หรือว่าเป็นท่อนแรกของเพลงอำลา....
ตาทึบ
ในความรู้สึกของวันนี้ ....
แม้จะลึกซึ้งหรือบาดลึกเพียงใด
แต่มันคงดำรงอยู่...และเกาะติด
ในช่วงใดช่วงหนึ่งของเวลาเท่านั้น
ไม่มีใครพาความรู้สึก....
เดินฝ่าหรือก้าวข้ามวันเวลามาได้
ณ เวลาใดเวลาหนึ่งที่คุณนึกถึงมัน
คุณต่างหากที่เดินข้ามเวลาไปหามัน
ในวันนี้ ...
ไม่มีองค์ประกอบหรือบรรยากาศใดคงอยู่
เพื่อรองรับและเดินทางมาพร้อมคุณ
ในความเป็นจริง คุณเดินอย่างโดดเดียวเสมอ
ตอนที่คุณโปกมือทักทาย
มืออีกข้างของคุณได้เตรียมกล่าวคำอำลาแล้ว
ดังนั้นจงรักวันเวลาปัจจุบันทุกทุกนาที
เพราะคุณมีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ที่จะทำได้
แด่ .... คนคนนั้น