ตะวันแดงรอนแสงในม่านเมฆ ฟ้าสวย ใจสงบ นกกระยางขาวเต็มทุ่งข้าว วัวมากมายเลาะเล็มหญ้า นาราวแพรพรมลมพัดระลอก พสุธากว้างใหญ่สุดสายตา ดวงดอกไม้ฟ้อนอ้อนผืนหล้าริมทาง ทั้งคูน ตะแบก อินทนิล พร่างสวยไสว ดวงใจสุขสงบเงียบงาม ยามตะวันโพล้เพล้ อยากให้เส้นทางธรรมดานำพาเส้นทางใจบรรจบ ไม่ต้องพานพบกับคำว่า พรากลาอีก...ตราบชั่วนิจนิรันดร์...! ..............................
พุด 10 ก.พ. 2551 22:36 น. - ID 112522 
2622
3
0
10 กุมภาพันธ์ 2551 23:32 น. - comment id 821994
ตะวันลับฟ้าสาวนาหลงคอย http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4858.html ตะวันลับฟ้า แสงสุริยาจวนลาเหลี่ยมโลก ลมเย็นไผ่เอนไหวโยก ลมโชยโบกพัดพริ้วลิ่วมา จักจั่นเรไร หริ่งร้องก้องพนา จวนสิ้นแสงสุริยา ประหนึ่งว่าดนตรีสวรรค์ แสน สุดเสียดายมองไปใจเต้น ยามเมื่อตะวันเย็นๆ เคยว่ายน้ำเล่นเคียงคู่ร่วมกัน ตะวันลับฟ้าเสียงน้ำซัดซ่า ไหลเซาะลำธาร เคยเด็ดดอกบัวสาบาน เห็นทุกวันแล้วเศร้าใจ โอ พี่จ๋า พี่ เอย ลืมง่าย จังเลย เปลี่ยนคู่เชยโอ้ใจหนอใจ ลืม สัญญาที่เคยว่าไว้ กอดหมอนนอนเดียวดาย คิดถึงแทบตายน้ำตาไหลริน เห็น หมู่นกกาถลาลมล่อง จับคู่จู๋จี๋ประคอง เหมือนพี่กับน้องเคยร่วมอยู่กิน ตะวันลับฟ้า พี่จ๋าน้องเฝ้าถวิล จะคอยจนชั่วชีวิน ตราบชั่วฟ้าดินน้องลืมไม่ลง โอ พี่จ๋า พี่ เอย ลืมง่าย จังเลย เปลี่ยนคู่เชยโอ้ใจหนอใจ ลืม สัญญาที่เคยว่าไว้ กอดหมอนนอนเดียวดาย คิดถึงแทบตายน้ำตาไหลริน เห็น หมู่นกกาถลาลมล่อง จับคู่จู๋จี๋ประคอง เหมือนพี่กับน้องเคยร่วมอยู่กิน ตะวันลับฟ้า พี่จ๋าน้องเฝ้าถวิล จะคอยจนชั่วชีวิน ตราบชั่วฟ้าดินน้องลืมไม่ลง... ฝนกำลังโปรยสายภายนอกกระท่อม ได้กลิ่นดอกพะยอมหอมอวลมากับสามลมยามค่ำ สาวนา..จุดตะเกียงให้แสงริบหรี่เป็นเพื่อนใจ สาวนาไม่สบายมาหลายวันแล้ว นอนระทมใจจับไข้ ใจเหน็บหนาวแบบไม่เคยเป็นมาก่อน วันนี้..สาวนาจำต้องพาตัวเองตากฝนจนลืมห่วงตัวเอง มัวห่วงวัวแก่ชราคู่ทุกข์คู่ยาก ที่หลังคาคอกมุงด้วยจาก..ใต้ร่มไผ่มันผุเต็มที สาวนาจึงต้องกระวีกระวาดไปเปลี่ยนเอง สาวนายืนน้ำตาริน พร้อมกับสายฝนพรำ กับวัวแก่ที่ดวงตาพร่าเลือน เสมือนมีหยาดน้ำตารับรู้ความอาดูรเดียวดายของสาวนา สาวนาปล่อยให้สายฝนพรูพร่าง กระหน่ำร่างรานใจร้าวของสาวนา.. ให้ยิ่งหนาวเหน็บ ให้ใจที่เจ็บเจียนตายได้คลายระบม ให้น้ำตาฝนน้ำตาฟ้าน้ำตาสาวนาละหลั่งรินไปพร้อมกัน สาวนาทรุดตัวลงนั่งพิงคอกวัวด้วยใจดวงสลัวเศร้า แล้วสะอื้นร่ำไห้อย่างไม่อายฟ้าดิน ให้สายน้ำตาระรินไหลไปพร้อมกับสายฝนพรำ ที่ย้ำให้ใจดวงตรมยิ่งระทมเหน็บหนาว มีเพียงเจ้าวัวแก่เพื่อนยาก ยืนนิ่งงันราวรับรู้นิ่งมองดูสาวนา ผู้ดายเดียวรานร้าวราวเข้าใจ จนทำให้ดวงใจสาวนาผู้ละมุนต้องลุกขึ้นยืน และไปโอบกอดประคองพร้อม ซบหน้าร่ำไห้หนักขึ้น ให้น้ำตาระรินรดหยดต้องเจ้าวัวเพื่อนยาก สาวนา..