ความร้อนร้ายทำลายไม้ต้นอ่อน ให้สั่นคลอนความสดหมดสีสัน พูนเพิ่มความเหี่ยวเฉาเข้าแทนพลัน หากรับร้อนทุกวันอาจถึงตาย คงต้องทำร่มให้ไม้ต้นอ่อน ช่วยผันผ่อนร้อนแรงแห่งแสงฉาย คงต้องคอยรดน้ำให้ฟื้นกาย ช่วยคลี่คลายความร้อนก่อนแห้งลง เพื่อไม้อ่อนผ่านร้อนพ้นแดดเผา เติบโตให้ร่มเงาตามประสงค์ หรือให้ผลดอกใบตามพืชวงศ์ ไม่ปลิดปลงเสียหายไร้ราคา ความทุกข์ร้อนทำลายใจคนหมอง อย่าปล่อยให้กลัดหนองต้องรักษา ช่วยเหลือเขาเข้าใจให้ตัวยา ไม่ดูดายเมตตาเอื้ออาทร ใช้น้ำคำเป็นร่มใหญ่คันแรก ให้ความเย็นเข้าแทรกคลายพิษถอน ใช้น้ำใจปลอบปลุกทุกข์ลดทอน ให้เหตุผลตามขั้นตอนเติมแต่งใจ เพื่อคนทุกข์ก้าวลุกสู่กุศล สิ้นกังวลสร้างสิ่งสุขสดใส ดำเนินความเจริญได้ต่อไป กำลังใจจึงสำคัญวันทุกข์ครอง
พี่ดอกแก้ว 16 เม.ย. 2550 19:46 น. - ID 101198 
2597
23
0
16 เมษายน 2550 20:13 น. - comment id 683433
..............ใบไม้อ่อน.............. หลังฝนโปรยโรยรายหายไปลับ ต้นไม้กลับชุ่มชื่นเมื่อตื่นเช้า สะบัดกิ่งโบกไกวจนไหวกราว หยาดน้ำพราววาววับจับทั่วใบ ไม่เนิ่นนานก้านแตกแยกเป็นกิ่ง ดูอ้อยอิ่งนิ่งรอล้อลมไหว เริ่มผลิดอกออกตาไม่ช้าใย มียอดใบอ่อนแซมแต้มทุกตา เมื่อใบอ่อนช้อนช่อรอรับแสง เหล่าแมลงแฝงกายในแหล่งหล้า เข้าแทะกัดฟัดฟอนอ่อนระอา เจ้าโศกาเว้าแหว่งเพราะแรงราญ เปรียบดังคนวัยเยาว์ยังเขลานัก ไม่ตระหนักถึงภัยที่ไล่ผลาญ เพราะอ่อนโลกโชคร้ายถูกภัยพาล ประสบการณ์อ่อนด้อยน้อยเต็มที ต้องดูแลชิดใกล้เจ้าใบอ่อน กำจัดหนอนซ่อนกายอยู่หลายที่ ทั้งโรคแปลกแทรกมาเข้าราวี จนเจ้ามีภูมิต้านทานโรคร้าย สอนให้รู้สู้กับโลกที่ซับซ้อน มีสิ่งซ่อนนับคณาน่าใจหาย ทุกแห่งที่มิผ่อนผันอันตราย จะย่างกรายให้ระวังกำบังตน ยังเฝ้ามองห่วงใยใบไม้อ่อน เพราะมากหนอนมากแมลงแฝงทุกต้น มากโรคร้ายกลายกล้ำย้ำกมล กลัวเจ้าหล่นจากจรลงก่อนวัย สวัสดียามค่ำค่ะพี่ดอกแก้ว กลอนเพราะมากกก เลยค่ะ...ป. ก็มีกลอนเกี่ยวกับใบไม้อ่อนเคยลง ไว้ที่ไทยโพมนี้ด้วยค่ะ เลยเอามาอวดพี่ดอกแก้ว ด้วยค่ะ...อิอิ...เอาของเก่ามาเล่าใหม่..ไม่ต้อง ออกแรงเลยค่ะ
