ไพลเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล ไม่น่าเชื่อว่าจะมีเหตุการณ์..อุบัติเหตุไม่คาดฝัน เกิดขึ้นได้ตลอดเวลากับชีวีชีวิตเรา หากทว่านาทีนี้ ไพลซึ้งประจักษ์ในสัจจธรรม หลายสิ่งหลายอย่าง.. ที่ใครเล่าจะทราบชะตากรรมล่วงหน้า... ไพลเพิ่งไปเย็บแผลที่นิ้วก้อยซ้ายมาสี่เข็ม ซึ่งโดนแจกันใบใหญ่บาดลึกเป็นแผลฉกรรจ์ แม้นจะไกลหัวใจนัก แต่ทำไมเลือดไหลไม่หยุด และไพลเจ็บจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ น้ำตาที่มีเพียงคนเดียวที่รับรู้เคียงข้าง ว่าทำไมไพลถึงเสียใจนักหนา กับแค่บาดแผลที่เย็บแค่สี่เข็ม ทั้งๆที่ ดวงชีวีและร่างกายนี้เคยอดทน กับความเจ็บทั้งใจกายมาได้อย่างชาชิน ใช่สิ...หากลมหายใจไพลยังไม่สิ้น ที่ไหนเล่าจักยอมแพ้ ยอมทรุดร่างลงครางครวญ กับทุก ทุกข์บาดแผล ที่มีคนฝากไว้ให้ชอกช้ำระกำระทมทั้งกายใจ ไพลไม่เคยหวั่นเลยจริงๆ นาทีนี้เห็นไหม ไพลยังไม่ยอมพ่ายเพียรเขียนเรื่องรักรจนา ที่ไพลทำมาด้วยความรักและหัวใจ กี่ปีแล้วละหนอ.... กี่ปีแล้วละนะ..... ที่มาตรแม้นว่า ใครจะมาใครจะไป จะพรากจากร่มรักเรือนทองเรือนไทย ณ..ที่แห่งนี้ ไพลก็ยังคงอยู่..อยู่อย่างดีมีความสุขเงียบงาม ในท่ามโลกภายในบ้านภายในที่แสนสว่างไสว เรียบง่ายในโลกบรรณพิภพ เส้นทางสายดวงดอกไม้งาม เส้นทางสายฝันได้ปันพลีปันดี ได้โอบเอื้อทุกคนดีทุกดวงใจด้วยสร้อยโซ่รักอักษรา และ.. นับประสาอะไรกับนิ้วก้อยเย็บสี่เข็ม เมื่อมีนิ้วอีกตั้งเก้านิ้วให้ไพลยังทำงานได้ ยังรจนางานได้ ยังระบายใจได้ และ..อยากทราบไหม.... ที่ไพลสะอึกสะอื้นร้องไห้มากมาย มิใช่ด้วยแผลภายนอก หากอยากกระซิบบอก ว่ามีเหตุผลยิ่งใหญ่มากไปกว่านั้น... ให้... หัวใจไพลทั้งเศร้า..เสียใจ. ทั้งซาบซึ้ง ตื้นตันเป็นที่ยิ่งแล้ว กับเหตุการณ์ในค่ำคืนนี้... ที่.. ไพลคงซุกตัวด้วยพิษไข้รุมๆในที่นอนนุ่มๆ ให้น้ำตารินอย่างช้าช้า ที่.. คงมีเพียงเมตตาแห่งเทพแลฟ้าดินเท่านั้น จักพลอยรับรู้....โศกสะเทือน..! ......................
พุด 25 ส.ค. 2550 00:34 น. - ID 106391 
1402
3
0
25 สิงหาคม 2550 01:13 น. - comment id 743830
แวะมาอ่านค่า เอาใจช่วยลุ้น สู้นะคะ
25 สิงหาคม 2550 04:33 น. - comment id 743884
แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ...
