไกวัล มาปกป้องคุ้มกันวัลย์พฤกษา มาหล่อเลี้ยงอัศจรรย์นัยนา แทนอวยพรวิจิตรามาลินี ดูรา-กาลโยกคลายโศกเศร้า ประจักษ์เงาพระพุทธวิสุทธิ์ศรี ตราบปาริชาตดอกฟ้ามาลาตี ยังโปรยปรายสายนทีนิรันดร์กาล เพียงหนึ่งพิศมองไปใคร่จักแจ้ง เห็นเริงแรงทิพยรสกฎสถาน ทั้งไตรโลกอาจสิ้นไปไร้ตำนาน ปลาสนาการกวีแก้ววิเศษศิลป์ บทนิพนธ์คือค่าอมตะโลก อุปโลกมโนจิตนิมิตถวิล ชีพจรอ่อนไหวจากใจดิน จดมณฑลเทวินทร์พรหมวิมาน เหล่าไพฑูรย์รัตนาค่าอักโข ทุกมโนเจียระไนเพชรไพศาล ทั้งโลกธาตุไกวัลชั้นบาดาล หอมกำยานธูปกวีสุคนธพจน์ เพราะเสน่ห์สง่างามท่ามกลางชน ด้วยดอกผลกุศลกรรมนำกำหนด ทุกผัสสะแห่งจิตนิมิตอรรถรส ให้ปรากฎเฟื่องฟ้าสุธาสินี นำมาลัยร้อยรสพวงพจน์ทิพย์ เพียงหนึ่งจิบอมฤตวิจิตรศรี เพื่อต่อลมชีพจร...อรชรกวี ยามมงคลสวัสดีมาฆะบูชา รัตนชาติแห่งไพรสมัยเสมอ จงบำเรอผองมนุษย์ทุกทิศา ด้วยมณีบัวบุษย์พุดพัดชา ประดับโลกโตรกป่าแวววิเชียร อมตะไพรพรูสุวรรณศิลป์ ปณิธานกวินคุมบังเหียร รัตตัญญูแท้จมดินสิ้นแสงเทียน ทุกภพเปลี่ยนอสงไขย...ฤาไร้กวี ---------------------------------- ทุกๆ วันเวลาและเวทีชีวิตของกวี มีความลึกล้ำที่แปลกแยก ไม่เหมือน ไม่เกลื่อนกลาด ไม่ซ้ำ ไม่สิ้นสุดและไม่มีวันตาย ข้าพเจ้าหยิบหนังสือเล่มงามนาม *ปณิธานกวี* ของอังคาร กัลยาณพงศ์ บรรยายบทหนึ่งไว้ลึกล้ำจับหัวใจว่า ปุยเมฆหอมเกสรรังร่วง มาทวงมโนคติหล้าอาถรรพณ์ ดาวไถไถทุ่งฟ้าวิลาวัณย์ จะเกี่ยวข้าวขวัญค่าชีวาใดฯ น้ำค้างดงดึกดื่นสะอื้นโศก ชลเนตรโลกวิปโยคหรือไฉน หมู่มนุษย์น้อยอหังการ์ฆ่าใคร ฆ่าพิภพสบสมัยสุดสามานย์ฯ ไม่รักทะนุถนอมค่าโลก จะทุกข์โศกไปตราบฟ้าอวสาน ยุคมนุษย์จะสุดสิ้นมิช้ามินาน เป็นพยานเถอะสายธารที่จาบัลย์ฯ น้ำไหลอายุขัยก็ไหลร่วง ใบไม้ร่วงชีพก็ร้างอย่างฝัน ฆ่าชีวิตคือพร่าคืนวัน จะกำนัลโลกนี้มีงานใด บทกวีสื่อให้รักและหวงแหนโลกใบนี้ ด้วยเป็นสถานวิเศษ กอปรกับวันนี้เป็นมงคลมาฆะบูชา และวันเกิดมิ่งมิตรนาม *พุดพัดชา* ข้าพเจ้าจึงขออวยพรด้วยบทนี้ หวังให้ไฟฝันและลมหายใจแห่งกวีทุกนาม สถิตอกาลิโกและโชติช่วงไม่มีวันมอดดับ เพียรรังสรรค์งานงามกำนัลโลก เมื่อลาลับวิญญาณกวีจักสถิตคู่ลมหายใจแม้จักเกิดและตายกี่อสงไขย และบทหนึ่งใน *ปณิธานกวี* กล่าวไว้ว่า สิ้นเสน่ห์วรรณศิลป์ชีวิตเสนอ ละเมอหาค่าทิพย์ไหนสนอง อเนจอนาถชีวีทุกธุลีละออง สยดสยองแก่ถ่านเถ้าเศร้าโศกนัก แล้งโลกกวีที่หล้าวูบฟ้าไหว จะไปรจนารุ้งมณีเกียรติศักดิ์ อำลาอาลัยมนุษยชาติน่ารัก จักมุ่งนฤมิตจิตรจักรวาล ให้ซาบซึ้งกาพย์กลอนโคลงฉันท์ ไปทุกชั้นอินทรพรหมพิมานสถาน สร้างสรรค์กุศลศิลป์ไว้อนันตกาล นานช้าอมตะอกาลิโก ....................................
23 กุมภาพันธ์ 2551 20:57 น. - comment id 826252
สุขสันต์วันเกิดจริงอีกครั้งค่ะพี่พุด ขอให้พี่พุดมีความสุขมากๆ นะคะ
24 กุมภาพันธ์ 2551 01:17 น. - comment id 826294
24 กุมภาพันธ์ 2551 02:12 น. - comment id 826296
Happy Birthday and congratulation for high record of 5004 visitors of 'กราบบูชาครูด้วยมาลัยใบข้าว' โดย 'สาวบ้านนา'
24 กุมภาพันธ์ 2551 11:44 น. - comment id 826394
4 กันยายน 2551 15:50 น. - comment id 892658
สุริยาลับฟ้าเวลาเย็น เราใจเย็นเพราะคำ เพราะเราได้กอดเมีย
16 กันยายน 2551 11:31 น. - comment id 896003
ตะวันตกดินสวยจังเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
