คืนเหงา....เราควรระวังลม.. พัดมาให้ชื่นชม..ชื่นใจ..ลมออกจากปากวจี..ดีไฉน ทำใจ.ฉันอิ่มซ่าน.ซาบซึ้ง.....ดวงฤทัย.. ลมใจที่มอบให้..ติดตรึง.เสน่หาอาวรณ์.มิรู้คราย อาลัยดวงใจใฝ่หา..ทุกค่ำคืน... ผ่านมาแล้ว......เหมือนลมพัดผ่าน คืนฝัน....วันหวาน......ผ่านเลือนหาย คำที่ เอื้อนเอ่ยไว้..ลมพัด...ผ่านลอยไป ดวงใจ.สุดต้าน....แรงลมพัด..ปลิว คำพูด.คนเหมือนลม.พัดมา..พัดผ่านไป พัดลอยไปบาดใจ...ใครเขาเข้า ดวงใจ.ดวงน้อยยากทนแรงลมคน....สุดบรรเทา เย็นยะเยือก..แก้มสาวทุกคราวเจอ......ลมพัด..ผ่านมาแล้วผ่านไป
16 มิถุนายน 2550 13:30 น. - comment id 710882
คำพูดที่ลืมยาก และ จับจิต I U แล้วก็ผ่านไปดั่งสายน้ำ.....
16 มิถุนายน 2550 13:35 น. - comment id 710884
คุณพิมญดา อย่ายืน ตาก ลม มากน่ะเดี่ยวสบาย......
16 มิถุนายน 2550 13:45 น. - comment id 710886
อ่านบทกลอนแล้วนึกถึงเพลงนี้ วอน ลมพัดพา สัญญาเคยฝากใจน้อง วาน บอกทุ่งทอง สองใจลู่ลมรัญจวน หวนรักรำพึง เฝ้าคิดถึง เสน่หา จำเสียงคำสัญญา ฝากลมพาสู่ใจของนาง คิดถึงข้าวรวงอุ่นทรวงไม่ห่าง คิดถึงแก้มนางกรุ่นกลางสายลม ใจ ได้รักเธอ ขอเจอเพียงเจ้าเท่านั้น เคย กระซิบกัน ฝังรอยร่วมเรียวเคียวคม หวนครวญรำพึง เฝ้าคิดถึงกรุ่นเรือนผม ยามใดพอสายลม กล่อมเอวกลมฝากลมเว้าวอน มองแสงเดือนนวล ป่วนใจไหวอ่อน มองแสงเดือนรอน อ่อนใจให้ครวญ ขอดวงฤทัย ฝากปันใจเนื้อนวล ขอรอยรัญจวน คร่ำครวญสายใจอาทร วอน ฝากสายลม พริ้วพรมเนียนแก้มนางนั้น คอย คืนสัมพันธ์ ฝังรอยรักนางกลางใจ หวน รักรำพัน ผ่านผิวลมข่มใจไว้ นางเอ๋ยเคยอุ่นไอ กู่สุดไกลให้หวนคืนมา วานข้าวเรียวรวง เกี่ยวทวงสัญญา วานสายลมพา เกี่ยวใจเจ้าคืน.....
16 มิถุนายน 2550 13:45 น. - comment id 710887
สวัสดีคะคุณดอกดินถิ่นภูหมิง.... แหนมๆมาแซวกันน๊า...ขอบคุณคะยืนตาก ลมดีกว่ายีนตากใจม้างคะ...อิอิ ผ่านแต่ละวันแต่ละคืนสะอื้นหา ดวงจันทรายังลอยเด่นเป็นสักขี คำพร่ำบอกที่เคยเอื้อนเอ่ยผูกไมตรี ว่าจะมีแต่เราสองครองคู่กัน
16 มิถุนายน 2550 13:48 น. - comment id 710888
ก็เขาไปแล้วจะยืนเคียงคู่กับใครเหล่า.....