นอนน้ำตารินมาหลายคืนแล้วด้วยเป็นไข้ ไร้ผู้ใดแลเหลียว มีหลายสิ่งที่ผ่านมาทำให้หัวใจสาวนาท้อแท้ ฟ้าดินทอดทิ้งสาวนา สวรรค์สิ้นไร้ดวงตาที่จะมาปลอบประโลม พายุจริงพายุใจพากันโหมกระหน่ำหนัก ให้สาวนาราวสิ้นไร้พลังใจ ใครจะรู้บ้างไหม... ว่าหัวใจสาวนา สาวบ้านป่าบ้านไพร ที่ตั้งใจใช้แรงกายเหนื่อยยาก หว่านกล้าดำไถ ด้วยดวงใจ ที่กล้าแกร่ง แฝงความอดทน ด้วยดวงกมลใสยึดคำ.. *สมองสองมือเท่านั้นที่สร้างโลก* ไยจะยอมท้อแท้แพ้พ่าย หากทว่า..ใครไม่เป็นสาวนาคงไม่รู้ดอกนะว่า สาวนา พบอะไรบ้างในชีวิตที่ติดดินเรียบง่าย เคียงกายไร้ ใครปกป้องคุ้มครอง จนต้องรับกรรมให้มีผู้มากลั่นแกล้ง สาวนาลงแรงแบ่งพื้นที่ติดเชิงเขาปลูกยาง ตั้งแต่เดือนสาม เดือนสี่ปีที่แล้วมา พร้อมกับที่ตะแบกบานไสว ให้เสร็จก่อนต้นฤดูฝน และทุ่มเทใจ เฝ้าทะนุถนอมใช้ หญ้าแห้ง ฟางข้าว เศษวัชพืช คลุมโคนต้นยางเพื่อรักษาความชื้นของดิน ทุกวัน.. สาวนาจะแย้มยิ้มเอมอิ่มด้วยปิติใจ ที่เห็นยอดยางแสนรัก แตกกิ่งก้านไสวใบชูช่อรอสายวสันต์หลั่งริน สาวนาเฝ้าตัดแต่งกิ่งแขนงและเพียรพยายามศึกษา ขอคำแนะนำจากมูลนิธิหมู่บ้าน จากกำนัน และจากวิทยากร ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร ที่พร้อมจะให้ความช่วยเหลือเจือจุน ว่าหากจะตัดกิ่งนั้นควรทำในฤดูฝนเท่านั้น ไม่ควรตัดในฤดูแล้ง และการตัดแต่งกิ่ง อย่าโน้มต้นยางลงมาตัด เพราะจะทำให้ส่วนของลำต้นเสียหาย สาวนา..แสนชื่นใจคิดในใจว่า เมื่อปลูกยางจนเติบงามครบ 5ปีแล้ว คงพอจะทำรายได้ให้บ้างไม่มากก็น้อย หลังจากหลงเฝ้าคอยดูแลทะนุถนอมมาอย่างดี ดูแลไม่ให้วัชชพืชขึ้นปกคลุม และระวังไม่ให้เกิดโรคต่างๆมากมาย สาวนาหวังเพียงว่า จะได้มีรายได้มาเจือจุนอีกทางให้สมกับคำที่ว่า *จะไม่มีความยากจนในหมู่คนขยัน และสาเหตุที่สาวนาหันมาปลูกยางพารานั้น เพราะได้ไปรับฟังการบรรยาย ที่เล่าเรื่องยางพาราอย่างน่าสนใจว่า *ยางพารา เป็นยางที่ได้มาจากต้นไม้ชนิดหนึ่ง เรียกว่า ต้นยางพารา (เรียกตามภาษาพฤกษศาสตร์ว่า Hevea brasiliensis) สามัญชนทั่วไป เรียกว่า ยางพารา หรือ ต้นยางพารา (para rubber) ทั้งนี้เพราะว่าเมื่อประมาณ 100 ปี มาแล้ว ยางชนิดที่กล่าวนี้ซื้อขายกันที่เมืองพารา ประเทศบราซิล ทวีปอเมริกาใต้เพียงแห่งเดียวเท่านั้น เพื่อสะดวกแก่การซื้อขายกัน ในครั้งนั้นจึงเรียกยางชนิดนี้ว่า ยางพารา ในระยะนั้นมียางที่ได้จากต้นไม้อยู่หลายชนิด เช่น ยางแคสติลลาในอเมริกันกลาง