ยามเช้า..เจ้าพุดซ้อน..แอบแอบอ้อน..อิงธรรม...!

พุด

เล็บมือนางพร่างหอมรับอุษา
แลลอดฟ้าสีเงินงามกระจ่างใส
นอนหลับตานิ่งนิ่งนะดวงใจ
รับระรินไหลช้าช้าเมตตาธรรม
หยาดน้ำค้างยังคงค้างบนใบไม้
ดั่งเพชรพรายสดชื่นจากคืนค่ำ
หยาดน้ำตานางฟ้ามิร้างราคอยพรมพรำ
พลีน้อมนำสัจจโลกลบโศกคน
ทิวาร้อนจักผ่อนเพลาเป็นเย็นชื่น
ยามดึกดื่นเสียงฝนกระทบหล่น
ฟังไพเราะราวดนตรีทิพย์คนธรรพ์ดล
พริ้งพราวกมลเสียจนอยากร้องไห้ยามได้ยิน
เปิดหัวใจรักธรรมชาติที่รายล้อม
ให้งามหอมหลอมสู่บึงจิตกระแสสินธุ์
มิสิ้นสุดหยุดภักดิ์ทั้งฟ้าดิน
ธรรมระรินสอนเมตตารู้ค่ารัก....!


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song385.html
ยามชัง 
ยาม ชัง พี่ยิ่งช้ำ ทุกยามเช้า
ไม่เห็นเจ้า เหงาจิต คิดจนเกือบสาย
วาน อย่าชัง ให้พี่ช้ำ ถึงยามบ่าย
อย่าให้ชาย หมายคอย จนคล้อยเย็น
ค่ำแล้ว แสงเดือนงาม อร่ามสรวง
ดาว ลอยดวง ดูกับทรามเมื่อยามเห็น
ฟัง เพลงรัก เหมือนเพลงลา น้ำตากระเซ็น
ไม่วายเว้น สวาทหวามยาม น้องชัง
ค่ำแล้ว แสงเดือนงาม อร่ามสรวง
ดาว ลอยดวง ดูกับทรามเมื่อยามเห็น
ฟัง เพลงรัก เหมือนเพลงลา น้ำตากระเซ็น
ไม่วายเว้น สวาทหวามยาม น้องชัง...