http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song45.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song45.html บทเพลงบุพเพสันนิวาส เติมใจให้กัน โลกมายาเหว่ว้าพร้อมหมายจาก ความพลัดพรากรอทุกผู้อยู่ทุกหน เจ็บแลตายสัจจะแท้ท่ามโลกวน ราววังวนหมุนเวียนมิเปลี่ยนแปร ได้เกิดมาชาติหนึ่งพบซึ้งเศร้า ทั้งเหน็บหนาวทั้งอุ่นไอ..ชนะ แพ้ ดั่งกรรมเก่าเงาวิบากในดวงแด คือเที่ยงแท้ทุกข์ทนคนคนคน ปรารถนาสิ่งใดเล่ามวลมนุษย์ สู่วิมุติหลุดพ้นความสับสน เหนือวัฏฏะกิน..เกียรติ..กามนิยามปุถุชน ปลดกมลจากโซ่กรรมรู้ทำใจ ศีล สมาธิ ปัญญาพาหลุดพ้น วางตัวตนว่างเปล่าจิตไสว กระจ่างแจ่มจรัสรัศมีบุญนะกลางใจ อัญมณีใดไหนเล่างามเท่านี้....!!!! จุด..จุด..จุด จุด จุด จุด....! ชีวิตหนึ่งนี้...ในบางช่วงเวลา... หัวใจของเราอาจมีเครื่องหมาย จุด จุด จุด... เป็นช่องว่าง เป็นดังคำถามของหัวใจ เป็นความอ่อนไหว อ่อนแอ เพื่อรอใครบางคน.... ในบางเวลา....ที่ดวงใจของเรา..อ่อนล้า... ยามที่น้ำหล่อเลี้ยงดวงใจพร่องหายไปครึ่งหนึ่ง.. ไม่มีเหลือไว้ เพื่อขับเคลื่อนให้กับชีวิตเรานี้ ยังคงมีความหวัง กำลังใจ กับคืนวันในอนาคต เครื่องหมาย...จุด จุด จุด....นั้น ทุกคนฝันฝากใจ ฝากความหวัง ให้ใครสักคน ก้าวเข้ามาในชีวิตเรานี้ เพื่อที่จะเรียนรู้..เข้าใจ และหาคำตอบ... เพื่อเป็นพลังใจ พลังฝัน..ฝ่าฟัน เคียงคู่กันไป ในโลกที่แสนกว้างใหญ่นี้ ที่เราทุกคนกลัวความดายเดียว... เครื่องหมาย...จุด จุด จุด........ นั้น เป็นเครื่องหมาย ของชีวิตนี้ ที่แต่ละคน มีความต้องการแตกต่างกันไป.... ใครบางคน!........ แสนเข้มแข็ง แต่กลับต้องการ ความอ่อนหวาน จากใจใครบางคนมาโลมเล้าดวงใจในบางหน ในยามชีวิตมืดมน ให้มีความพอเหมาะพอดี ให้โลกแห่งชีวิตนี้ละมุนลง ใครบางคน!........ แสนอ่อนแอ และต้องการกำลังใจจากใครบางคนที่เข้มแข็งกว่า เพื่อนำมาเป็นกำลังใจให้มีจุดยืน หนักแน่น และแกร่งกล้า สามารถท้าทายอุปสรรค คลื่นลมแห่งชีวิตอย่างไม่หวั่นไหว ใครบางคน!........ อาจจะอยู่กับโลกแห่งเทคโนโลยี่ ในอนาคต ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ประสบความสำเร็จสูงสุดในชีวิตการงาน แต่... กลับต้องการ ใครบางคน ที่แสนเรียบง่าย อ่อนหวาน ติดดิน ไร้สิ้นมารยา เมื่อกลับมาถึงบ้านที่ต้องการให้เป็นแค่วิมานดิน... ใครบางคน!......... อาจจะต้องการผู้นำ..ชีวิต ในขณะที่ใครบางคนต้องการแค่เพื่อนคู่คิด คู่ใจ เพื่อก้าวไปพร้อมๆกัน อย่างเคียงบ่าเคียงไหล่ ใครบางคน!........... อาจจะต้องการ ผู้ตาม ไม่อยากให้ล้ำหน้าเพราะกลัวว่าตัวเองจะดูไร้ค่า อ่อนแอ และ...ไม่เป็นลูกผู้ชาย.... ใครบางคน!......และใครบางคน.. และ.. ใครอีกหลายๆคน..ที่ยังมีความต้องการและยอมรับว่า... โลกนี้ ไม่มีใครและอะไรจะสมบูรณ์แบบไปเสียหมด.... ฉะนั้น... จงคิดว่า..