ยางพันทุเมียจากแอฟริกา และยางอินเดียรับเบอร์ ในเอเชียตอนใต้ ถิ่นเดิมของต้นยางพาราอยู่ในทวีปอเมริกาใต้ ส่วนใหญ่อยู่ในประเทศบราซิล ต้นยางพาราเป็น ไม้ป่า ขึ้นกระจัดกระจายอยู่ห่าง ๆ กัน ทั้งในที่ดอนและที่ลุ่มของแม่น้ำอะเมซอน จนถึงประเทศเปรูชาวพื้นเมือง คือ ชาวอินเดียนแดงในอเมริกาใต้และอเมริกากลาง รู้จักยางมานานแล้ว และได้นำเอามาใช้ทำประโยชน์มาหลายร้อยปี ก่อนที่ชาวยุโรปจะไปพบโลกใหม่หรือทวีปอเมริกา ซึ่งเป็นถิ่นเดิมของต้นยางพารา ชาวอินเดียนแดง ได้ใช้ยางทำลูกบอล ทำผ้ากันฝนและทำถุงเก็บน้ำปากแคบเป็นต้น ********** สาวนา..ผู้ที่ใครๆชอบให้สมญานามว่างามราวเทพีไพร จึงสวมหัวใจสิงห์ตั้งใจที่จะลองสู้ ดูสักหน ลองค้นคว้าหาข้อมูล ค้นหาความรู้ทุกทาง เพื่อใช้แรงกายแรงใจเททุ่ม หวังผลผลิตจากน้ำยางแห่งรักจาก พลังจากทุกหยดหยาดเหงื่อแรงกายแรงใจ จากใจดวงมิท้อมีเคยหวังรอโชคจากชะตาฟ้าดิน และ ทุกวัน หมดเรื่องนา สาวนาจะพาตัวเองไปถอนหญ้าวัชชพืช อย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย บางครั้งเมื่อร่างงามเมื่อยล้ามากๆเข้า สาวนา จะนอนมองท้องฟ้าแล้วก็หลับตา ปล่อยใจให้ฝันฝันฝัน บรรเจิด ฝันแสนพราวเพริศว่าเห็นตัวเอง กำลังกรีดยางในยามอุษาฟ้าสาง กับดาวเดือนระดะดวงเต็มอ้อมฟ้าอ้อมฝัน เห็นน้ำยางค่อยๆละหลั่งรินลงสู่ถ้วยรองน้ำยาง อย่างช้าๆ ช้าๆ สาวนานอนคิดถึงอ้าย..ด้วยความดายเดียว เมื่อยามตะวันลาลับฟ้าด้วยน้ำตาซึม สาวนาคิดว่าอ้ายจะรู้บ้างไหมละหนอ ว่าสาวนาคนยากลำบากตรากตรำจำทนสู้ ไร้คู่คิดเคียงใจให้หัวใจสาวนานั้น แสนเหว่ว้าเสียเป็นยิ่งนักแล้วนะอ้าย และเมื่องานวัดวันก่อนเจ้าจอมลูกกำนัน ที่มันคอยจะตามแทะเล็มสาวนา มันแกล้งเย้ยให้สาวนาเจ็บช้ำว่า อย่ามัวหลงรอท่าอ้ายอยู่เลย ป่านนี้อ้ายคงไปเชยชมสาวกรุง..จนสิ้นแรงแล้ว มันบอกว่า..มาเป็นเมียมันดีกว่า มีทองหนักกว่ากิโลเป็นสินสอด สาวนา..ได้แต่คิดอยากตอกกลับไปว่า ให้เอาทองมากองท่วมหัวอีกก็อย่าหวังเลยชาตินี้ เพราะหัวใจรักหนักแน่นนี้ใช่ของซื้อของขาย สาวนา..ไม่หวังให้อ้ายคืนหลังกลับมา แต่สาวนารู้ว่าทั้งจิตวิญญาณรักและร่างสาวนานั้น ได้มอบให้อ้ายไปเพียงคนเดียว และสาวนาไม่เคยหวังจะแลเหลียวชายใด เพราะสาวนาซึ้งในคำว่ารักคือทุกข์หนัก ที่ช่างหนักหนาสาหัสและเพียงรักเดียว แค่อ้ายก็ช้ำใจเกินพอแล้ว สาวนาหารู้ไม่ว่าคนเรา นี่หนาไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล และจิตคนเรายากหยั่งถึง จนได้ซึ้งด้วยระทมทับแทบดับดวงใจ ในวันนี้อย่างไรกันเล่า... วันที่สาวนาต้องหลั่งน้ำตาด้วยเศร้าใจสุดทน อย่างดายเดียว เมื่อเช้าวันหนึ่งเหลียวมา..