อธิษฐานขอ..รอ..สู่..สวรรค์ปาริชาติ..

พุด

ยืนเดียวดายระหว่างทางสองแพร่ง
ทางแห่งสายแสงธรรมนำชีพพ้น
อีกทางหนึ่งแสนโศกซึ้งใครบางคน
รักมากล้นเกินกล่าวคำว่าอำลา
หากพินิจถึงคำพรากจากแลเจ็บ
เคยหนาวเหน็บสุดเหว่ว้า
เคยน้ำตาท่วมใจทรมา
เคยไร้ค่าดั่งธุลียามมีกรรม
ในวันนี้เงาคนดีมาเคียงขวัญ
เสมือนสวรรค์ส่งน้ำอมฤตมารินร่ำ
ให้นวลใจใสเย็นดั่งฝนพรำ
คือหยาดน้ำอมฤตธรรมจากเทพไท
ระหว่างทางแยกช่างแปลกนัก
ราววงวัฏฏรักนิรันดร์อันหวั่นไหว
ไยไม่เลือกเดินหันหลังลาจากดวงใจ
สู่เส้นทางธรรมไสว..ที่ทอดรอ..
เพราะมิอาจสลัดจิตเธอที่เกาะเกี่ยว
ให้เปล่าเปลี่ยวหลงโลกย์ทางโศกหนอ
หวังเคียงกันสู่สวรรค์ปาริชาติรอ
ดั่งคำขออธิษฐานสาบานภักดิ์แห่งรักเรา..!

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song774.html
สี่แผ่นดิน 
คนมี ชีวิตและกายา
ถือ กำเนิดเกิดมา
เป็นหญิง หรือว่าเป็นชาย
ผู้มี พระคุณอันแสนยิ่งใหญ่
กว่า สิ่งใด ก็คือแผ่นดิน
เป็นแดน ที่ให้ชีวา
พึ่งพา อาศัยและอยู่กิน
คุณใด จะเปรียบแผ่นดิน
เอื้อชีวิน จากวันที่เกิด จนตาย
ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน
ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน
ความทุกข์เยือน เรือนกาย
หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้
สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา
ยามดี เราดีตาม
ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา
บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์
หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน
ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน
ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน
ความทุกข์เยือน เรือนกาย
หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้
สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา
ยามดี เราดีตาม
ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา
บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์
หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน