อยากให้รู้ไว้....ว่าจำใจที่จากเธอมา เพราะฉันเหนื่อยจนใจล้า....เหว่ว้าจนเกินจะทนไหว ยังรักเธอนะ...ยังรักเธออยู่ อยากให้รู้ว่าไม่เคยเปลี่ยนใจ แต่บนหนทางที่ก้าวไป...ก็ไม่ต่างอะไรกับ ตบมือไปข้างเดียว เคยตั้งใจ....ขอแค่ได้อยู่ใกล้เธอเพียงเท่านี้ แต่ความจริงที่มี...กลับไม่ใช่แค่เธอกับฉันคนนี้ที่ข้องเกี่ยว เมื่อความรักร้าวรน....กระทบใครหลายคนที่ผูกพัน..... ...ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียว ความสุขที่คิดจะคว้าไว้.....เพียงแค่เศษเสี้ยว..... ...กลายเป็นตะขอที่เกี่ยวหัวใจใคร ๆ ฉันไม่ได้อยากจะจากไปเลย แต่ไม่อาจทนอยู่เฉย.....หากจะปล่อยให้เรื่องราวเกินเลย...... ....จนเธอหวั่นไหว ฉันยังรักเธอนะ....ยังรักเธออยู่ ยังอยากรับรู้ทุกเรื่องร้อนใจ แต่ไม่อยากให้ความรักของฉันทำร้ายใคร...... ....จะขอรักเธออยู่ไกล-ไกล ...หัวใจที่ห่วงใยจะคงเดิม
11 กุมภาพันธ์ 2545 00:33 น. - comment id 34831
เห็นด้วยค่ะ แต่ละคนทีมุมมองความรักแตกต่างกัน สุข เศร้า เหงา และ รัก
11 กุมภาพันธ์ 2545 04:59 น. - comment id 34869
มาให้กำลังใจน้องจอยจ้า.... หุหุ
11 กุมภาพันธ์ 2545 20:01 น. - comment id 34937
เราก็เป็นหนึ่งในหลายคนนั้นเหมือนกันล่ะ....เฮ้อ!!!!
12 กุมภาพันธ์ 2545 19:17 น. - comment id 35134
เขียนเรื่องของเราออกมาเป็นกลอนหรือป่าวเนี่ย
14 กุมภาพันธ์ 2545 22:14 น. - comment id 35475
หาความพอดีในความรักได้ยาก พอ ๆ กับหาคนรักดี ๆ นั่นล่ะ
14 กุมภาพันธ์ 2545 22:19 น. - comment id 35478
mono ก็เป็นอย่างในกลอนนี้ด้วยหรือเปล่า
15 กุมภาพันธ์ 2545 11:59 น. - comment id 35596
ืหนึ่งในหลายคนนั้นเหมือนกัน...อือหือ...อ่านแล้วอึ้งไปเลย....เขียนได้โดยใจมากเลยจ้ะ....mono เขียนออกมาได้ตรงกับสิ่งที่ป่านกำลังคิดอยู่ในใจเลย...ขอเอาไปเก็บไว้อ่านหน่อยนะ...@^-^@
15 กุมภาพันธ์ 2545 16:15 น. - comment id 35633
ก็เขียนมาจากเรื่องของป่านกับพี่ชายไกล-ไกล คนนึง รู้กันใช่มั้ยจ้ะ
23 กุมภาพันธ์ 2545 02:32 น. - comment id 36935
ขอบใจมากจ้ะที่แต่งมาจากเรื่องของป่าน...ชอบมากจ้ะ...โอเคนะ....เป็นอันว่าเรารู้กันนะจ๊ะ....@^-^@....