16 เมษายน 2550 23:16 น. - comment id 683478
สวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว แดดร้อนเหลือเกินค่ะ แผดเผาให้ใจและกายเหี่ยวแห้งได้เลยทีเดียว ขอแบ่งกำลังใจงามๆสักน้อยนะคะ พอเพียงหล่อเลี้ยงใจและกายต่อไปอีกวัน ยังระลึกถึงเสมอค่ะ
17 เมษายน 2550 04:23 น. - comment id 683507
ชะอุ้ย โมกงามมากเลย มีผีเสื้อด้วย วันก่อนเดินแถวเหม๋งจ๋าย ที่จริงเลยๆสถานทูตลาว ตรงซอยบ้านกลางเมือง โมกขาวงามละลานตาเลยคะ
17 เมษายน 2550 07:13 น. - comment id 683525
เมื่อความทุกข์รุกเร้าจึ่งเศร้าหมอง สิ่งหวังปองมืดหมดสิ้นสดใส สิ่งที่เหลือมีเพียงลมหายใจ ความเป็นไปทุกวันนั้นเลือนลางใครจะช่วยไม้แก่อย่างน้องเฌอ ได้บ้างคะ
กำลังใจต้องเริ่มจากเราก่อน บอกกับใจของตนต้องทนไหว อุปสรรคขวากหนามมิคร้ามใจ สู้ต่อไปชีวิตเลิกคิดเกรง
แต่งเอง งง เอง อีกแล้วค่ะ สงสัยนอนมากเกินไป อิอิ
17 เมษายน 2550 07:29 น. - comment id 683530
บางทีคำปลอบโยนสั้นๆ ก็กลายเป็นน้ำทิพย์ชโลมใจแด่ผู้พ่ายแพ้ ให้ชุ่มชื่นขึ้นมาได้ค่ะ พร้อมที่จะลุกขึ้นสู้ต่อไป.. :)
17 เมษายน 2550 08:08 น. - comment id 683537
** เครื่องแบบขาว...พราวพร่าง...กลางดวงจิต ผู้ลิขิต...ชีวิตเรา...คราเศร้าหมอง เป็นผู้ให้...ความอบอุ่น...แนบประคอง คือนวลน้อง...พยาบาล...ประสานใจ มองเสื้อขาว...เหมือนปุยเมฆ...ที่ลอยฟ่อง มีน้ำใจ...หยาดหยดกรอง...พิสุทธิ์ใส ด้วยน้ำมือ..เมื่อแตะลง...ที่ตรงใด น้ำคำใส...ทายทัก...รักปราณี ******************************************* ด้วยน้ำคำ...น้ำใจ..จะทำให้ชีวิตร่มเย็น... น้องขอเพิ่ม..น้ำมือ...ลงไปด้วยที่จะช่วยให้ชีวิตมีความสุขตลอดไป....
17 เมษายน 2550 08:13 น. - comment id 683539
ดีจ้าพี่ดอกแก้ว....มาปลอบด้วยคนจ้า อิอิ
17 เมษายน 2550 08:45 น. - comment id 683551
มารับคำปลอบใจ ด้วยคนค่ะ..เพราะมาก อ่านแล้วมีกำละงใจดีขึ้นมากค่ะ..