ถ้าหากเรา..จะรักใครสักคน.. เขาและเธอคนนั้น... อาจจะมิใช่พระเอกและนางเอก ในฝัน... เราขอแค่หวัง... เพียงมาเมตตารักปรารถนาดี..แบ่งปัน เอื้อโอบไออุ่นให้แก่กันและกันจนเต็ม ก็น่าจะพอใจ....แล้วนะคนดี.. ให้สมกับที่เกิดมา.. เพื่อ.. จะมีใครสักคน..ใครบางคน..! ................... .................................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song45.html บุพเพสันนิวาส สุนทราภรณ์ ประพันธ์ สุนทรจามร เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด บุพเพ สันนิวาส ที่ประสาทความรักภิรมย์ คู่ ใคร คู่ เขา รักยังคอย เฝ้าชม คอยภิรมย์ เรื่อย มา ขอบน้ำขวางหน้า ขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพยังสรรค์ประสบ ให้ได้สบ พบรักกันได้ ห่าง กัน แค่ ไหน เขาสูงบัง กั้นไว้ รักยังได้ บู ชา ความ รัก ศักดิ์ ศรี รักไม่มี พรหมแดน รักไม่มี ศาสนา แม้น ใคร บุญ ญา ได้ ครอง กันนา พรหม ลิขิต พาชื่นใจ รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ ความรักเช่นนั้นให้โทษ จะไปโกรธ โทษรักไม่ได้ ไม่ ใช่ บุพ เพ สันนิวาส แน่ไซร้ รักจึงได้ แรม รา ความ รัก ศักดิ์ ศรี รักไม่มี พรหมแดน รักไม่มี ศาสนา แม้น ใคร บุญ ญา ได้ ครอง กัน มา พรหม ลิขิต พาชื่นใจ รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ ความรักเช่นนั้นให้โทษ จะไปโกรธ โทษรักไม่ได้ ไม่ ใช่ บุพ เพ สันนิวาส แน่ไซร้ รักจึงได้ แรม รา... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2380.html เติมใจให้กัน ตอบใจตัวเองมานาน แอบรอคอยเธอก็รู้ อยากให้เธอลองตรองดู ในความทรงจำ เก็บไว้ ต่างคนมีทางต้องเดิน อาจมีเวลาต้องไกล หนึ่งคนยังคงคอยใจ ยังคงคอยไปอย่างนั้น อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า หากยังมีใจถึงกัน จะโยงใยความสัมพันธ์ จนมาพบกันใกล้ตา ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกข์ตรม ไม่หวั่น ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน จนเต็ม ตอบใจตัวเองมานาน แอบรอคอยเธอก็รู้ อยากให้เธอลองตรองดู ในความทรงจำ เก็บไว้ ต่างคนมีทางต้องเดิน อาจมีเวลาต้องไกล หนึ่งคนยังคงคอยใจ ยังคงคอยไปอย่างนั้น อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า หากยังมีใจถึงกัน จะโยงใยความสัมพันธ์ จนมาพบกันใกล้ตา ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกข์ตรม ไม่หวั่น ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน จนเต็ม อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า หากยังมีใจถึงกัน จะโยงใยความสัมพันธ์ จนมาพบกันใกล้ตา ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกข์ตรม ไม่หวั่น ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน จนเต็ม...
