คืนหวานจันทราทรงกลด งามงดเกินกว่าคำใดเสกสรร โลกนวลละไมท่ามแสงจันทร์ สวรรค์ลอยหล้าสู่ใจ โคมลอยลอยลิ่วสู่ฟ้า มนตราราตรีหวามไหว ดั่งโลกทิพย์นิมิตกลางหทัย สุขใดไหนเล่าเท่าเทียมทัน แย้มยิ้มทิ้งโศกโลกลวง ทุกข์บ่วงมายาแห่งฝัน รัดรึงตรึงร้อยผูกพัน นิรันดร์นิทราสุขใจ ในอ้อมตักภักดีพลีรัก ทายทักดาวรายไสว หอมกลิ่นรสสุคนธ์รำไร หลอมรวมใจพลีร่างขวัญ..รับจันทร์งาม...! .......................................................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song481.html คิดถึง จันทร์ กระจ่าง ฟ้า นภา ประดับ ด้วยดาว โลก สวย ราว เนรมิต ประมวล เมืองแมน ลม โชย กลิ่น มาลา กระจาย ดินแดน เปรืยบ มี แสง คนึง ถึง น้อง นวลจันทร์ งาม ใด หนอ จะพอ ทัดเทียบ เปรียบน้อง เจ้า งาม ต้อง ตาพี่ ไม่มี ใครเหมือน ถ้า หาก น้อง อยู่ด้วย และช่วย ชมเดือน โลก จะ เหมือน เมืองแมน แม่นแล้ว นวลเอย... ....................................
25 พฤศจิกายน 2550 23:48 น. - comment id 793322
ฝากถึงคุณก่อพงษ์ ที่มีน้ำใจฝากคำไว้ในงาน อธิษฐานจิต ชีวิตใหม่นะคะ พุดเขียนแต่เรื่องเดือนค่ะ คิดถึงดาว คิดถึงคุณก่อนะคะ ด้วยรัก พุดไพร และขอฝากบทเพลงอมตะให้ลองฟังนะคะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song393.html ดาวเอ๋ย ดาวน้อยเจ้าลอยสูงเด่น ใครใครเขาก็แลเห็น ว่าเจ้าสูงเด่นเหนือดาวดึงส์ เจ้าเป็นดาว ที่พี่อาจเอื้อมไม่ถึง อยู่เหนือดาวดึงส์ พี่จึงได้แต่แลมอง ดาวเอ๋ย ก่อนนั้นเจ้ายังไร้ค่า ใครใครก็ไม่นำพา ไม่เลิศเลอกว่าแสงดาวเรืองรอง เจ้าสกาว จึงมีคนเฝ้าคอยปอง เด่นเหมือนดาวทอง สักวันจะหมองวิญญา ก่อนนั้น เจ้าคิดถึงพี่หรือเปล่า ก่อนที่จะมาเป็นดาว ใครเขาส่งเจ้าเข้ามา เฝ้าอุ้มชู จนเจ้าได้เป็นดารา มีแสง มีค่า พอได้เวลาก็เคลื่อน คล้อย ดาวเอ๋ย อย่าหาว่าพี่ทิ้งเจ้า วันใดเจ้าปวดรวดร้าว ตัวพี่จะเฝ้าแหงนคอรอคอย เฝ้ารอซับ น้ำตาดาวที่หลั่งย้อย หากแม้ดาวลอย ใช่ลอยจากฟ้าลับไป ดาวเอ๋ย อย่าหาว่าพี่ทิ้งเจ้า วันใดเจ้าปวดรวดร้าว ตัวพี่จะเฝ้าแหงนคอรอคอย เฝ้ารอซับ น้ำตาดาวที่หลั่งย้อย หากแม้ดาวลอย ใช่ลอยจากฟ้าลับไป...
26 พฤศจิกายน 2550 09:09 น. - comment id 793400
ดาวหลากหลายสีเต็มแผ่นฟ้า จันทราสาดส่องแข่งมิไหว สายลมพัดโชยกลิ่นชื่นใจ สดใสค่ำคืนยืนชม
22 มีนาคม 2555 23:37 น. - comment id 1228019
สวัสดีความรักมาทักทาย คืนดาวรายระดะฟ้า เดียวดายโลกมายา เหว่ว้าเกินบอกใคร พร่าเลือนใต้เงาดาว ระยิบพราวภูไศล เงียบงันในดวงใจ หลับใหลกับเวิ้งกาล สายธารแห่งศรัทธา หวนคืนมาย้ำรอยหวาน ลาเลยนานแสนนาน ลืมช้ำรานวิบากวน ภาวนาและตามรู้ จิตขออยู่กับกุศล ละวางไร้ตัวตน สิ้นทุกข์ทน