แต่ยังเล็ก เติบใหญ่ ในโอวาท เคยประมาท เงินน้อย คอยแอบหยิบ แม่ไม่ไหว ใครไม่เห็น เป็นอันริบ สิบยี่สิบ หยิบได้ หายไม่รู้ มีอยู่หน พ่อเห็น จึงเป็นเรื่อง โดนไม้เรียว ฟาดเซื่อง ยังเคืองอยู่ ร่ำสะอื้น ยืนงง ด้วยไม่รู้ พ่อตีหนู เกินเหตุ อาเพศใด แค่สิบบาท หรือจะจน คนอย่างพ่อ ไฉนหนอ โมโห เสียโตใหญ่ พ่อจับได้ หนูยื่น คืนกลับไป เงินไม่หาย ไปไหน..หรือไม่พอ ? รอยไม้เรียว ฟาดเฟี้ยว แต่เดี๋ยวนั้น ผ่านคืนวัน มากหลาย จึงหายฝ่อ รอยไม้เหน็บ เจ็บปร่า น้ำตาคลอ มโนก่อ ทีละนิด..ให้คิดดี น้ำค้างลง ใบบัว ทีละหยด พอคืนหมด คั่งขัง จนเต็มที่ ทีละหยาด ทีละหยด ทบทวี กิเลสคน ก็ดั่งนี้..นี่ที่มา ไม้เรียวพ่อ ฟาดเฟี้ยว แต่เดี๋ยวนั้น ผ่านร้อนหนาว คืนวัน ลูกฟันฝ่า ตรวจรับงาน คราวนี้ มีซองมา ปกาศิตไปว่า..ไม่ผ่านเกณฑ์
3 กุมภาพันธ์ 2551 05:02 น. - comment id 818759
ชื่นชมจังค่ะ แต่งดี ความหมายดีด้วย
3 กุมภาพันธ์ 2551 06:34 น. - comment id 818767
การสร้างนิสัยเริ่มต้นตั้งแต่ยังเด็ก ปัจจุบันการอบรมสั่งสอนเพื่อจะให้เด็กมีนิสัยที่ดีถูกปิดกั้น ดังจะเห็นได้จากข่าวสังคมในปัจจุบัน ซึ่งเป็นผลพวงจากนักวิชาการและนักปกครอง เป็นบทประพันธ์ที่ดีมากครับ
3 กุมภาพันธ์ 2551 13:39 น. - comment id 818862
ขอบคุณครับคุณนิลวรรณ และคุณคนบนเกาะ นอกจากอ่านงานเขียนคนอื่นแล้ว ยังเขียนติชมอีก อย่างนี้..ต้องนับถือว่าคอกลอนจริงๆ ผมเองอ่านงานคุณคนบนเกาะเสมอๆ แต่ไม่ค่อยได้เขียนแสดงความคิดเห็น ได้แต่บอกกับตัวเองว่า..ไม่ค่อยมีเวลา ขอเก็บความชื่นชมไว้ในใจ ทั้งที่เวลาของคุณบนเกาะก็เท่ากับที่ผมมี.. ไม่เป็นไรนะครับ.. ถือเสียว่าเจอคนประเภทรักนะแต่ไม่ค่อยแสดงออกแล้วกัน
3 กุมภาพันธ์ 2551 16:29 น. - comment id 818925
บอกตามตรงคะ ว่า ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอไม้เรียวพ่อสักครั้ง (เจอแต่ไม้หน้าสาม 55555) ล้อเล่นๆค่ะ ขำๆ อย่าคิดมาก .. เขียนกลอนเก่งค่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2551 23:03 น. - comment id 821103
ฉางน้อยไม่เคยถูกตี.. โออภิชาติบุตรมีจรืง น่าอิจฉาแทนพ่อแม่ฉางน้อยนะ..