คืนนี้ไร้ฝน มีเพียงฝัน ในราตรี ที่ร่างไร้นี้ มีพิษไข้รุมรุม ดวงดอกไม้ไทยๆ พุดและดอกเล็บมือนางพร่างหอมอวลมาจากริมรั้ว กี่ปีแล้วละหนอที่ดวงดอกไม้คลอใจคู่บ้าน แม้นจักรานราโรยก็ผลิช่อละออออกมาใหม่ ราวรู้ใจ ปลอบประโลม ฟ้ามืดหม่น คงมินานฝนคงพร่างโปรยมา สู่หล้า และ.. นี่คือสัจจธรรมแห่งฟ้าดินที่จักหมุนเวียนเปลี่ยนผัน หลายฤดูกาลผ่านมา ให้ผู้คงยังมีฝัน ให้เริ่มต้นใหม่ ประดุจดั่งฤดีใจ ที่ไม่เคยสายเกิน... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4407.html พิษรัก อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังใจ พิษรักที่คุณฝากไว้ ช่างแสนร้ายกาจ ถึงเป็นไข้ กินยาก็ยังหายขาด แต่พิศวาสตัดไม่ขาดอนาจใจ ไม่ควรริรักที่เกิดระทม พิษรักนี่มันขื่นขม ตรอมตรมหมองไหม้ เหมือนในอก หมกเพลิงราวภูเขาไฟ ตัดรอนถอนพิษไม่หาย ก็เปรียบดังตายไปแล้วทั้งเป็น อยู่ตรงไหน เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า อยู่กลางแสงจ้า เหมือนคนในตาไม่เห็น เบิ่งตาลอย คอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น พิษรักมันบีบมันเค้น ไม่เป็นอันกินอันนอน อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังทรวง พิษรักที่คุณหลอกลวง ทำฉันร้าวรอน ฝังในเลือด เชือดกายต้องตายแน่นอน โอ้ความรักทำเดือดร้อน ถ้ารู้มาก่อนไม่ริรักเลย อยู่ตรงไหน เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า อยู่กลางแสงจ้า เหมือนคนในตาไม่เห็น เบิ่งตาลอย คอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น พิษรักมันบีบมันเค้น ไม่เป็นอันกินอันนอน อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังทรวง พิษรักที่คุณหลอกลวง ทำฉันร้าวรอน ฝังในเลือด เชือดกายต้องตายแน่นอน โอ้ความรักทำเดือดร้อน ถ้ารู้มาก่อนไม่ริรักเลย...
พุด 23 ก.ค. 2550 21:40 น. - ID 105196 
1442
4
0
23 กรกฎาคม 2550 21:56 น. - comment id 728717
ไม่มีใครเลย จะเข้าใจในยามเจ็บไข้ นอกจากคนที่รู้ใจเท่านั้น ที่จะคอยดูแลประคบประหงม เอาผ้าชุบน้ำมาคอยเช็ดตัวให้ไข้ลด คอยเฝ้าดูอยู่มิห่าง เป็นเพื่อนใจ เพื่อนทุกข์ ว่ามีคนที่คอยห่วง ว่าถ้าจากโลกนี้ไปเดี๋ยวนี้ ก็มีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นที่คอยดูใจในลมสุดท้าย คนดี คนที่ใจถึงใจแล้วเท่านั้น พุด..
24 กรกฎาคม 2550 08:30 น. - comment id 728865
24 กรกฎาคม 2550 08:46 น. - comment id 728879
เดี๋ยวรพีไปช่วยดูแลค่ะพี่พุด...ธรรมะรักษานะคะ..
