.........ยืนเดียวดายอยู่ปลายฟ้า ไกลสสุดตาเห็นดวงดาวพราวแสง โหยไห้ป่ายปีนเกือบสิ้นแรง เพื่อแสวงหาอิสระและเสรี ............กางปีกโบยบินป่ายปีนฟ้า ให้ถลาหล่นร่วงทรวงหมดศรี ยังกางปีกโบยบินแม้นสิ้นไมตรี โผสู่แสงแห่งเสรีแสนอาลัย .............และแสงแห่งความจริงวิ่งปรากฎ ว่าทุกหยดเหงื่อขาวพราวไสว ที่ทุ่มเทกลับขื่นขมแสนตรมใจ ให้อาลัยใจระทมขมขื่นทรวง ทิพย์โนราห์ พันดาว