16 มิถุนายน 2550 14:12 น. - comment id 710890
ผ่านมา..ผ่านไปเหมือนสายลมผ่าน เกินสะท้านเกินต้านไหว ความรักความห่วงใย.. ที่แท้ก็แค่ลมลวง.. ก็เท่านั้นเอง..
16 มิถุนายน 2550 14:21 น. - comment id 710894
อกหักดีกว่ารักไม่เป็น ใหนเมื่อไม่มีรักจะรู้ได้ว่ารักเป็นเช่นใด.....
16 มิถุนายน 2550 15:50 น. - comment id 710906
คนี้น่ะหรือครับ.... ไม่เห็นแนะนำให้รู้จักเลย เฮ้อ......
16 มิถุนายน 2550 16:02 น. - comment id 710908
....ลมหนาวพัด ผ่านผิวกาย ให้สะท้าน คิดถึงวัน เคยหวาน ม่านหมอกใส แต่วันนี้ แสนเงียบเหงา เศร้าเหลือใจ ม่านหมอกใส ใยมัวขุ่น หมุนเวียนวน ....คำสัญญา เคยให้ไว้ ใยลืมสิ้น ลืมแม้ถิ่น หนีหาย ใจสับสน คำหวานหวาน ผ่านหูไป ใจมืดมน อยู่เหมือนคน มีร่างกาย ไร้ชีวิน ...คำพูดเธอ เหมือนลมพัด สะบัดโบก ให้วิโยค โศกสลด หมดสูญสิ้น สัมพันธ์รัก หักสลาย กลายเป็นดิน น้ำตาริน เพราะฉัน มั่นรักเธอ ....ลมหนาวพัด แก้มสาว คราวรักร้าง แสนอ้างว้าง อาวรณ์ ถึงเสมอ ที่ตรงนี้ เคยมี ฉันกับเธอ กลับคอยเก้อ เดียวดาย ไร้เธอคียง.. ให้กำลังใจจ้า..สู้ๆ
16 มิถุนายน 2550 16:27 น. - comment id 710912
ฟังเสียงกลอนสะท้อนจิตคิดไม่คล้าย ผู้หมั้นหมายเคียงเธอนั้นได้ห่างหาย สุดฟ้าดินตัวเธอยืนให้ตาย เพื่อหมั้นหมายคนรักให้กลับมา..... น่าเห็นใจระวังเป็นหวัดหล่ะ.....
16 มิถุนายน 2550 20:44 น. - comment id 710928
ดีจ้าครูพิม เหนื่อยไหมคะเวลาพัดผ่านไปเร้ววันนคะ คิดถึงนะคะ
16 มิถุนายน 2550 22:00 น. - comment id 710934
ดีจ้าพี่นบ ไรอ่าคนนี้คนไหนหรอคะ สบายดีนะคะกาแฟดึกๆจ้า
16 มิถุนายน 2550 22:03 น. - comment id 710935
ดีคะคุงพี่ไผ่ วันนี้คงไม่ได้เข้าบ้านน้ำตาลนะคะฝากจุ๊บๆ คุงศรรกรากะทุกคนนะคะพอดีพิมอยู่ โรงบาลอะ(ไม่สบาย)ไงตอบคอมเม้นก่อนคะ คิดถึงนะคะทุกคนเลย
16 มิถุนายน 2550 22:06 น. - comment id 710936
อะน้าคุงดอกดินถิ่นภุหมิงขอโทษนะคะตอบคอมเม้นอาจสั้นไปพิมอยู่โรงบาลเอาแค่ทักทายน้าเด๋วจานอนแระ ขอบคุณที่ดูแลบ้านให้นะคะ
16 มิถุนายน 2550 23:43 น. - comment id 710945
หวัดดีครับคุณพิม ไม่สบายเหรอครับ....ขอให้หายไวๆนะครับ เอาน้ำขิงมาผาก...
