สหาย...........................จันทร์
ลานเทวา
อ่อนแสงฝันตะวันรอน
วิหกจรหวนคืนถิ่น
อ่อนระโหยแรงโบยบิน
จากผกผันในวันคืน
ดั่งนกน้อยอ่อนล้าจากฟ้ากว้าง
ดั่งเส้นทางหวนวนสู่หนเก่า
กี่ก้าวย่างที่ย่ำในลำเนา
มิพ้นเงาทุกข์ท้อพ้อชะตา
พานพบประสบการณ์
แลผันผ่านในคุณค่า
หลากความหมายวุ่นวายพา
ให้เพียงหลงพะวงใจ
ผ้าเช็ดหน้าผืนเก่า
ยังคอยเช็ดเงาอ่อนไหว
ซับคราบแห่งเรื่องราวที่เป็นไป
โดยชีวิตหลั่งริน
เพียงแสงจันทร์เป็นเพื่อน ณ เรื่อนเหงา
ลมโชยเคล้าลั่นทมพร่างพรมกลิ่น
อาบแสงชื่นในคืนเหงาเฝ้าหลั่งริน
ปลอบชีวินว้าเหว่ด้วยเมรัย
ลานเทวา