**.. ติดภาระ งานสุม เรื่องกลุ้มบ้าง แทบไม่ว่าง จับปากกา ขึ้นมาเขียน บทกวี กรองยาก ต้องพากเพียร เรื่องกลับเวียน วนย้ำ ซ้ำเรื่องเดิม.. **.. ถึงคราวโล่ง โปร่งงาน มันก็ล้า พักกายา โรยแล้ง เอาแรงเสริม ต่อพรุ่งนี้ ชีวา ฟ้าผืนเดิม ต้องมาเริ่ม สะสาง อย่างเคยเป็น.. **.. คิดถึง ลำนำ ฟ้าค่ำ วันเพ็ญ แสงทอง เคยเห็น เย็นตา ก่อนเอย.... **.. ถ้ามีแรง ขึ้นมา มากกว่านี้ สรรสิ่งดี เช่นวันเก่า นะเราเอ๋ย ไม่ลดละ ล่วงหล่น ลงละเลย งานคุ้นเคย กลับมาใหม่ อีกไม่นาน.. **.. ทำนอง บทกวี ดนตรี ผสาน เพลงฝัน วันวาน ยังแว่วหวาน อยู่ในใจ ... ใครบางคน... ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส ก.ประแสร์ ศิษยาพร
8 กรกฎาคม 2550 14:01 น. - comment id 721359
นึกเห็นใจในจิตที่คิดวาด มันจะปราศทุกข์ไปได้กระไรหนอ เพียงได้พักสักเวลาน่าจะพอ แล้วสานต่อแก้วกวีที่สวยงาม...ฯ เห็นใจ.....นะครับ
8 กรกฎาคม 2550 14:57 น. - comment id 721375
** บทกวี..ของวันวาน ที่ประสานความคิดถึง บางครั้ง...ยังรำพึง เพียงเสี้ยวหนึ่ง..ที่ซึ้งใจ....ฯ มาทักทาย...เพื่อนเก่า..สบายดีมั้ยคะ...
8 กรกฎาคม 2550 21:29 น. - comment id 721496
ไม่ได้เขียนเอง แค่ได้อ่านก็สุขแล้ว ไม่ได้แวะมาทักทาย แค่ได้ยินบทกวีขานแว่ว ก็สุขใจ
9 กรกฎาคม 2550 12:47 น. - comment id 721721
ด้วยความประทับใจครับ...