เส้นทางสายมัจจุราช

วิจิตรวาทะลักษณ์

          รับคำสั่งจากนายในหน้าที่
สิ้นเดือนนี้ลงชายแดนแสนผวา
เพราะผองเพื่อนที่ลงไปในยะลา
มิเคยรอดกลับมาสักคราคน
	          โทรบอกแม่บอกพ่อบอกต่อญาติ
ขอลงไปรับใช้ชาติดูสักหน
จะดีร้ายตายอยู่จะสู้ทน
เพราะได้ชื่อว่าคือคนของแผ่นดิน
	          แม่เสียงสั่นกลั้นน้ำตาว่าลูกเอ๋ย
ไม่ละเลยหน้าที่เป็นศรีถิ่น
ขอความดีจงปกปักษ์รักษ์ชีวิน
เฟื่อปกป้องแผ่นดินถิ่นผองไทย
	          แม่อยู่บ้านจะสวดมนต์บนบานพระ
ให้ลูกมีชัยชนะเหนือโจรใต้
ขอความดีจงคุ้มครองกันผองภัย
ให้ลูกได้กลับมาหาครอบครัว
	          ถึงสิ้นเดือนเหมือนใจมันไหวสั่น
เมื่อถึงวันเดินทางต่างคิดทั่ว
ถึงยะลาใจกลั้นก็สั่นรัว
ดั่งฟ้ามัวมืดหม่นพระคนเลว
	          ชะตากรรมวันหน้าหารู้ไม่
จะถูกใครระเบิดร่างกลางแหลกเหลว
หรือถูกยิงทิ้งร่างกลางไฟเปลว
เพราะพวกเลวแฝงตัวทั่วแดนดิน
	          แม้รู้ตัวว่าต้องตายในไม่ช้า
แต่ตราบใดไฟยะลาไม่สูญสิ้น
หากยังมีลมหายใจให้ชีวิน
กูจะสู้เพื่อแผ่นดินถิ่นผองไทย
	          แด่วิญญาณทหารกล้าผู้ลาลับ
ผู้เนื่องนับวีรกรรมสำคัญให้
จงหลับเถิดสู่สวรรค์อันอำไพ
เราคนไทยจดจำท่านนิรันดร