หน้าส่วนตัว
สังคม สังเวย..
เจ้ากำเนิด เกิดมา ตาดูโลก
วิปโยค เคราะห์กรรม ซ้ำหนักหนา
เกิดบนความ ล่ามลั่น ครั่นกามา
ของมารดา ผู้ไม่พร้อม อ้อมดวงแด
ผ้าห่อเด็ก ใส่ตะกร้า แล้วพาทิ้ง
ให้อยู่อิง กับขยะ คละคลุ้งแผ่
โดนมดกัด ชัดแดง เป็นแผงแพ
ร้องอุแหว่ อุแหว่ แก้บรรเทา
คนตามเสียง เสียงนำคน ให้ค้นหา
มีเสียงทา- รกน้อย ที่ฉอยเฉา
แทบตะลึง เมื่อพบเห็น เป็นร่างเยาว์
สงสารเจ้า คงลำบาก และตรากตรำ
บ้านหลังแรก คือสถาน บ้านสงเคราะห์
ผู้บ่มเพาะ นิสัย ให้งอกหงำ
ประสาท ความรู้ คู่คุณธรรม
ให้เจ้านำ ไปใช้ ครั้นเติบโต
เมื่อเติบโต พอคิด พินิจเคราะห์
ปีกขาแข็ง มีแรงเหาะ พอจะโผ
หนีจากสถาน แห่งนี้ ที่เคยโต
ไปเซโซ ขอทาน งานหากิน
เจ้ายังเด็ก เล็กนัก เกินจักหา
เจ้ายังเด็ก ไร้เดียงสา เกินโผผิน
ภาระเจ้า หนักไป ครั้นจะบิน
ทุนทรัพย์สิน ของเจ้า คือเล่าเรียน
จะอดมื้อ กินมื้อ ถือไม่แปลก
นอนตามแยก สะพาน รถกระเหวียน
สุขอนา- มัยใช่ นวลเนียน
ระเร่ร่อน วนเวียน เปลี่ยนวันวัน
แวดล้อมข้าง ห่างไกล ใจพ่อแม่
สุดอ่อนแอ จิตใจ ให้แปรผัน
หลงทางผิด คิดเลว เหวโลกัน
ยาเสพติด กระนั้น สั่นลงแดง
จากคนเสพ เป็นคนขาย ให้นายหน้า
สุดต่ำช้า ผู้ใหญ่ ใคร่แสลง
ใช้มือเด็ก บริสุทธิ์ จุดไฟแดง
คนร้อนแสง ปวดมือ คือเด็กน้อย
เคราะห์กรรมซัด พัดเด็ก ไปติดคุก
ฉุกละหุก เด็กเอ๋ย เลยโดนสอย
ถูกจองจำ คร่ำครา น้ำตาปรอย
อนาคต หมดรอย ทอดทางตัน
นี่น่ะหรือ สังคม อุดมค่า
ใช้ตัวหุ้น วัดเงินตรา ใครล่ำสัน
เศรษฐกิจ เฟื่องฟู ขึ้นทุกวัน
แต่ซากสัน- ดานดี กลับหรี่ลง
.............กะลาสีเบจ (21 สิงหาคม พ.ศ.2550)
กะลาสีเบจ 21 ส.ค. 2550 15:05 น. - ID 106266 
1776
4
0
21 สิงหาคม 2550 15:29 น. - comment id 741938
ทุนเงินตราค่าตั้ง นิยม แต่จิตกลับจ่อมจม โลกหล้า สันดานกระสันถม ทับถ่วง ดินฤๅ เอาแต่เงินไขว่คว้า ล่วงแล้มโนธรรมฯ
21 สิงหาคม 2550 15:38 น. - comment id 741944
น่าสงสารเด็กพวกนั้นจัง เพราะเงินตราและความสนุกชั่ววูบแท้ๆ ทำให้เด็กไม่ได้ลืมตาดูโลก
21 สิงหาคม 2550 17:07 น. - comment id 742012
แวะมาอ่านบทกลอนสะท้อนสังคมค่ะ..
21 สิงหาคม 2550 18:18 น. - comment id 742047
แนวเดียวกับคุณกุหลาบขาว สงสัยปัญหาสังคมนี้มีทุกที่ ระบาดหนักแล้ว
23 สิงหาคม 2550 02:44 น. - comment id 742125
กลอนสะท้อยสังคมออกมาได้จับใจเช่นนี้หาได้ยากยิ่ง คารวะหนึ่งจอก สังคมเรามันก็บัดซบจริงๆนั่นแหละ
21 สิงหาคม 2550 19:56 น. - comment id 742129
นี่เป็นบทกลอนแรกของผม ถ้าผิดพลาดประการใดก็ติชมมาได้หรือใครไม่พอใจอนุญาตให้หยิบของแข็งที่อยู่ใกล้ตัว เขวี้ยงมาได้คนละทีแต่ถ้ามีส่วนดีอยู่บ้างก็ขอให้ส่งทุเรียนกรอบมาตามที่อยู่ข้างต้น
555 จะเป็นพระคุณอย่างสูง ขอให้มีความสุขกับบทกลอน แล้วเจอกันใหม่ในบทกลอนบทหน้าน่ะครับ ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาติหรือชม ขอบคุณจากใจกะลาสีเบจ
22 สิงหาคม 2550 11:55 น. - comment id 742422
สงสารเด็กเด็กที่เกิดมาแล้วต้องรับเคราะห์กรรมที่ตัวเองไม่ได้ทำจังเนอะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
