"ครวญ ณ คืนนั้น"

"ครวญ ณ คืนนั้น"
เมฆวิปผุชชิตา ฉันท์ ๑๙
...ระเมียรจันทราผ่องพินิศฺพฺสุซ้อง
เมฆฺลำยอง                                    พิมลไป
...ศิธรจรแจ่มรัตฺนฺจฺรุญฺใส
ดาษฺดาวไกล                                  สโมสร
...สิพาหวนไห้หวั่นกฺมฺลฺจะนิวรณ์
ด้วยบ่หลับนอน                              ณ ราตรี
...คนึงถึงนวลนางศศิวิมฺลฺศรี             
อยู่วนาลี                                        จะจรตาม
...มโหรีบรรเลงรฺสฺดุริยหวาม 
พี่และนงราม                                บ่เคยตรม
...ละอองแป้งร่ำฟุ้งทิพฺยฺรฺสฺฉม 
แสงชวาลารมย์                             สะท้อนใจ
...พระพายโชยเกสรกุสุมฺรฺติไซร้
ดุจจะทรามวัย                               สนิทครัน
...ฤทัยรำพึงถึงวฺรฺนุชฺกระสัน
ครวญ ณ คืนวัน                            นิราศนาง ฯ

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

"เพชรสังคีต" 14 ก.ค. 2550 13:22 น. - ID 104856

900

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/104856 ที่มา: \"เพชรสังคีต\"

comments powered by Disqus

เพียงแพรว

14 กรกฎาคม 2550 15:58 น. - comment id 724894

เรื่องของฉันท์เนี้ย ทำได้แค่ชื่นชมค่ะ จนด้วยเกล้าจริงๆ

"เพชรสังคีต"

14 กรกฎาคม 2550 18:19 น. - comment id 724929

ระเมียร - มอง
พสุ - เทวดาจำพวกหนึ่ง
พิมล - สวยงาม บริสุทธิ์
สโมสร - เป็นพวก
นิวรณ์ - สิ่งที่ปิดกั้นการบรรลุความดี
ฉม - กลิ่นหอมอบอวล
ชวาลา - ตะเกียงโบราณ

**ขอบคุณครับ