24 กรกฎาคม 2550 09:53 น. - comment id 728921
พิษรักแก้ไม่หายคะเวลาเท่านั้นเป็นยาแก้ค่ะ มาเป็นกำลังใจให้คุณพุดคะ
24 กรกฎาคม 2550 09:57 น. - comment id 728926
อาสาฬหบูชาน้อมดวงใจให้ใสเย็น... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song420.html (รางวัลชีวิต) บทกวีจากมิ่งมิตร*ลำน้ำน่าน* ที่แสนรักเอยแสนรักในกมล พอบุหลันพรางพรายขึ้นฉายฟ้า ดวงดาราหมื่นนั้นก็พลันหาย เหลือเพียงแสงรัชนีกรพรรณราย อาบโพยมเรียงรายคล้ายวิมาน จุดเทียนทองส่องทางว่างวิเวก ปลั่งเปลวเอกยอดเทียนเพียรอธิษฐาน อาสาฬหบูชามาเวียนวาร นมัสการพระพุทธพิสุทธิ์ใจ หริ่งเรไรระงมชมแสงโสม กล่อมบรรโลมน้ำค้างระวางไหว เสียงสวดมนตร์แว่วดังกังวานไพร จากโบสถ์คร่ำคร่าวัยในเวียงนั้น แสงเทียนทองส่องวับจับดวงหน้า ใต้ราวโบสถ์ปรางปราราวอาถรรพ์ ประภัสพุทธผ้าสงฆ์องค์วงศ์วรรณ รายรอบหลั่นวิหารป่าพนาลัย ขออัญเชิญเสียงมนตร์สู่บนพรหม วโรดมลานธรรมสว่างไสว พลีดวงจิตบูชาพระรัตนไตร ณ วันโสมอาบไพรใต้อัมพร ................ พระจันทร์ วันอาสาฬหบูชาบานเต็มดวง เหลืองทอง สุกปลั่ง ค่อยๆลอยเรี่ยทายทักฟ้างาม ในยามค่ำ อย่างอ่อนโยน นุ่มนวล..... แสงจันทร์งามละออ หวานปานสายน้ำผึ้ง ราวจะหยาดลงมาประโลมใจทุกๆคนบนผืนโลก ให้เยือกเย็น งดงาม หวานฉ่ำพอกันกับจันทรเจ้า.... แสงเทียน ในมือ เสียงธรรม ก้องสองหู จากเสียงสวดของพระสงฆ์... ขณะ ก้าวเดินอย่างช้าๆ.... ไปรอบโบสถ์งาม..... ตามกันไป ในเส้นทาง ของพระพุทธองค์ ผู้ทรงนำทาง ก่อนหน้า พาใจให้บานเบิก ราวบัวชูช่อรอรับ แสง อรุณรุ่ง... แห่งชีวิตนี้ที่ค่อยๆสว่างไสว... ไปกับตะวันเปล่งแสงเจิดจ้า จนกว่ายามสนธยา จะมาเยือน....และ จนกว่าแสงแห่งชีวีนี้ ที่จะเลือนหาย ไปกับสายลม ในยามค่ำ กลิ่นพิกุล หอมเศร้า เคล้าแสงเทียน วับแวม พิกุลร่วงพรูพราว รอคนรู้ค่า นำมาร้อยเป็นมาลัยหอมงาม ไว้ดอมดมชมชื่นใจ ประเพณีไทย ประเพณีงาม ในยามค่ำนี้ วันแสนดีของพุทธศาสนิกชน วันเพ็ญเดือนแปด ที่มีปรากฏการณ์สำคัญ ๆ ในวันนี้มีถึง 4 ประการ ด้วยกันคือ 1. เป็นวันแรกที่พระพุทธองค์ทรงแสดงปฐมเทศนา 2. เป็นวันแรกที่พระพุทธองค์ทรงได้ปฐมสาวก 3. เป็นวันแรกที่พระสงฆ์เกิดขึ้นในโลก 4. เป็นวันแรกที่บังเกิดรัตนะครบสาม เป็นพระรัตนตรัย คือ พระพุทธรัตนะ พระธรรมรัตนะ พระสังฆรัตนะ เช้า..ตักบาตร ฟังธรรม น้อมนำใจ ให้ใสเย็น ตั้งจิตอธิษฐาน กราบกราน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ให้ได้พบแสงธรรมนำทางทุกๆชาติไป ถ้ายังไม่หลุดพ้น ต้องเวียนวนมาเกิดชดใช้กรรม ค่ำ..