แม้คืนนั้นจะผันผ่านนานแรมปี ยังจดจำราตรีที่เหน็บหนาว ณ ริมฝั่งธาราใต้ฟ้าพราว ด้วยแสงดาวระยิบระยับประทับทรวง มธุรสวาจาพาเคลิ้มฝัน สุดจะสรรจำนรรจาว่ารักหวง รอยจุมพิตสนิทแนบแอบพุ่มพวง ยังแหนหวงรอยจูบไว้ไม่จางใจ วอนเทพแห่งดวงดาวที่พราวฟ้า เทพแห่งสายธาราพฤกษาไสว กระซิบบอกคนจุมพิตสนิทใน ว่าจูบนั้นยังฝังใจไปนิรันดร์