เกินยั้งยุดสุดแสร้งแกล้งสันต์สรวล ด้วยปั่นป่วนครวญคร่ำถึงคำหวาน ที่เขาแนบแอบซ่อนในกลอนกานท์ เพียงเพลิงผลาญแผดเผาเร้าอารมณ์ ให้ครวญคลั่งดังพิษชิดน้ำผึ้ง แสนซาบซึ้งโศกเศร้าเคล้าขื่นขม มิอาจเปรียบเทียบน้ำค้างที่พร่างพรม ด้วยน้ำตาเพราะคารมคมของคำ ยินเพียงกลอนเว้าวอนไว้ใจเจียนขาด ดุจก้าวพลาดขาดตรองตรึกลึกถลำ ราวร่างลับรวดเร็วลงเหวกรรม ให้ชอกช้ำเพราะคำพ้อพ่อกวี ปานจักตกหลุมรักในอักษร ที่เว้าวอนฉะอ้อนรักเกินจักหนี แสนคำพลอดจวนมอดม้วยด้วยวจี สุดโศกีประหนึ่งว่าชีวาวาย ยามยลคำพร่ำถึงรักพรากจิตแจ้ง เฉกสุรีย์ที่ร้อนแรงสิ้นแสงฉาย เช่นโสมสิ้นผินลับฟ้านัยน์พร่าพราย ดุจดาวดับก็คลับคล้ายใจขาดรอน แล้วจักทำฉันใดเล่าใจนี้ รินระทวยด้วยกวีศรีอักษร วะวับหวามตามวาจาเขาว่าวอน ถึงบังอรผู้จรจากสิ้นภักดี มิอาจลืมลบคำที่ฉ่ำหวาน ที่เขาเขียนเพียรจารเป็นสารศรี คะนึงมิตรคิดจักขอต่อไมตรี แม้นรู้ดีมิใช่เราที่เขาครวญ "เมยานี" 24 ต.ค. 2550
24 ตุลาคม 2550 19:46 น. - comment id 776543
ดีมากนะคับ
24 ตุลาคม 2550 19:50 น. - comment id 776544
มนต์วจีอ่อนหวานปานจะหยด ไม่อาจลดรักได้กลัวใจหมอง ไม่เห็นคำพร่ำรักเหงาจักครอง วันหนึ่งปาดน้ำตา...ครวญหากวี.. มาอ่านกลอนเพราะๆค่ะ
24 ตุลาคม 2550 22:09 น. - comment id 776631
ขอชื่นชมผลงานครับ
24 ตุลาคม 2550 23:20 น. - comment id 776671
ให้บุกป่า ผ่าดง พงไพรสน สัตว์ใดยล เห็นหน้า พาหลีกหนี กลับมาแพ้ แก่เจ้า ดวงฤดี แงซายนี้ ยอมแด่ แม่ เมยานี สวัสดีคะ นานๆจะเจอพวกเดียวกันอิอิ สาวก จอมพรานไพรค่ะ
25 ตุลาคม 2550 07:51 น. - comment id 776809
ยอดเยี่ยม...
25 ตุลาคม 2550 15:25 น. - comment id 777143
ดูประหนึ่งเห็นซึ่งซึ้งอักษร อรชรร่ายกลอนผ่อนโศกศัลย์ คลับคล้ายปั่นป่วนชวนผูกพัน ใยรักนั้นหมั้นไว้ในใจเธอ สวัสดีครับ แวะมาแจมหน่อยครับ เพราะมากเลยครับ
25 ตุลาคม 2550 17:46 น. - comment id 777259
มาติดบ่วงมนต์กวีของ เมยานี อีกคน