นานเท่าไรแล้วละหนอที่พรากลาจากร่มรัก ที่เคยพักอิงใจฝากใยฝัน ดั่งเรือนใจเรือนภักดิ์แสนผูกพัน ให้ใจขวัญได้ระบายคลายเหงาใจ ดื่มด่ำเนานานหวานล้ำลึก รู้สึกงดงามหวามไหว ท่ามโลกแล้งทุรนหมุนวนไป หากดวงใจดั่งอัญมณีที่พร่างพราว จักกี่วันฝันฝนคนแปรผ่าน แค่ฤดูกาลให้นับกับรานร้าว หากฤดีมิยึดมั่นทุกเรื่องราว แค่สุขเศร้าเคล้าคลุกนิยามชีวิต จึ่งกลับมาตรงนี้ณ.ที่เก่า กับงามเงาเพรงชะตาเลือกลิขิต รจนาถักร้อยสร้อยอักษราธรรมทิพย์ ขอฝากจิตฝากใจขวัญ..ฝัน..นิรันดร..... ขอคารวะแด่ดวงวิญญาณนักร้องในดวงใจ คุณกิติคุณเธียรสงค์ ด้วยความโศกสะเทือนใจค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song492.html รักอย่ารู้คลาย..กุ้ง..กิติคุณ เธียรสงค์ จำ พรากจากขวัญดวงใจ ต่อนี้ไป ใครเล่าจะโลมสมร โอ้ใคร จะคอยพัดให้คลายร้อน โอ้ใครเขาจะร้องกลอน กล่อมเจ้าให้นอน ฝันดี ใคร เล่าโลมเล้าเอาใจ ห่างน้องไป ใจห่วง นวลฉวี ไม่ควร โศกตรมให้เสื่อมราศี เมื่อยามน้องโศกฤดี ก็เหมือนทรวงพี่แหลกลาญ จาก น้อง ไป ทั้งที ขวัญพี่คงหาย ถ้าแม้นมิได้จูบลานงคราญ จูบ ฝัง ใจ ฝากไว้ เป็นพยาน เมื่อยามพี่ไปไกลบ้าน รักอย่าราญ สลาย ลา ก่อนลาแล้วกานดา ห่างน้องมา ยังห่วงอาลัยไม่หาย กี่วัน กี่เดือนรักอย่าสลาย กี่ปีรักอย่ารู้คลาย อย่ารู้วันหน่าย จากกัน ลา ก่อนลาแล้วกานดา ห่างน้องมา ยังห่วงอาลัยไม่หาย กี่วัน กี่เดือนรักอย่าสลาย กี่ปีรักอย่ารู้คลาย อย่ารู้วันหน่าย จากกัน...
9 ตุลาคม 2550 00:33 น. - comment id 767694
จินตนาการแห่งความงดงามทั้งหลาย รวมลงที่หัวใจ หากจิตดี จะพบเห็นความสงบงาม ละเมียดละไมหาใดยิ่ง ความสุขก็อยู่ที่ใจเรานี่เอง หากมีกุศลจิต เข้าถึงความเป็นธรรมดาโลก และไร้ซึ่งความอยาก ความทุกข์จะมาแต่ไหน งานเขียนแห่งความละมียดเช่นนี้ มีที่นี่ไม่มีที่อื่น...พุดเท่านั้น
9 ตุลาคม 2550 05:30 น. - comment id 767729
มาร่วมอาลัยด้วยครับ อยู่ฟ้าเดียวกันพระจันทร์ดวงหนึ่ง แปลกใจสุดซึ้งไยจึงไกลน้องหนัหหนา ฟ้านี้ไกลไปไม่เหมือนดังใจเสน่หา อยากให้กานดาอยากให้ขอบฟ้าแคบแคบเอย สวัสดียามเช้าครับ
9 ตุลาคม 2550 07:16 น. - comment id 767752
มาร่วมไว้อาลัยด้วยค่ะพี่พุดไพร คุณกุ้งนี้เป็นนักร้องในดวงใจเลย อีกอย่างคือชอบหนวดงามๆพี่กุ้งด้วยค่ะ จันทร์ขอให้คุณกุ้งไปสู่สุคตินะคะ..
9 ตุลาคม 2550 14:36 น. - comment id 768076
จะผ่านโศกสุขซึ้งถึงที่ไหน ในวาระสุดท้ายที่ไปถึง จะก้าวไกลไปแดนดาวดึง หรือจะซึ้งสุดทายแค่ปลายตา เราทุกคนต้องเลือกถึงที่สุด เราจะหยุดวกวนหรือไขว่คว้า สิ่งที่หมายแสงทองใช่เงินตรา จะมิต้องเหว่ว้าและเดียวดาย สวัสดีค่ะพี่พุด ชีวิตเราแสนสั้นมากมาย ไม่เหมือนปลายขอบฟ้า เราคิดอยากจะไปให้ถึงก็ได้แต่มอง แต่สิ่งที่เราสามารถไปถึงได้และทำได้ คือส่งพลังจิตไปให้ไกลใช่เปล่าค่ะพี่พุด บัวคิดถึงพี่พุดค่ะ
9 ตุลาคม 2550 22:26 น. - comment id 768328
มาชื่นชมผลงานของพุดพัดชา ด้วยหัวใจคิดถึง