จันทร์โศก..!

พุด

จันทร์นวลสีทองกำลังฉายแสงผ่องพราว
เหนือราวฟ้า 
หว่านสายแสงเสน่หาแสนหวาน
ทายท้าให้ทุกดวงใจ..
ได้ปันแบ่งความคิดถึงลึกซึ้งยามห่างไกล
เมื่อได้แล เหลียวเห็น

ดวง..เปิดบทเพลง*ม่านไทรย้อย*
ที่กำลังครวญคร่ำบรรเลงในนาทีนี้
ที่หยาดน้ำผึ้งแสนหวานแห่งดวงจันทรา
กำลังพร่างพรมห่มหอมให้ไปทุกถิ่นที่
..
ในท่ามราตรี 
ที่ฟ้าไทแสนทุกข์เทวษ
ด้วย..
เหตุแห่งความไร้รักสมานสามัคคี

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3700.html
ม่านไทรย้อย 
ลืม ลืมหมดแล้วหรือไร
แม้จันทร์ ที่เคยเป็นใจ
หลบบัง ร่มไทรย้อยกิ่ง
กระซิบรำพัน
แฝงจันทร์ เคยแอบเอนอิง
หนาวลม แนบอกเธอผิง
สุขซึ้งใจจริง หาใดปาน
ลืม ลืมหมดแล้วน้ำคำ
ซึ้งจำ ติดรอยใจพิมพ์
เคยชิม ว่าเป็นน้ำตาล
ยังหวานตรึงใจ
รสใด จะเปรียบประมาณ
แท้จริง ลมปากเธอหวาน
หลอกฉันมานาน ร้อยหมื่นอย่าง
กิ่งไทร ย้อยร้อยรักไว้
ลมไหวไทรเอน ใจเต้นคล้ายลาง
แอบออดชู้ ชูกิ่งพลาง
ไทรเจ้ากางใบบัง
งามเหมือนดัง ม่านทอง
ลืม ลืมหมดแล้วสายลม
แม้ไทรที่เคยชื่นชม
รื่นรมย์ แทนเรือนหอห้อง
ไทรเอ๋ยเคยเอน
พักเป็น แดนสุขเคียงครอง
เย้ายวน กันอยู่เพียงสอง
ขาดรักไทรมอง หมองวิญญา
กิ่งไทร
ย้อยร้อยรักไว้
ลมไหวไทรเอน ใจเต้นคล้ายลาง
แอบออดชู้ ชูกิ่งพลาง
ไทรเจ้ากางใบบัง
งามเหมือนดัง ม่านทอง
ลืม ลืมหมดแล้วสายลม
แม้ไทรที่เคยชื่นชม
รื่นรมย์ แทนเรือนหอห้อง
ไทรเอ๋ยเคยเอน
พักเป็น แดนสุขเคียงครอง
เย้ายวน กันอยู่เพียงสอง
ขาดรักไทรมอง หมองวิญญา... 
 


ดวง...แลลอดผ่านเรียวใบจำปี
ริมหน้าต่างกระจกบานกว้าง
เห็นมวลเมฆอ้างว้างลอยวนไปกับมนต์จันทร์
ให้ฝันฝากใจ....

แล้ว...ไฉน..ไยเล่า ..
ในค่ำคืนนี้....
ที่ทั้งน้ำตาดวงน้ำตาดาว
จึงต่าง...พราวพร่าง..พลี..
ฝากโศกสะเทือน..แด่โลกพร้อมกัน...!