17 เมษายน 2550 09:07 น. - comment id 683556
พรมน้ำคำย้ำไว้ให้มิ่งมิตร จงพิชิตความทุกข์ด้วยกุศล สร้างพลังกำลังใจแด่ใจตน ช่วยทุกคนรอบข้างอย่างอาทร ชอบภาพมากเลยค่ะ ขอเก็บกลอนบทนี้นะคะไว้เป็นกำลังใจให้กานต์ค่ะ กำลังใจเต็มเปี่ยมแล้วค่ะ
17 เมษายน 2550 10:55 น. - comment id 683585
การพัฒนา.ความเจริญของจิตใจของคน ตอตนี้เริ่มน้อยลง.หรือเพราะเรามองเห็นมันน้อยเองนะ
17 เมษายน 2550 11:29 น. - comment id 683603
ดีมากเลยครับ ....ผมกำลังจะลงโทษหลานชาย และเพื่อนของเขาอยู่...ด้วยการปิดบ้านไม่ไม่ต้อนรับ เปลี่ยนใจแล้วครับ... เดี๋ยวพอเขามาถึงจะมีงง..มีงง..ทำไมไม่ด่าซักทีวะ....อิอิอิ
17 เมษายน 2550 11:58 น. - comment id 683610
คิมเจริญวัยแต่ยังไม่ค่อยเจริญใจค่ะ คิดถึงพี่ดอกแก้วเสมอค่ะ
17 เมษายน 2550 13:20 น. - comment id 683643
เปิดมาก็ได้ฟังคำสอนของพี่ ปลื้อมใจจริงๆ
17 เมษายน 2550 14:42 น. - comment id 683680
สบายดีนะครับพี่ดอกแก้ว...
17 เมษายน 2550 15:53 น. - comment id 683696
17 เมษายน 2550 15:53 น. - comment id 683697
17 เมษายน 2550 15:53 น. - comment id 683698
17 เมษายน 2550 15:54 น. - comment id 683699
17 เมษายน 2550 15:54 น. - comment id 683700
17 เมษายน 2550 15:54 น. - comment id 683701
17 เมษายน 2550 15:54 น. - comment id 683702
17 เมษายน 2550 15:55 น. - comment id 683703
17 เมษายน 2550 15:55 น. - comment id 683704
17 เมษายน 2550 15:55 น. - comment id 683705
17 เมษายน 2550 15:56 น. - comment id 683706
17 เมษายน 2550 15:56 น. - comment id 683707
17 เมษายน 2550 15:57 น. - comment id 683708
17 เมษายน 2550 16:01 น. - comment id 683709
17 เมษายน 2550 21:10 น. - comment id 683835
ชีวิตใครลิขิตจากแห่งใด คงเป็นไปจากกรรมเป็นกำหนด ให้ว่ายเวียนวนวกเหมือนวิหค ร่อนถลาแล้วเวียนกลับคืนรัง สวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว พี่สบายดีนะค่ะ บัวขอให้พี่มีสุขภาพที่แข็งแรง และมีความสุขค่ะ
17 เมษายน 2550 21:11 น. - comment id 683837
เมื่อหยาดฝนกระเซ็นซ่านผ่านซอกหิน ชุ้มชื่นดินดื่มด่ำฉ่ำพื้นป่า ตะแบกบานหล่นค้างหว่างศิลา สวยจับตางดงามบนลานดิน
17 เมษายน 2550 21:17 น. - comment id 683841
18 เมษายน 2550 06:03 น. - comment id 683920
นางอ่านบทนี้แล้ว ก็คิดถึงพี่ดอกแก้วทันทีค่ะ จะว่าไป พี่ก็เหมือนร่มไม้ที่ให้ความร่มเย็น แก่น้องๆ ที่เข้ามาอ่าน
18 เมษายน 2550 13:06 น. - comment id 684018
18 เมษายน 2550 13:08 น. - comment id 684019
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ ...พี่ดอกแก้ว เย็นใจเย็นธรรมนำกุศล กอปรกิจด้วยกมลที่ผ่องใส ศรัทธากำเนิดเกิดภายใน รดน้ำผลิใบเป็นต้นงาม
18 เมษายน 2550 13:12 น. - comment id 684025
18 เมษายน 2550 13:14 น. - comment id 684026
...ปราณรวี ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่แวะมาแสดงตัวอีกหน
18 เมษายน 2550 13:27 น. - comment id 684030
18 เมษายน 2550 13:31 น. - comment id 684031
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