17 มิถุนายน 2550 07:37 น. - comment id 710979
ดีจ๊ะคุณพิมญดา แค่ลมปาก หากเรา เอาถือสา เมื่อไรหนา จะมีสุข เห็นทุกข์เข็น ควรมองหา เหตุผล ละให้เป็น เราจะเห็น ความสุข มีทั่วไป แวะมาทักจ๊ะ
17 มิถุนายน 2550 08:46 น. - comment id 710992
บางครั้ง.. ความรู้สึกข้างใน.. ก็ไม่อาจบอกใครได้.. เพียงแค่รอเวลา.. ว่าสักวันหนึ่ง.. คงจะมีใครบางคน.. เดินเข้ามาและรักษาดูแลหัวใจ.. ที่บอบช้ำ..ดวงนี้... ...เพียงแค่อยากจะมีใครสักคนจริง..จริง...
17 มิถุนายน 2550 10:11 น. - comment id 711003
พิมญดาครับ.....กลอนบทนี้เพราะมากครับ วอนสายลมพร่ำพรมเล้าโลมเจ้า คลายความเหงาบรรเทาโศกโลกสดใส แม้ยามร้างมิจืดจางความห่วงไย ขอดวงใจอย่าเศร้าสร้อยน้อยใจเลย
17 มิถุนายน 2550 10:25 น. - comment id 711008
ขอให้คุณพิมหายป่วยเร็วนะครับ.....
17 มิถุนายน 2550 11:53 น. - comment id 711033
ให้สบายคลายจากไข้ที่ไล่โขก ยิ้มให้โลกทิ้งโรคภัยใจเข้มแข็ง พักให้สบายผ่อนพักกายคลายอ่อนแรง จะได้แกล้งให้คิดถึงคนึงหา
17 มิถุนายน 2550 12:50 น. - comment id 711056
ขอบคุณคะคุณปลายตะวัน..ชื่นใจคะไม่15..เอาน้ำตาลได้มะคะ..หวานแระ..อิอิน้ำขิง.. จ้าพรุ่งนี้กลับบ้านแย้ว....
17 มิถุนายน 2550 12:52 น. - comment id 711057
ลมพัดผ่านมาพาใจเศร้า ช่วยไล่ความเหงาไปได้ไหมลมจ๋า ข้าไม่ไหวแล้วมันหนักอุรา ลมช่วยพัดพาไปไกลจากใจข้าทีสวัสดีคะคุงดิออร่า
17 มิถุนายน 2550 12:55 น. - comment id 711059
17..บางที.. เราไม่สามารถกำหนดใจเราได้ แต่เราสามารถกำหนดให้มันอยู่ในขอบเขต ของรักได้..ขอให้ได้รัก.. ดีกว่าไหม..ถ้าใจยังโหยหาที่จะรัก เป้นกำลังใจนะ..ทุกเวลา จุ๊บน้องซาโยไม่ได้เปงหวัด
17 มิถุนายน 2550 12:58 น. - comment id 711060
วอนสายลมพัดผ่านไปบอกเขา คนชอบเหงาอยู่ตรงนี้ที่ห่วงหา ฝากไปบอกว่ารักคิดถึงทุกเวลา คอยเขามาเคียงคู่อยู่แนบครอง ดีคะคุณอินสวน..ขอบคุณนะค้า
17 มิถุนายน 2550 13:00 น. - comment id 711061
ขอบคุณคะคุณดอกดินถิ่นภูหมิง จ้าได้นอนพักเพียงพอคงกลับบ้านได้คะพรุ่งนี้ ขอบคุณนะคะ
17 มิถุนายน 2550 13:05 น. - comment id 711063
ไม่สบายกำลังใจมีมากหลาย คนบ้านกลอนมากมายส่งใจมา ซึ้งอุราจับจิตด้วยคิดไม่ถึง พิมแค่น้องพี่ตัวเล็กๆคนหนึ่งในบ้านกลอน nidhi ขอบคุณคะ
30 มิถุนายน 2550 11:11 น. - comment id 717838
อยากได้กลอนคนไกลบ้านอะครับ..ตอนนี้อยู่ที่เมืองใหญ่....คิดถึงครับ..บ้าน arnondhmada@yahoo.com