ผมหล่อเลี้ยงหัวใจด้วยไฟฟืน อันเกิดแต่ดินชื้นโพ้นคืนค่ำ ลนกิเลสโดยประสงค์พ้นกงกำ แลน้อมนำสู่แดนนฤพาน จึงเขียนคำต่ำต้อยคอยเตือนตน กับปลอบเพื่อนบางคนให้ห้าวหาญ ว่าชีวิตใครใครไม่ช้านาน ต่างถึงกาลคืนดินคืนถิ่นเดิม เกิดบนโลกควรมีรอยไว้ล้อโลก ช่างเถิดหากชัยโชคไม่ช่วยเสริม รอยกอปรกรรมทำบุญทบทุนเดิม จารไว้ให้คนเติมเต็มหัวใจ
5 เมษายน 2550 17:43 น. - comment id 680646
ใช้จิตวิญญาณขับเคลื่อนไป... :)
5 เมษายน 2550 17:51 น. - comment id 680653
ใช่ครับ
5 เมษายน 2550 19:02 น. - comment id 680680
แวะมาอ่านค่ะ..
5 เมษายน 2550 22:14 น. - comment id 680752
ตามมาเชียร์ค่ะ
5 เมษายน 2550 22:36 น. - comment id 680760
สวัสดีครับบทนี้ผมไปโพสต์ตอบในกระทู้คุณธรรม ทัพบูรพาในpraphasarn.comนะครับ โดยlog inในชื่อวิวรรธน์ เพราะผมจำpassword ไม่ได้ ผมพยายาม ลงชื่อ ก.พ. หรือไม่ก็ ก่อพงษ์ ต่อท้ายงาน บางครั้งก็ลืม ไม่ใช่อะไรหรอกครับ กลัวเพื่อนเข้าใจผิดว่า ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์นี่ไปลอกงานวิวรรธน์มา เดี๋ยวจะงงไปกันใหญ่ ไม่งงนะครับ ---- สวัสดีครับคุณปราณรวี ขอบคุณที่เชียร์นะครับ ภาพสวยวิเศษมากๆ เลยครับ
8 เมษายน 2550 08:22 น. - comment id 681474
สวัสดีค่ะ คุณก่อพงษ์ ไม่ได้เข้ามาทักทายเสียนาน สบายดีนะคะ อ่านดูก็รู้ว่า...ไฟฟืนในหัวใจคุณก่อพงษ์ ยังคงเสมอต้นเสมอปลายค่ะ