เวลาที่ต้องเดิน โดยไร้ซึ่งความเป็นตัวตนของตัวเอง คล้ายว่าต้องนับทุกก้าวย่างที่ย่ำผ่าน เพื่อให้ลงเหลือหรือทิ้งร่องรอยไว้ให้จำ ก้าวแต่ล่ะก้าวที่บอกว่าต้องทำเพื่อใคร มันคือความสุขที่ต้องผ่านการต่อรอง รอยยิ้มที่ฝากมากับคราบของความอ่อนแอ รักตอบแทนตัวเราเองได้ปานนี้หรือ รักเปลี่ยนแปลงตัวเราได้มากมายจริงหรือ แล้วเมื่อถึงวันที่รักโรยร้าง เราจะหลงเหลือตัวตนของตัวเองหรือเปล่า เราจะถอยกลับไปยืนที่เดิมๆ ได้หรือไม่ แล้ววันเวลานั้นยังอยู่อีกไกล มั้ย.. การทำเพื่อใครบางคนโดยไม่หลงเหลือ ความรักให้กับตัวเอง . ผิดมั้ย
19 เมษายน 2550 20:29 น. - comment id 684709
บางทีมันก็พูดยากค่ะ เหมือนเราทุ่มเทไปอย่างเปล่าประโยชน์ แม้เราจะรู้ว่าที่เราให้ไปมันมากมายแต่อีกคนเหมือนไม่สนใจเลย มันไม่ใช่เราองที่ผิด แต่เราคงต้องกลับมารักตัวเองบ้างละคะ อย่างน้อยก็ไม่ใช่เพื่อใคร สู้ๆนะคะ
19 เมษายน 2550 20:42 น. - comment id 684720
รักแท้คือให้รัก รักเพื่อได้คือหลงรัก จริงไหมน๊ะ
19 เมษายน 2550 21:09 น. - comment id 684741
งืมๆ