ฤๅมิใช่... เธอมีใครเคลียคลอกันต่อหน้า ทุกอย่างบอกตอกย้ำอยู่ตำตา แม้ปวดปร่าเพียงใดไม่ถึงตาย เลิกถามหาระหว่างเรา-เอาใจใส่ ยามร้องไห้เธอหัวเราะเยาะความหมาย เดินเปียกฝนดึกดื่นอยู่เดียวดาย ความห่วงใยหล่นหายตามรายทาง นั่งทบทวนนับแต่ต้นจนวันนี้ เข้าใจที่ดูแลกันแบบทิ้งขว้าง ผ่านเวลา...บางใครน้ำใจจาง เลิกฝันสร้างสิ่งใดไว้เพื่อเรา คิดถึงรอยมุมปากเมื่อยิ้มเปื้อน โลกยิ่งเหมือนงดงามด้วยความเหงา หัวใจร่ำบรรเลงเพลงแผ่วเบา ภาพวันเก่ายิ่งย้ำชัดให้หยัดยืน ฤๅมิใช่... ต่อหน้าใครฉันเป็นเช่นคนอื่น ไหนเล่ารักที่เธอพร่ำทุกค่ำคืน ฤๅเช้าตื่นลืมเลือนเหมือนไม่มี
1 กรกฎาคม 2550 11:03 น. - comment id 718187
สวัสดีค่ะคุณศาลาไทย ใช่คนที่นั่งโต๊ะเดียว กับทัก เด็กๆ และแฟนคุณหรือเปล่คะ (คิดว่า ใช่) ถ้าไม่ใช่ต้องขอโทษเป็นอย่างยิ่งค่ะ มิตรภาพค่ะ
1 กรกฎาคม 2550 21:14 น. - comment id 718331
ฤาจะใช่
2 กรกฎาคม 2550 08:07 น. - comment id 718461
"ฤามิใช่..จริงๆ....." ................................................ คนคำนวนฤาสู้ฟ้าลิขิต
2 กรกฎาคม 2550 15:08 น. - comment id 718691
สุดท้าย เราก็ทุกข์อยู่ดายเดียว เศร้าครับ แต่คุณเขียนสำนวนดีจัง
4 กรกฎาคม 2550 07:05 น. - comment id 719459
ทักจำเพิ่งจำได้สนิทเลยเชียวแหล่ะ ที่นั่งโต๊ะเดียวกับทักคือ คุณรมย์ บุริน ขอโทษนะคะ ส่วนคุณศาลาไทยทักได้ยินคุณอิมหรือท่านผู้ใดไม่ทราบ เลยทึกทักเอาเสียเอง แต่ดีใจนะคะที่ได้คุยกับคุณศาลาไทย และ รู้จักอย่างเป็นทางการ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ช่วงนี้อากาศแปรปรวนบ่อย......ทักทาย
4 กรกฎาคม 2550 07:09 น. - comment id 719464
เค๊าผู้นั้นต้องสมหวังอย่างแน่นอนค่ะ เอาใจช่วย......ฝนตกแล้วค่ะ ทักต้องออกจากเนตเพื่อทำธุระให้กับ ฟุจัง-ฮัทจิค่ะ... :)