http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song290.html รักเอย หอมพุดซ้อนหวานอวลในพรายฝน การะเวกบ่มรินร่ำมากับฟ้าหนาว หยาดน้ำค้างกลางใบบัวพลิกพริ้งพราว ดูกับราวหยาดเพชรร่วงสู่ปวงใบ ประดุจชีวีดั่งน้ำค้างรอระเหยหาย ยามสุริยาฉายแสงส่องไสว วูบมลายหายวับไร้รอยใด คือสัจจะใจธรรมดาฝันนิรันดร์กาล แลโลกก็ยังหมุนวนวัฏฏจักร มาทายทักทุกข์สุขเศร้าซึ้งหวาน มาบ่มเพาะเมล็ดฝันตราบชั่วกาล เป็นตำนานแผ่นดินตราบสิ้นใจ เลือกโลกไหนเล่าหนอจิตมนุษย์ ให้พิสุทธิ์ผ่องแผ้วดั่งแก้วใส โลกธรรมโลกทองโลกศิวิไลซ์ ขึ้นกับใจใครสร้างบุญ..เป็นทุนทาง.. โลกแห่งรักคือทุกข์ใช่ไหมเล่า แล้วไยเจ้ายังปองหม่นหมองหมาง กี่ภพชาติพิสวาทลวงหลงอ้างว้าง รู้ปล่อยวางทิ้งโลกมายาฝัน..นิรันดร......! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song290.html รักเอย ศรีไศล สุชาติวุฒิ รัก เอย จริงหรือที่ว่าหวาน หรือทรมานใจคน ความ รักร้อยเล่ห์ กล รักเอยลวงล่อใจคน หลอกจนตายใจ รัก นี่ มีสุขทุกข์เคล้าไป ใครหยั่งถึงเจ้าได้ คงไม่ช้ำ ฤดี รัก เอย รักที่ปรารถนา รักมาประดับชีวี หวั่น ในฤทัยเหลือที่ เกรงรักลวงฤดี รักแล้ว ขยี้ใจ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮือฮื้อหื่อฮือฮื้อ ขืน ห้าม ความรักคงไม่ได้ กลัว หมอง ไหม้ ใจ สิ้นสุขเอย หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮือฮื้อหื่อฮือฮื้อ ขืน ห้าม ความรักคงไม่ได้ กลัว หมอง ไหม้ ใจ สิ้นสุขเอย หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ...
1 กรกฎาคม 2550 11:28 น. - comment id 718195
เรนขอโลกที่เป็น.. ที่เรนเห็นดวงดาว..มากมาย.. ขอดาวใจดีระยิบพราย.. ขอดาวทักทาย..เรนโมเมจัง.. .. .. เรนคิดถึงนะคะ..
1 กรกฎาคม 2550 21:42 น. - comment id 718346
2 กรกฎาคม 2550 15:21 น. - comment id 718704
เมื่อหลุดพ้นไม่ได้ จมปลักไปเลยดีกว่า
2 กรกฎาคม 2550 17:35 น. - comment id 718787