15 เมษายน 2550 23:22 น. - comment id 683213
ณ จุดนั้นที่สองเรามาพานพบ จนเรื่องจบก็ห่างไกลไปแล้วหนอ จากเริ่มต้นพ้นไปไม่รั้งรอ เคยเคลียคลอจนจำพรากจากไกลกัน ไม่อาจหวนทวนย้อนไปที่เก่า เพราะสองเราแยกห่างบนทางฝัน จุดเริ่มต้นอยู่ตรงไหนไม่สำคัญ เพราะเรานั้นห่างไกลเกินไขว่คว้า จึงต่างคนต่างเดินเมินหน้าหลบ ไม่อยากพบไม่อยากเจอละเมอหา ไปให้ไกลห่างหายไม่กลับมา เพราะไร้ค่าจะจดจำ..ทนกล้ำกลืน สวัสดีค่ะพี่พุด...บางทีคนเราก็เดินทาง ไปไกลเกินกว่าจะค้นหาว่าจุดเริ่มต้น อยู่ตรงไหนน่ะค่ะ...เลยตัดสินกันที่จุด สุดท้ายไปเลย...เศร้าๆๆๆ
16 เมษายน 2550 09:21 น. - comment id 683305
ความจริงฟังแล้วรู้สึกเจ็บปวด ความจริงบางครั้งก็ฟังดูหยาบคาย ความจริงทำให้อายที่จะพูด อ่านกลอนแล้วทั้งเศร้าและอึดอัด หายใจลำบากครับ
16 เมษายน 2550 10:26 น. - comment id 683350
ศีล สมาธิ ปัญญานำพาใจ จิตไสวด้วยธรรมนำกุศล ลดละเว้นจิตว่างทางมงคล นำตัวตนกระจ่างสว่างจินต์
16 เมษายน 2550 11:56 น. - comment id 683371
เป็นบทกวีที่ยอดเยี่ยม ให้ข้อคิดที่จริงแท้กับชีวิตที่สั่นสะเทือนจิตวิญญาณเป็นหนักหนา จุด จุด จุด ...คือการหาใครสักคนที่เข้าใจเรา เพื่อเป็นสักขีพยานของการเกิดมาเป็นมนุษย์ที่ใฝ่การเรียนรู้พัฒนา...ไปทำไม...จะเติมเต็มชีวิตของเราจริงหรือเปล่า...ชีวิตจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว...จะช่วยให้เราข้ามพ้นจากวิบากติดข้องในใจ ไปสู่ความสุขแห่งอนาคตที่มีความหวัง หวัง แล้วก็หวังว่าวันหนึ่งจะเป็น...ยังไม่มาสักทีหรือบางทีดูเหมือนว่าพบแล้ว...แต่พอนานไปเริ่มค้นพบว่าไม่ใช่...ต้องจากกันไปด้วยความเจ็บช้ำเพราะ...ก็กำลังมองหาเช่นเดียวกับเรา...ก็เป็นเช่นเรา...คือเงาสะท้อนแห่งการแสวงหาว่าสักวันเราจะค้นพบ...คือมุมมองที่เรามองไม่เห็นตนเองหรือเปล่า...คือมุมมองที่สลับซับซ้อนในหัวใจ...คือคำตอบที่มีวันเติมเต็มหรือไม่...คือโลกที่แปรปรวนอยู่เช่นนั้น จนวันหนึ่ง เมื่อทุกข์เข้าครอบงำ โศกะ ปริเทวะ สุดแสนจะทานทน แล มรณาแห่งทุกข์เริ่มจางคลาย ณ เวลานั้น มีทางเลือกสองทางคือมองหา...ต่อไป หรือ ความคลายกำหนัด คลายตัณหาออกจากใจด้วยความยินยอมจากส่วนลึกของใจ เช้าสู่การบรรลุสัจจะธรรม สุดท้ายโลกก็เท่านี้ ไม่เห็นทุกข์ไม่เห็นธรรม
16 เมษายน 2550 23:26 น. - comment id 683481
มาชื่นชมอย่างเคยครับ