ไม่อาจคืน
เมยานี
เธอ.. กลับมาบอกว่าอย่าเคืองโกรธ
เธอ.. ขอร้องว่ายกโทษให้ได้ไหม
เธอ.. ออดอ้อนวอนว่าให้อาลัย
เธอ.. บอกว่าเธอเสียใจที่ผ่านมา
จากวันที่เธอจากไปใครพร่ำเพ้อ
ใครละเมอใครเล่าคอยละห้อยหา
มิอาจพร่ำรำพันพรรณนา
ความเจ็บปวดในอุรามาให้ฟัง
อยู่กับเขาสุขเพียงใดฉันไม่รู้
แต่ฉันถูกทอดทิ้งอยู่เพียงข้างหลัง
มีเพียงภาพสองเราเข้าประดัง
เข้านอนทั้งน้ำตาทุกราตรี
ตราบคืนวันผันผ่านเนิ่นนานนัก
ลืมเจ็บปวดเพราะรักที่พรากหนี
เยียวยาแผลในดวงใจจนหายดี
หลายขวบปีจนวันนี้ที่เธอมา
ความสัตย์ความรักไม่มีในชีวิต
คิดหรือคิดว่าเธอนั้นฉันห่วงหา
รักแท้รักนิรันดร์ฝันทิวา
ที่สุดที่ลืมตาน้ำพร่านัยน์
กลับเถอะกลับไปอยู่กับคนนั้น
อย่าเว้าอย่าวอนกันให้หวั่นไหว
สุดแล้วสุดโหยหาและอาลัย
ไม่แล้วไม่มีวันฉันกลับคืน!
"เมยานี"
26 ต.ค. 2550