ขอลิขิต...ชีวิตข้าเอง..มิรอเพรงพรหม...!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song175.html
เย้ยฟ้าท้าดิน 

ขอรจนาบทสัจจธรรมโลก
ธรรมดาโศกสอนให้มิยึดมั่น
อยู่กับลมหายใจนาทีปัจจุบัน
ความฝันคือสิ่งแสนไกล
วาทะหลวงพ่อเคยกล่าว
เหน็บหนาวทุกข์ทนเพียงไหน
ก้าวเดินเดินเดินสู่เส้นชัย
สักวันไม่นานช้าฟ้าเมตตา
น้ำคำอมฤตสนิทเนา
คอยเตือนเรายามเหว่ว้า
ยามทุกข์ทนพลัดพรากจากลา
ยามดายเดียวนักหนารู้ทำใจ
มาลำพังไปลำพังนั่นแหละชีวิต
เพียรลิขิตพรหมชะตาอย่าหวั่นไหว
เดินเดินเดินสู่แสงธรรมน้อมนำใจ
ส่องไสวไปสว่าง...สู่ทางทอง....!
....................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song175.html
เย้ยฟ้าท้าดิน 
ฟ้าหัวเราะเยาะข้า ชะตาหรือ
ดินนั้นถือ อภิสิทธิ์ ชีวิต ข้า
พรหมลิขิต ขีด เส้น เกณฑ์ชะตา
ฟ้า อินทร์ พรหม ยมพญา ข้า หรือเกรง
ฟ้า หัวเราะ เยาะเย้ย เหวยเหวยฟ้า
พสุธา อย่าครวญว่า ข้า ข่มเหง
เย้ย ทั้งฟ้า ท้าทั้งดิน สิ้น ยำเกรง
หรือใคร เก่ง เกิน ข้า ฟ้า ดินกลัว
ข้า ขอ ลิขิต ชีวิตข้าเอง ไม่เกรง ดิน ฟ้า
อีก พื้นพสุธา พญายม พรหมอินทร์ ทั่ว
ข้า กระทำ แต่กรรมดี มีหรือจะกลัว
มิใช่ใจชั่ว ลืม ตัว หลง ลำพอง
อัน สวรรค์ อยู่ในอก นรก นั่น หรือ
ข้า ก็ถือ อยู่ในใจ ไม่ หม่น หมอง
ละ การ ทำ ชั่ว ควรหรือจะกลัว นรก มั่นปอง
หาก ทำดี ฟ้าดินต้อง คุ้ม ครอง เอย...