โลกนักฝัน.ฉันรักเธอ...!

พุด

ดึกดื่นคืนนี้
เล็บมือนางกำลังพร่างหอมริมรั้ว
ฟ้าสลัวด้วยเมฆฝนรอร่วงหล่นดั่งน้ำตานางฟ้า
ในเงาปรารถนา เห็นดาราราย
คล้ายกระพริบพราวเต็มห้วงหาว
หวังปลอบประโลมใจดวงรานร้าวเศร้าหมอง
ที่มากทุกข์รุกโรมเข้าโหมไห้ในห้องหัวใจ


หลับตาสิทุกคนดีที่รัก
มีอ้อมตักอ้อมใจฉันมอบปันพลีแด่เธอ
เสมอมาทุกราตรี
ผ่านสร้อยโซ่รักอักษราจากดวงฤดี ดั่งทุกหยดน้ำหมึกคือ
หยดน้ำค้างคอยพร่างมาจากจิตดวงเกษมไสว
ให้ทุกดวงใจ ได้มีพลังใจก้าวเดิน มิดายเดียว
บนถนนสายเปลี่ยวมายาฝัน สวรรค์โลกบรรณพิภพ
แม้นท้ายสุดเราอาจจะจบจากพรากลา
ก็ใช่..!จักว่า 
ทุกหยาดน้ำค้างใจอันใสหยาดเย็น
ที่ประดุจเป็นความรักความฝันที่เราน้องพี่
ได้โอบเอื้อ หยอกล้อพ้อครวญหวนหาห่วงใยกันนั้น
จักมลายหายไปกับกาลเวลา

ทุกสิ่งที่งดงามมากมีค่า จักดำรง ธำรงสถิตสถาวร
ในหอมห้วงแห่งดวงใจเราไปตราบกาล..
ใช่ไหมเล่า
เจ้าแห่งโลกฝันเจ้าแห่งจอมจินตนาการ
และ..
ศรัทธาเถอะว่าหัวใจเจ้าจักเป็นอมตะรักนิรันดร์กาล
ตราบผลงานของเจ้า
ได้พลีหอมฝากงามดีไว้ให้โลก..นี้
และผู้เป็นที่รักได้ประจักษ์..ซึ้งสุขใจ..
...........

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1873.html
โลกแห่งความฝัน 
 
เมื่อชีวิต ยังรักที่จะฝัน
และบอกกับใจ ทุกวันที่ผ่านมา
ด้วยปีกแห่งฝัน จะโบนบินไปถึงฟ้า
หวังจะไปให้ถึงในซักวัน
กว่าชีวิต จะพ้นไปอีกวัน
อีกกี่ความฝัน ที่ฉันจะไขว่คว้า
อีกกี่คำถาม ที่รอคอย การค้นหา
แล้วถึงรู้ว่ามัน ไม่มีจริง
โลกแห่งความจริง
ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด
โลกแห่งความฝัน
ฉันมองเห็นวันสดใส
แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน
ทอดทิ้งฉัน ไปไหน
โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน
กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร
กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า
เฝ้ารอความฝัน
ให้ตกตะกอนช้า ช้า
เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง
โลกแห่งความจริง
ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด
โลกแห่งความฝัน
ฉันมองเห็นวันสดใส
แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน
ทอดทิ้งฉัน ไปไหน
โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน
กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร
กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า
เฝ้ารอความฝัน
ให้ตกตะกอนช้า ช้า
เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง...