**.. เชิญเถอะเธอ เบื้องหน้า อย่าล่าถอย ไปเก็บสอย ร้อยดาว โชติพราวสรวง แทนความฝัน มั่นแท้ แต่ละดวง ก่อนคืนล่วง ห้วงดับ จะลับดาว.. **.. ไปเถอะเธอ ห่วงอะไร ในที่นี้ โลกแสนดี พร้อมเจอะเจอ ตราบเธอก้าว ฝากกมล คนคิดถึง อีกหนึ่งคราว ไม่ปวดร้าว หรอกหนา อย่ากังวล.. **.. ด้นดั้นไป เถิดเธอ อย่าเผลอพลั้ง ลืมข้างหลัง บ้างก็ได้ ไม่สับสน คนรอคอย ความหวัง ตั้งหลายคน เธออดทน แล้วจะมัว กลัวอะไร.. **.. คิดถึงกัน นานที ดีพอแล้ว อย่าหวานแหวว รสชื่น ดูคลื่นไส้ รักกันแค่ นี้ก็ ฉันพอใจ รักตราบฟ้า ดินหมองไหม้ ไม่ต้องการ.. **.. ที่แห่งนี้ ต้อนรับ เธอกลับสู่ บ้านเคยอยู่ ก่อนเก่า เนาสถาน โลกอุดม รักรื่น จักชื่นบาน เปิดรับการ กลับมา (ฉัน)ตั้งตาคอย... ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส ก.ประแสร์ ศิษยาพร
16 กรกฎาคม 2550 13:43 น. - comment id 476561
กลอนบทนี้โดนใจครับ...ชอบมากๆๆๆๆเลย....
14 กรกฎาคม 2550 16:20 น. - comment id 724901
อย่างมีคนที่ "รอคอย" แบบนี้บ้างจังเลยค่ะ... แวะมาสวัสดียามเย็นค่ะ....
14 กรกฎาคม 2550 20:52 น. - comment id 724958
..เป็นบทกลอนที่เรนชอบจัง....
15 กรกฎาคม 2550 22:02 น. - comment id 725272
ได้อ่านแล้วเธอคนนั้นคงกลับมา หวังเช่นนั้นเนาะ
20 กรกฎาคม 2550 22:34 น. - comment id 727737
**.. ขอขอบคุณในทุกๆความคิดเห็นมากๆครับ 1.) คุณwhitelily...... ผมเองก็อยากมีคนให้คอยเช่นนี้เหมือนกัน ตอนนี้มีแต่คอยคนอื่น อิอิ 2.) สวัสดีเรน..... ผมลองเขียนกลอนที่ดูอบอุ่น ประมาณโลกนี้สดใสดูบ้าง 3+4) สวัสดีครับครูใหญ่ฯและอ.พี่ติตรากรด้วย คิดถึงมากมายจริงๆ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เข้ามาเท่าไหร่ ติดงานวุ่นๆด้วยครับ ( อ.พี่ติตรากรสบายดีไหมครับ ไม่เจอนานมากกกกกกก ) คิดถึงครับ