พรากพะงันงามอีกคราครั้ง ทรุดตัวนั่งทอดตาดูฟ้าสี เมฆนวลพราวราวสายไหมนะคนดี นั่นดูซีนางนวลบินทวนลม หยาดน้ำตาซึมซึ้งพึ่งประจักษ์ ตามรอยรักรอยขวัญจันทร์คลี่ห่ม ตะวันตกดินสิ้นภักดิ์รักเคยตรม ลานลั่นทมบนผาถ้ำย้ำรอยใจ ไม่มีคำพูดใดไหนเทียมเทียบ มาเปรยเปรียบประทับสะเทือนไหว ระหว่างเราตาสบตาซึ้งถึงใจ เจ็บเพียงไหนระทมเหว่ว้าเกินค่าคำ พินัยกรรมแห่งรักจักปรากฏ แสนงามงดยิ่งใหญ่ใครเหยียบย่ำ โอบกอดเธอในอ้อมภักดิ์รักตราจำ ทุกคืนค่ำระร่ำรินรจนา ทุกอักษราฝากคำอธิษฐานจิต ทิพย์ลิขิตพร่างระบายให้สะสา โลกความจริงใครไหนเล่าจักเมตตา แค่มายาวิบากภพ..ลบด้วยลืม..!
พุด 19 ก.ค. 2550 23:15 น. - ID 105069 
1481
1
0
20 กรกฎาคม 2550 00:28 น. - comment id 727148
รพีอยากลบลืมให้ได้จังค่ะ... เวลายุ่ง ๆ ก็ลืมนะ..แต่เวลาอยู่กับตัวเอง คอยจะคิดเรื่อยเลย...
20 กรกฎาคม 2550 06:26 น. - comment id 727203
สิ่งที่ฝังใจยากจะลืมเช่นกันค่ะ
20 กรกฎาคม 2550 08:28 น. - comment id 727222
ลืมได้อย่างไรลบไม่หมด ยิ่งลบยิ่งช้ำซ้ำรอย
20 กรกฎาคม 2550 16:24 น. - comment id 727545
เขาใช้ความหล่อเป็นสื่อล่อตอนมาสอนรัก ให้เกรดสูงมาก ยามจากจึงน้ำตาคลอ สอนวิชารัก....แล้ว ลบด้วยลืม..!
20 กรกฎาคม 2550 20:24 น. - comment id 727691
น้ำตาอาจจะช่วยลบทุกอย่างก็ได้นะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
