วันนี้ วันแม่ นะแกเอ๋ย ทำไมยัง มานั่งเฉย อยู่ที่นี่ พระคุณฉัน รู้ซะมั่ง ช่างอวดดี ทรพี ฉันนี่ อีเนรคุณ อย่ามาทำ สำออย ทำอ้อยอิ่ง ทำหน้านิ่ง ไร้เดียงสา มันน่าฉุน รีบอาบน้ำ แต่งหน้า ออกหาทุน มาแทนคุณ คืนฉัน มารดาแก ฉันจะพา แกไป ขายฝรั่ง พอได้ตังค์ เล่นไพ่ ให้กับแม่ คืนวันนี้ สักห้าคน ทนนะแก อย่าแม้แต่ คิดหนี กูตีตาย ฉันทนเลี้ยง แกมา สิบห้าขวบ จนเนื้ออวบ เต่งตึง จึงหวังขาย เอาค่าเลี้ยง คืนมา ข้าเสียดาย อย่ามัวอาย ทำซาก เรื่องมากเลย ฉันไม่เอา ขี้เถ้า ยัดเข้าปาก ครั้งแกเกิด ก็บุญมาก แล้วแกเอ๋ย เพราะฉะนั้น พระคุณฉัน มันล้นเลย จงสังเวย ความสาว เอาเงินคืน แล้วลากมือ ลูกสาว เข้าขายเสี่ย ยอมให้ลูก เป็นเมีย เสี่ยคนหื่น หวังเพียงเศษ ซากเงิน เพลินกลางคืน แล้วหยิบยื่น ความโสมม ถมลูกยา สิบห้าขวบ พรมจรรย์ ก็พลันสิ้น เป็นเครื่องมือ หากิน จนสิ้นค่า เพราะน้ำมือ คนบาป คราบแมงดา แฝงกายา เป็นแม่ หวังแต่เงิน คืนวันนี้ วันแม่ นะแกเอ๋ย จงสังเวย ทั้งตัว อย่ามัวเขิน ลากลูกขาย ชายทั่ว หวังตัวเงิน ลืมคิดเดิน ตามทาง อย่างมารดา วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร) วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม 2550 http://www.yueyee.com/play.php?id=1798
12 สิงหาคม 2550 19:55 น. - comment id 737480
เป็นเรื่องจริง ที่น่าเศร้ามากคะ... อ่านแล้วขมขื่นน่าดู... อืม....ชีวิตน้อยๆ...
12 สิงหาคม 2550 23:37 น. - comment id 737505
เรนแวะมาทักทายนะคะ.... แม่ใจร้าย..แบบนั้นจริงๆหรอคะ..
13 สิงหาคม 2550 00:28 น. - comment id 737524
ฮือๆๆ อ่านแล้วเสร้ามาก ๆ เลย จะมีแม่สักกี่คนที่ไม่รักลูกแบบนี้ แม่ใจร้ายมากๆๆๆๆๆ
13 สิงหาคม 2550 13:02 น. - comment id 737568
น่าคิดนะครับ
13 สิงหาคม 2550 16:36 น. - comment id 737611
กตัญญูเถิดเจ้าเอาใจแม่ ใช่เพียงแค่ถูกผิดติดประสงค์ ทำไว้เพื่อตัวท่านอันเอกองค์ ต่อให้ลงโลงไหม้ไม่เสียดาย
13 สิงหาคม 2550 19:58 น. - comment id 737655
กลอนแรงๆอีกแล้วนะครับ แหม... รู้สึกพักนี้พี่ทั่นจะเก็บกดข่าวที่โหดร้ายกับสังคมจัง แม้นมารดามีคุณมากกว่าสมุทร แม้นมีคุณที่สุดมหาศาล แต่ตัวลูกมีอาจแทนคุณบันดาล กลับสืบสานซึ่งประโยชน์แก่มารดา ลูกรู้สึกถึงคุณค่าอันบิ่งใหญ่ แต่เหตุใดกลายเช่นนี้ที่กังขา ตัวลูกเจ็บเท่าใดที่เป็นมา โอ้มารดาได้เท่านี้ที่แทนคุณ
13 สิงหาคม 2550 23:18 น. - comment id 737765
เขียนเข้าถึงสังคมในอีกแง่มุม ในสมัยนี้ได้อย่าง เรียกอารมณืจริงๆค่ะแทบไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ที่ผู้เป็นแม่ จะทำกับลูกได้ลงคอ น่ากลัวจริงๆค่ะ
20 สิงหาคม 2550 17:04 น. - comment id 741295
เมฆทะมึน ฝนมา ฟ้ามืดมิด เช่นชีวิต คนเรา ยามเศร้าหมอง อุปสรรค ดาหน้า น้ำตานอง ต้องประคอง “อดทน” ให้พ้นภัย เมื่อฝนหยุด รวีส่อง ทั่วท้องฟ้า ตระการตา สีสัน อันสดใส ฟ้าสีคราม ยามฝน ผ่านพ้นไป เมื่อผ่านได้ จึงปรากฏ ความงดงาม ธรรมประเสริฐ เลิศล้น ต้อง”ทนได้” เป็นหลักใจ หาญกล้า น่าเกรงขาม บากบั่น มานะ พยายาม จักถึงความ สงบสุข เมื่อทุกข์จาง ฝึกอดทน ฝึกจิตตน ให้ทนได้ ทุกข์น้อยใหญ่ ตรองคิด ด้วยจิตว่าง ฟ้าหลังฝน กระจ่างแจ้ง แห่งหนทาง ภัยทุกอย่าง ผ่านพ้น ด้วยตนเอง