บ้านแห่งกาลเวลา
เจ้าขาว
กว่าจะทันรู้ตัว
ภาพจำ ก็กลายเป็นก้อนอิฐ
ก่อล้อมจนสิ้นแสง
-------------------------------
เวลาดั่งเกลียวคลื่น
ค่อยม้วนหอบทรายทีละเม็ด
จากปราสาทความหลัง
-------------------------------
แม้ไม่มีใครเคาะ
เราก็ควรเปิดประตูบ้าน
เพื่อต้อนรับยามเช้า
-------------------------------
หากหลับในความหลัง
ขอฉันตื่นใหม่อีกครั้ง
ยามเช้าของวันใหม่
-------------------------------
อันความหลังฝังใจ
มิใช่เพราะ สุข หรือ เจ็บปวด
แต่เพราะมันสำคัญ
-------------------------------
หากจะเชิญแขกมา
ประตูควรเปิดจากภายใน
ยามจากจึงอาวรณ์
-------------------------------