ยังคงนั่งตรงนี้ ณ..ที่เก่า กับงามเงาแสนโศกในโลกฝัน มายารักมายาลวงบ่วงผูกพัน พันธนานิรันดร์ตราบวันตาย บนเส้นทางสายฝันอันสับสน หนาวกมลเกินหันกลับรู้เมื่อสาย ทางข้างหน้าอาจพบเพียงความเดียวดาย เมื่อสิ้นไร้เธอเคียง..เพียงลำพัง แลละลิบโน่นทิวทิพย์วิมานสวรรค์ ดั่งภาพฝันในนิมิตตั้งจิตหวัง สักวันหนึ่งคงไปถึงมิหยุดยั้ง สร้างพลังจากใจตัวกลัวไปไย เด็ดลั่นทมดอกสุดท้ายหมายอธิษฐาน สิ้นร้าวรานทางชีวิตสว่างไสว สิ้นไหม้หมองเคยครองโศกสี่ห้องใจ รู้..เส้นทางสว่างไป...พบฝั่งฝัน..นิรันดร.....! ...........................
พุด 1 พ.ย. 2550 09:53 น. - ID 109106 
1737
2
0
1 พฤศจิกายน 2550 10:16 น. - comment id 780834
แสนเดียวดาย... ในโลกฝันบรรณพิภพ..!
1 พฤศจิกายน 2550 11:32 น. - comment id 780850
วันหนึ่งไปเสถียรธรรมสถาน ได้ยืนนานเอดอกนี้หอมสดใส ชอบที่ดอกสวยงามยามอยู่ใกล้ ก็ถามชีท่านบอกไซร้ดอกรั่นทม หากฉันอยากเป็นดอกรั่นทอของเธอสุดท้ายจะได้ไหม ทั้งทีใจปองรักดั่งใจสม ฉันรักเธอมากมาย เกือบระทม เธออยู่ไหนเธออยู่ไหนใจปมายปอง
1 พฤศจิกายน 2550 11:40 น. - comment id 780853
ความสวยงาม
1 พฤศจิกายน 2550 11:45 น. - comment id 780855
ชอบกลอนนี้มาก
1 พฤศจิกายน 2550 14:05 น. - comment id 780938
สวัสดีค่ะ.. ดอกลั่นทม..งามแต๊ๆเนาะ แวะมาอ่านงานงามๆเจ้า
2 พฤศจิกายน 2550 11:52 น. - comment id 781367
สวัสดีเจ้าค่ะพี่พุดไพรคนงาม งานเขียนนี้เพราะนักค่ะ รพีชอบดอกลั่นทมค่ะ ถึงแม้จะเปลี่ยนเป็นชื่อใหม่ แต่ก็จังเรียกติดปาก ว่าลั่นทมอยู่ดี กลิ่นหอมซึ้งตรึงใจนัก หนาวมาเยือนแล้ว พี่พุดรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