ไม่เห็น ต้นยางแห่งรักแม้เพียงสักต้นเดียว ยางแห่งรักแห่งน้ำพักน้ำแรง ที่กำลังผลิยอดงาม ได้ถูกถอนหายเหี้ยนไม่มีเหลือร่องรอย ให้สาวนาแทบหัวใจสลายคล้ายดั่งแก้วถูกเขาทุบทิ้งแตก แหลกสลายไม่มีชิ้นดี สาวนา..ไม่รู้ว่าฝืมือผีห่าซาตานตนใด ที่ช่างใจดำใจร้าย ทำลายได้แม้กระทั่งลูกผู้หญิงชาวไพร ผู้มีดวงใจแสนซื่อแสนดี ที่มีเพียงแรงใจแรงกายเหลือเพียงนิดน้อย ไว้ค่อยประคับประคองชีวิตลำพัง ยามเซซังถูกอ้ายทอดทิ้ง อ้ายคนดี.. สาวนาร่ำไห้กลางสายฝนในวันนี้ ด้วยใจดวงร้าวกับร่างรานนี้ที่กำลังเสียใจ หมดพลังใจหมดศรัทธาในผู้คนในคุณงามความดี ที่สาวนาเพียรเพาะบ่มห่มหอมใจด้วยธรรมะมายาวยืน สาวนา ไม่สบายไข้ขึ้นและ ในท่ามกลางความเหว่ว้าสุดใจ สาวนาเพียรพยายามให้อภัยเพื่อนมนุษย์ สาวนาได้แต่จุดเทียนต่อหน้าองค์พระปฎิมา และก้มลงกราบกราน ตรงหน้าเบื้องพระพักตร์พระพุทธผู้บริสุทธิคุณ ให้ดวงใจดวงใสละมุนราวแก้ววิเศษของสาวนา จงอย่าหมดสิ้นกำลังใจสิ้นเมตตาที่จะทำความดี ให้ลูกนี้ได้พลีพร้อมจิตใสและมีเมตตา ให้น้ำใจยังคงใสงาม แม้วิบากกรรมจะตามมาทดสอบ ให้หัวใจแสนบอบช้ำสุดทน อ้ายคนดี.. โลกเรานี้ ไยถึงมีแต่ความทุกข์ ราวกับจะสอนให้เราสำนึก ถึงความไม่มีอะไรที่เที่ยงแท้แน่นอน สอนให้เรารู้ที่จะเพียรสร้างกรรมดี อย่าผัดผ่อน.. เพื่อหาทางหนีจากปลักตม จากความหลงยึดมั่นถือมั่นงมงายจากความใจร้าย หวังทำลายกันและกัน แทนจะหยาดรินน้ำใจใสงาม ในทุกยามแห่งชีวีชีวิตนี้ที่ช่างแสนสั้นเสียยิ่งนักแล้ว ให้ดวงใจใสราวแก้ววะวับวาววะวับแวว ด้วยดวงดอกธรรมดอกแห่งคำว่าคุณงามความดี ให้สมกับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ในร่มธรรมร่มทองร่มฉัตรอันงดงามยิ่งใหญ่ เหนือสิ่งใดทั้งปวง อ้าย..คนดี หวังแม้นชาตินี้ อ้ายและใครจะทำร้ายใจดวงนี้ให้ย่อยยับสักปานใด ก็คงให้อภัยด้วยจิตดวงใสดวงงามนี้ ที่กล้าแกร่งราวเพชรพรหม ที่ซ่อนห่มหอมในห้วงชีวิตสถิตทอดอยู่ในบ้านภายใน ที่เป็นลิขิตจากฟ้าดิน ที่หามีผู้ใดและสิ่งใดจะกรายกล้ำทำร้ายได้นานไม่.. ตราบจนกว่าร่างและใจดวงนี้จะหมดสิ้นลม..!!
11 กุมภาพันธ์ 2551 00:29 น. - comment id 822005
ชอบรูปที่4มากครับ
11 กุมภาพันธ์ 2551 00:45 น. - comment id 822009
มอ มอ มอ สวัสดียามดึกค่ะพี่พุดนอนหลับฝันดีนะคะ
11 กุมภาพันธ์ 2551 15:50 น. - comment id 822190
สวัสดีครับพี่พุด กลอนเปล่าแสนเศร้าแฝงสุข ไพเราะมาก ครับ มีความสุขในรักนะครับ
11 กุมภาพันธ์ 2551 22:10 น. - comment id 822326
แก้วประเสริฐ.
15 พฤศจิกายน 2551 16:52 น. - comment id 827893
สวัสดีครับทุกท่าน----แวะเยี่ยมชม------ทุ่งข้าว---ของไทย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