เวียนเทียน นำดอกไม้ ธูปเทียน เป็นมาลัยแทนใจ แทนความดี ที่ศรัทธา น้อมบูชา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า.. ผู้นำทาง สว่างไสว มาสู่ใจนี้ ที่ยังไม่มืดบอด.. อธิษฐานเพิ่ม เติมต่อ ขอให้สุขภาพดี มีคนดี ที่มีใจรักมั่นคง มาเคียงครอง คุ้มผองภัย หวังสิ่งใด ก็ขอให้สมหวัง ถ้าเป็นสิ่งดี ที่คิดปอง กลับบ้าน มานอนดูพระจันทร์ ด้วยฝันเห่กล่อม ในอ้อมแขนของดาวเดือนเพื่อนผู้รู้ใจ ให้ไม่ว้าเหว่.... นอนฟังเสียงลม เสียงจิ้งหรีดเรไร..ในความงามเงียบ แกล้มกลิ่นหวานเศร้า หอมร่ำรวยริน กลิ่นดอกลั่นทม จันทร์ดวงงาม ใจดวงดี ไม่มีอะไรสุขเท่า ขอเพียงคิดเป็น ให้ธรรมชาติร่มเย็น หยิบยื่น ขุมทรัพย์ล้ำค่ามาสู่สายใจ ในทุกวันเวลา ถ้าเพียงรู้คำว่า..เปิดใจ.. ฝากสายลมยามค่ำ ไปกอดเธอ ฝากมวลหมู่ดาว พราวพร่างฟ้า ยามราตรีนี้ กระซิบบอกว่า อย่าร้องไห้นะคนดี ที่คิดถึงฉัน ฝากแสงจันทร์ โลมไล้ ดวงใจให้ไม่สิ้นหวัง โลกและคืนวัน แสนดี ยังมีอีกยาวนานนัก.. และทุกสิ่งจัก..แพ้พ่ายใจ ดวงดีที่มั่นคง ไม่ว่าจะรอนานสักเท่าใด ขอเพียงอย่าหวั่นไหว ในรักนี้ของสองเรา ...!!!! ............................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song420.html รางวัลชีวิต ชัชฎาพร ลักษณาเวช พระพุทธองค์ ท่านทรงสอนเรื่องเวรกรรม คนไหนใครทำ กรรมเคยก่อเอาไว้อย่างไร ก่อน นั้น เคยทำกรรมไว้ชาติใด ชาตินี้ต้องได้ รับกรรมที่ทำก่อนนั้น ตัวฉันคงทำ แต่กรรมซ้ำอยู่เสมอ ชาตินี้จึงเจอ เวรกรรมเก่าเข้าย้อนผูกพัน ปวด ร้าว ตรอมตรมขื่นขมอนันต์ ทำดี สารพันรางวัลที่ได้ก็คือเคราะห์กรรม โธ่ เอ๋ย พระเจ้าไม่เคยปราณี ในชาตินี้ ทำดีไม่เคยก่อกรรม หวัง ให้ ผลบุญได้น้อมนำ ล้างเวรที่เคยทำ แต่ชาติ ปาง ก่อน สิบนิ้วประนม สวดมนต์พร่ำบ่นบูชา กุศลนำมา จงนำข้าสิ้นเวรดั่งวรณ์ หากแม้ ชีวีสิ้นลับดับมรณ์ เวรกรรม ทุกชาติก่อน บรรเทาผันผ่อน อย่าตามซ้ำเลย...
24 กรกฎาคม 2550 11:30 น. - comment id 728988
ไข้ทางกายเดี๋ยวเป็นเดี๋ยวหาย แต่ไข้ทางใจเป็นแล้วก็ไม่ยอมหายสักที......... เคยได้ยินคนที่ป่วยเป็นมะเร็งว่ามาว่า..........ถ้ามันไม่หายก็ทำใจอยู่ด้วยกันไปก็แล้วกัน สังขารนี้ เรายืมมา ถ้าจะมีอะไรมาขออาศัยอยู่ด้วยเราก็แบ่งปันกันอยู่อาศัยไป อยู่ร่วมกันไปโดยสงบสุข เหมือนบาดแผลทางใจที่เยียวยาไม่หายขาดก็เช่นกันนะคะ อยู่กันไป ให้มันอยู่ในใจเรานี่แหละ พอมันกำเริบขึ้นมาก็หายามาทานซะ(ยาของเราก็แต่งบทประพันธ์นี่ไง) ก็จะได้มีบทประพันธ์ไว้ประโลมใจทั้งของตนเองและเพื่อนร่วมโลกให้ได้รับสุนทรียพจน์ที่อ่อนไหวและอ่อนหวาน........ให้ใจชื่นขึ้นมานะคะ คุณพุดมาทีไรหวามไหวไปทุกที เฮ้อ..........คนอะไร น่ารักจริง...............
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
