ไม่อาจลืมเวลาล่วงเลยผ่าน ไม่อาจลืมตำนานแห่งความฝัน ไม่อาจลืมคำว่ารักที่ให้กัน ไม่อาจลืมความผูกพันแห่งสัญญา อาจจะลืมความห่วงหาที่มอบให้ อาจไม่ลืมดวงใจใฝ่ฝันหา อาจไม่ลืมมิตรภาพที่ผ่านมา อาจจะลืมกาลเวลาที่เนิ่นนาน ลืมไม่ได้หัวใจยังตรึงจิต ลืมไม่ได้ความเป็นมิตรยังสืบสาน ลืมไม่ได้หากจะลืมเรื่องวันวาน ลืมไม่ได้ขอพบพานเพื่อนของใจ แม้จะลืม..แต่ ตัดบัวก็ยังเหลือใย ตัดใจก็ยังเหลือ...เธอ
24 ตุลาคม 2550 10:32 น. - comment id 776298
ยามที่เธออยู่ใกล้ฉันไม่ซึ้ง ฉันนี้จึงเฉยเมยอย่างเคยเห็น แม้นเธอจะทุกข์ทนจนลำเค็ญ ฉันนี้เป็นเหมือนคนจนน้ำใจ ยามเธอจากร้างลาหาบอกกล่าว ฉันปวดร้าวดวงจิตคิดหมองไหม้ โอ้เพื่อนแก้วหลบลี้อยู่ที่ใด รู้หรือไม่...ใครคนหนึ่ง...คิดถึงเธอ. สวัสดีค่ะน้องเสียงหัวเราะ....แวะมาทักทายน้องเสียงหัวเราะ และแวะเยี่ยมชมผลงานกลอนของน้องค่ะ ฝากบทกลอนของพี่ไว้ที่นี่ด้วยนะคะ
24 ตุลาคม 2550 14:02 น. - comment id 776380
ความรู้สึกดี ๆ อย่างนี้จะลืมได้อย่างไรล่ะคะ แวะมาเยี่ยมชมผลงานนะคะ
29 ตุลาคม 2550 13:06 น. - comment id 779052
อันที่จริง...นามปากกาไม่ใช่เสียงหัวเราะรหอกค่ะ...แต่เดิมต้องเป็นเสียงหัวเราะของความเงียบค่ะ...ขอบคุณที่ให้กำลังใจเด็กใหม่คนนี้ค่ะ.....thak you....