25 สิงหาคม 2550 09:18 น. - comment id 743935
ใช่เพียงฟ้าดินที่โศกสะเทือนไปกับไพล.. หัวใจเล็ก ๆ ในร่มเรือนนี้ ก็สะเทือนไหว.. ไม่แพ้กัน... ยิ้มนะคะ.. ไพล.../
25 สิงหาคม 2550 10:02 น. - comment id 743955
เจ็บมากมั๊ย .. จะเป่าแผลให้นะคะ เวลาที่อัลมิตรามีบาดแผลหรือไม่สบาย อัลมิตราก็อยากให้มีคนโอ๋ .. อยากให้มีคนเอาใจใส่ ใครจะว่าตัวโตเป็นช้างแล้วยังจะงอแง..ก็ช่าง .. ยิ่งเป็นแผลที่ต้องถึงกับเลือดตกยางออก ไป รพ. อัลมิตราล่ะ กลัวเข็ม เป็นที่สุด .. กลัวหมอยิ่งกว่ากลัวนิ้วขาด ตอนเล็ก ๆ ก็เคยอาละวาดที่คลีนิค เกี่ยวกับขนาดของเข็มฉีดยา ทำข้าวของเขาพังไปแยะ .. ฮา
25 สิงหาคม 2550 15:27 น. - comment id 744041
สวัสดีค่ะ พี่พุด พี่คงไม่เจ็บมากนะค่ะ เพราะพี่พุดก็บอกว่าแผลอยู่ไกลหัวใจมาก พี่พุดเหมือนกับรู้ว่าวันนี้บัวก็ไปเช็คเลือด ตรวจผลเลือดที่ ร.พ มาค่ะ พยาบาลดูดเลือดของบัวไปหนึ่งเข็ม ทั้งๆที่บัวก็กลัวเข็มแถบขาดใจ แอบเอาน้ำตาให้มันไหลย้อนเข้าไปข้างใน ทั้งกลัวผลตรวจทั้งเจ็บ บัวก็ต้องอดทน อยู่คนเดียว แต่บัวก็คิดอยู่ตลอดเวลา ว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ขอแค่ให้ผลบุญ ที่บัวได้ทำไว้อยู่บ้าง อย่าให้บัวต้องทรมารมาก ผลตรวจออกมา เลือดบัวมันจางลงไปอีก ทำให้เส้นเลือดฝอยมันแตกตัวง่าย ตัวบัวเขียวเป็นจ้ำๆ บัวคงต้องกินยาบำรุง ไปจนตลอดชีวิตแหล่ะค่ะ นี้แหล่ะค่ะชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนเรยนะค่ะ เพราะฉะนั้นบัวถึงต้องสร้างความดีให้ตัวบัวเอง ก่อนที่จะสายเกินไป แต่บัวก็ไม่กลัวหรอกนะค่ะ เพราะถึงอย่างไร ถ้าจะต้องมีอะไรเกิดขึ้น จุดสุดท้ายเราก็ต้องไปกันอยู่แล้วจะช้าหรือเร็วแค่นั้นเองค่ะ ไม่มีอะไรจะช่วยได้มีเงินก็ช่วยไม่เช่นกัน ที่จะช่วยเราได้ดีที่สุด กุศลผลบุญนี้แหล่ะ ไม่ว่าเราจะไปอยู่ที่ไหนสิ่งนี้ก็จะตามเราไปด้วยนะค่ะ ที่บัวบอกพี่ว่าเหมือนพี่พุดจะรู้ก็เพราะว่า พี่เขียนเรื่อง เจ็บนี้ ไม่นาน นี้แหล่ะ บัวอ่านแล้วทำให้บัวได้ปลอบตัวเอง ว่าเจ็บที่โดนเจาะเลือดไม่นานก็หายค่ะ แต่ที่แน่ๆตอนนี้ยังเจ็บอยู่ค่ะพี่พุด อิ อิ อิ บัวขอให้พี่พุดมีความสุขค่ะ
25 สิงหาคม 2550 16:23 น. - comment id 744071
สวัสดีคะพี่พุด ตอนเด็กๆจันทร์ก็เคยโดนมีดบาดแผลใหญ่มาก ปัจจุบันนี้เลยกลัวเลือดคะ... ขอให้พี่พุดสบายดีนะคะ
26 สิงหาคม 2550 16:05 น. - comment id 744419
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
